Pakistanen jaiotako mutil honen eragina handia izan da munduan, adin txikikoen lan baldintzak hobetzeko. Familiaren zorraren erruz, esklaboa izan zen, baina bere askatasunaren alde borroka egin zuen, eta beste umeen eskubideen alde ahalegindu zen, nahiz eta jakin bere bizia arriskuan zegoela. Kristaua zen eta Jesusi gertatu zitzaiona ezagutzen zuen,… Sari batzuk jaso zituen bere bizitzan, eta dirua umeentzat eskolak eraikitzeko bideratu zuen.
Erlijioko testuliburuan bere bizitzaren laburpen egokia eta hausnarketarako galdera batzuk dituzu (Ikus testuliburua, 3. unitatea, 40-41. orrietan – Classroom DBH3A eta B, Biblia ezagutzen, atxikitako dokumentua).
Gainera Iqbali buruzko youtubeko bideo erreportajea, liburuxka eta komikia ere eskura dituzu.
Idatz ezazu Iqbali buruzko iruzkin edo komentarioa. Mila esker.
Ikbal Masih Pakistanen jaiotako oso pertsona garrantzitsua izan zen. Txikitatik esklabo izatera behartu izan zuten bere familiaren zorrak ordaintzeko, alfonbrak egiteko fabrika bati salduz. Oso tratu txarrak jasan zituen, egunean hamabi orduz lan egiten zuen, eta, gainera, haren familiari zorra handitu zioten. Izan ere, haur esklaboek ez zuten inoiz lortzen zorra kentzea; horrela, bizi osorako esklabo izatera behartzen zituzten.
Baina Ikbal ez zen ahoa itxita gelditu. Bazekien eskubideak zituela, eta horien alde borroka egitea erabaki zuen. Alfonbra-fabrikatik sarritan ihes egiten saiatu ondoren, azkenean BLLF erakundearekin (gaztelaniaz, Frente de Liberación de los Escalvos por Deudas) elkartu eta pertsona libre bilakatzea lortu zuen. Borroka egin zuen haur esklaboen eskubideen alde, eta sari asko jaso zituen.
Tamalez, 1995eko apirilaren 16an, Pazko egunean, hil zuten, 12 urte eskas zituela.
Ikbal Masih oso pertsona eredugarria izan zen mundu osoarentzat.
Niri iruditzen zait oso mutil zintzoa eta batez ere ausarta dela. Bera esklaboa izanik nola borrokatu zuen bere askatasunagatik eta nola eman zien ume pobrei laguntza. Nire iritziz pelikula egin beharko litzaioke ume honi bere ausartasunagatik, berak pasa dituen gaitzak bizitzan: bere familiatik separatu eta esklabo izan, musuman izateagatik kristautasunera pasa…
Ikbal Masih Pakistenen jaio zen haur bat da, herri bateko familia txiro batean jaio zen. 4 urte zituela, alfonbra – lantegi batera bidali zuten lan egitera, bere aitak dirua eskatu zion lantegiko nagusiari bere seme nagusiaren ezkontza ordaindu ahal izateko. Egunean 12 orduz egiten zuen lan. Gainera, bizi osorako esklabo izatera behartu zuten.
Ikbalek eskubideak zituela zekien eta horren alde egitea erabaki zuen. Bere lanetik ihes egiten saiatzen zen, azkenean BLLF erakundearekin bildu zen eta pertsona libre bilakatzea lortu zuen.
1995eko apirilaren 16an, Pazko egunean hil zen, 12 urte zituela. Ez dakite noiz jaio zen zehazki, baina seguru daude hil zenean ez zituela 14 urte. Orduz geroztik, data hori erabiltzen da, Haur Esklabotzaren kontrako Nazioarteko Eguna ospatzeko.
Esaten ohi da oso pertsona garrantzitsua eta eredugarria izan zela munduarentzat.
Mutil hau pakistanen jaio zen, eta adin txikikoen lan baldintzak hobetzea nahi zuen. Esklaboa izan zen baina beti bere askatasunaren alde borrokatzen zuen nahiz eta jakin bere bizitza arriskuan zegoela. Mutil hau kristaua zen, sari batzuk irabazi zituen bere bizitzan eta lortutako diro hori umeentzat eskolak eraikitzeko bideratu zuen.
Ikbal Masih pakistanen jaiotako mutiko bat zen. Afrikan egiten zen bezela etxeko txikiena enpresa batera joaten zen lan egitera diruren truke. Berari tokatu zitzaion txikitatik lan egietea. Lateagian oso tratu txarrak jasaten zituzten adibidez: hamabi ordu lanean eta gauza bat gaxki egiten bazuen jipoitu egiten zuten.
Ikbal Masih esklabo bihurtu zen bizi guztirako. Berak bere lanetik ihes egin nahi zuen baina ez zuen lortzen baina egun batean ihes egitea lortu zuen. Erakundu bat aurkitu zuen haur- esklabotzaren aurkako borraka egiten zutena. Ikbal Masih Ensan Khanen eredua jarritu zuen eta haur egungileen egoera salatzen hasi zen. oso ezaguna eta maitatua bihurtu zen.
Ikabal Masih, 1995eko apirilaren 16an , pazko egunean hil zen, 12 urte zituela. Orduz geroztik, egun hori erabiltzen da Haur Esklabotzaren Nazio arteko Eguna ospatzeko.
Pakistanen jaio zen.Familiaren erruz esklabua izan zen,baina bere askatasunaren alde borroka egin zuen.Kristaua zen eta Jesusi gertatu zitzaiona ezagutzen zuen.Sari batzuk jaso zituen eta dirua eskolak umeentzat eraikitzeko bideratu zuen.Ikbalen lekukotza salaketa eta konpromisoa deseroso gertatu ziren haurren esklabotzatik etekina ateratzen zutenentzako eta paretiik kentzea erabaki zuten.1994an Reebok Gazteria Ekinean saria eman zioten.Azkenean,1995eko apirilaren 16an hil egin zen.
Ikbal Pakistango famili pobre batean jaio zen. Lau urte zituela, lanean hastera behartu zuten. Beste semearen ezkontza ordaintzeko, aitak dirua eskatu behar izan zion lantegiko jabeari, berak ezin zuelako ordaindu. Asian ohikoa da gurasoek lantegiei dirua eskatzea. Haiek dirua eman eta ordainetan, seme txikiena lanera bidaltzea. Lau urterekin 12 ordu egiten zituen lan. Handik ihes egitea lortu zuen. Ehsan Khan ezagutu zuen. Hark beste lantegi bat zuen. Eta han familia osoak jarduten zuen 12 orduz lanean. Haren ereduari jarraitzea erabaki zuen. Oso pertsona maitatua eta ezagutua bihurtu zen. Haurren esklabotza amaitzeko borrokatzen hasi ziren denak. Jende askori amorrua ematen hasi zitzaion eta heriotza mehatsu asko egin zizkioten. Reebok Gazteria Ekinean saria eman zioten 1994an.1995eko apirilaren 16an hil zuten.
Ikbal Masih Pakistanen jaiotako ume garrantzitsua izan zen. Ikbal Masih lau urte zituenean lanean hasi zen, bertan oso balibade txarrak izan zituen, 12 ordu lanean igarotzen zituen egunero, diru eskasi bat jasota eta osasunerako txarrak ziren baliabideak zituela. Bera, ez zen joan eskolara, ez zuelako aukerarik eta beraien gurasoak zorrak zituelako enpresaren jabearekin . Horregatik hasi zen lanean, horrela, lana egiten bazuen gurasoak aurretik zituzten zorrak kenduko zuten. Ikbal Masih-k gazte zenetik asma izeneko gaxotasuna eduki zuen lana toki oso txikian egiteagatik. Berak, lana utzi eta Ehsan Kahal ezagutu zuen, bere ereduari jarraituz borrokatu zuen haurren lan esklabotzari aurre egiteko. Oso garrantzitsua izan zen munduan zehar, sari batzuk ere irabazi zituen eta sarietatik irabazitako dirua berarentzat ez zuen erabili, eskola bat egiteko baizik. Tamalez, hamalau urte zituela hil egin zuten.
Nik betidanik pentsatu dut haurrak eskolara joateko eskubidea izan behar dutela eta ez hamabi ordu lan egiten egon. Baita ere, helduek lanerako baldintza onak izatea, esate baterako, soldata beharrezkoa, lan ordu kopuru egokia eta lantegiko tokia. Tamalez, ume honen borroka eta gero, oraindik ere herrialde batzuetan, Asian adibidez, berdin jarraitzen dute umeak lanean. Lehengo astean ikusi nuen bideo bat youtubeko kanal batean non erakusten zituen umeak lanean 12 orduez eta baldintza oso txarrean, benetan hunkitu zidan eta pentsatzen dut hau aldatu egin behar dela.
Ikbalek 4 urte zituenean lanerea bidali zuten bere anai zaharrenaren ezkontza ordaintzeko. Egunero 12 ordu lan egiten zituen. Egun batean, Ehsan Khan ezagutu zuen eta berarekin umeen esklabutza eta lan gehiegi egiten dutenen kontra egin zuen. Kanpania asko egin zituen. 1994an Reebok Gazteari Ekinean Saria eman zioten eta 1995ko apirilaren 16an hil zuten. 2000.urtean hilondoko titulua eman ziotek. Oso ume garrantzitsua izan zen
Ikbal Masih Pakistanen jaiotako oso pertsona garrantzitsua izan zen. Txikitatik esklabo izatera behartu izan zuten bere familiaren zorrak ordaintzeko, alfonbrak egiteko fabrika bati salduz. Oso tratu txarrak jasan zituen.
Egunean hamabi orduz lan egiten zuen, eta, gainera, haren familiari zorra handitu zioten.Baina Ikbal ez zen ahoa itxita gelditu. Bazekien eskubideak zituela, eta horien alde borroka egitea erabaki zuen. Alfonbra-fabrikatik sarritan ihes egiten saiatu ondoren, azkenean BLLF erakundearekin (gaztelaniaz, Frente de Liberación de los Escalvos por Deudas) elkartu eta pertsona libre bilakatzea lortu zuen.
Tamalez, 1995eko apirilaren 16an, Pazko egunean, hil zuten, 12 urte eskas zituela.
Ikbal Masih oso pertsona eredugarria izan zen mundu osoarentzaT
Ikbal Masih Pakistanen jaio zen eta oso pertsona garrantzitsua izan zen.
Umeen eskubideen alde egin zuen bere bizitza arriskuan jarriz. Jesussen jarraitzaile handia zen bere herri guztia musulmana izan arren. Lan egiten zuen 12 orduz egunena eta esklabu izan zen. Lanean pertsona garrantzistu bat esagutu zuen eta horrek lagundu zion Estokolmo eta Bostonen garrantzitzua izaten. Irabazi zuen diruarekin eskola bat sortu zuen.
1995eko Apirilaren 16an hil zen 12 urterekin. Hobeto esanda, mafiako kide batzuk hil zuten.
Ikbal Masih Pakistanen jaiotako kristau gazte bat zen. Bere familikoek zorrak zituztenez, 4 urte zituenean esklabo bidali zuten, alfonbrak fabrikatzen zituzten fabrika batera. Mutikoak lan oso egoera txarretan egiten zuen. Eguean 12 ordu lan egiten zituen toki ez atseginetan eta gainera, bere familikoei zorra igo zioten. Oso zaila zenez zorra kentzea, Ikbal Masih bazekien bizi oso egongo zela esklabutzat, bere iguruko ume guztiak bezala.
Baina Ikbal Masih-ek bazekien berak eskubideak zituelako, eta ez zuen onartuko bizi osoa lan horretan egotea. Bere eskubideen alde borrokotzea nahi zuen eta sarrita fabrikatik irtetzen zuen. Azkenean, BLLF erakundekoekin elkartu zen eta libre bilakatu zen. Bizitako guztiaren ondoren, Ikbal Masih-ek jarraitu egin zuen beste esklabu guztien eskubideengatik borrokatzen eta sari desberdinak irabazi zituen.
Zoritxarrez, mutikoa hil egin zuten 12 urte zituela, 1995eko apirilaren 16an.
Nire aburuz, Ikbal Masih pertsona eredugarri bat zen eta laguntza handikoa izan zen.
Ikbal Masih 4 urte zituenetik lanean aritu zen bere aitak anaiaren eskontzaren gastatu zituen sergak barkatzeko, ortaz ikbalek haurtzaro osoa lanean pasatu zuen lagunekin edo eskolan egon beharrean egun batean ordea lantegi horretatik alde egin zuen eta jendeari bere esklabutzri buruz jakinarazi zion eta azkenik oso maitatua izan zen 1994 ordea hil egin zuten gaio oni buruz hitzegiteagatik ez dakigu noiz jaio zen baina ziur gaude ez zituela 14 urte hil zenean.
Ikbal Masih esklabu bihurtu zuten mutiko bat zen, familiak zituen zorrak kitatzeko. Pakistanen jaio zen eta fabrika baten egiten zuen lan oso gaztea zelarik. Gainera, Ikbali eta bere familiari zorrak handitu zizkioten horrela, bizi osorako esklabu bihurtzen zituzten zordun horien umeak.
Ikbalek bazekien ez zutela eskubiderik bera esklabu bat bezala tratatzeko beraz, zerbait egitea erabaki zuen. Ezin zuen jasan gahiago, esklabu bat bezala hartzen zutelako. Kristaua zen eta Jesusen laguntzarekin ihes egin zuen fabrikatik eta azkenean, lortu zuen pertsona libre bat bihurtzea.
Berak egin zituen ahalegin guztiak fabrikatik ihes egiteko, jende askoren oroitzapenean geratu dira eta eragin handia izan zuen munduan, adin txikikoen baldintzak hobetzen saiatu baitzen eta bere esfortzuagatik sari asko jaso zituen.
Ikbal Masih oso gazte hil zen, 12 urte zituenean. 1995eko apirilaren 16an.
Ikbal Pakistanen jaiotako gazte bat zen. Txikia zenean esklabutzan egon zen oso lan gogorrak egiten ta hordu asko sartzen egunean.Gazte hau bizi zen tokina ia denak musulmanak ziren baina berak kristau izatea erabaki zuen.
Ikbalek bazekien eskubideak zituela eta horrei aurre egin zion. Esklabutzatik alde egin zuen. Eskola bat eraikitzea erabaki zuenean hil egiten zuten. 1995eko Pazko egunean hil zen 12 urterekin. Oso pertsona garrantzitsua izan zen.
IKabal Pakistanen lan gogorrak egin zituen eta ordun asko ere sartu zituen. Bere albokoak musulmanak ziren eta berak erabaki zuen kristaua izatea. Ikabalek bazekien kristau izan zitekela eta orduan esklabutzatik irten egin eta eskola bat sortu zuen eta amaitzeko hil egin zuten.
Ikbal Masih Paskintanen jaio zen gazte bat zen. Lan gogor eta lan asko egin zituen. Ikbalen ametsa kristaua izatea zen eta bere buruari gogor egin zion eta esklabutza alde batera utzi eta kristau egin zen.
Eskola bat sortu zuen bere kabuz eta hil egin zuten 12 urterekin esklabutza utzi zuelako.
Ikbal Masih aldaketa izugarria eta eredugarria lortu eta horren alde borroka egin zuen mutil gazte bat izan zen. Garai haietan ohikoa zen zorrak kitatzeko familiako norbait, gaztea normalean, lanera joatea horren truke. Horrela, esklabo bihurtzen ziren: sekulako tratu txarrak jasaten zituzten, lan orduak gehiegizkoak ziren…
Gazte hau ez zen behera begira geratu eta injustizia horren aurka borrokatu zuen. Hainbeste borroka egin ondoren, azkenean, libre izatea lortu zuen. Honekin batera, sari asko irabazi zituen.
Zoritxarrez, hil egin zuten, 1995eko apirilaren 16an, Pazko egunean, 12 urte zituela.
Ikbal Masih Pakistanen jaiotako oso pertsona garrantzitsua izan zen. Txikia zela bere gurasoak saldu egin zuten eta esklabu bat izatera agindu zioten, Ikbal kristaua zen, oso infantzi txarra eduki zuen. Bere gurasuak 2.000 pesoetan saldu zuten Ikbal txikia zenean.
Ikbal Masih oso garranztitsua zen Pakistanen.Jendeak oso geixki tratatzen zuen eta esklabu bezela hainbat ordu egiten zuen lan(fabrika batean) egunero bere familiari laguntzeko. Baina, bere familiari zorrak igo egin zitzaizkion eta ezin izan zituzten ordaindu eta gauza bera hainbat familietan gertatzen zenez, ume asko bizi osorako esklabutzan egon ziren.
Baina Ikbal ez zen errenditu eta lan egiten zuen tokitik alde egiten saiatu zen hainbat aldiz. Alfonbra-fabrikatik sarritan ihes egiten saiatu ondoren, BLLF erakundeak pertsona libre bilakatu zuen. Beraren ustez, bere eskubideak oso garrantzi handia zuten.
1995eko apirilaren 16an hil zuten.
Ikbal Masih lau urte zituela esklabu bezala saldu zuen bere aitak, alfombra fabrikante bateri.
Denbora guztian abusoak eta kolpeak sufritzen zituen, baina egun batean bere askatasunarengatik eta beste ume esklabuengatik borrokatu zen eta fama handia hartu zuen.
Zoritxarrez 12 urte zituela hil egin zuten.
Ikbal Masih Pakistanen jaio zen. Esklabu izatera behartuta zegoen, alfonbrak egiteko fabrika bati salduz. Bere familiaren zorrak ordaintzeko. Tratu txarrak jasaten zituen egunero 12 ordu lanean jarduten zituen.
Normalean ume esklabuak ezin izaten zuten esklabu izatetik kendu, baina Ikbal, egun batean ihes egin zuen eta mundu osoari kontatu zion zer gertatzen zion, bazekielako eskubideak zituela, eta borroka egin zuen eskubide horiek lortzeko. Azkenean libre bilakatzea lortu zuen.
Azkenean Ikbal 1995eko apirilaren 16an hil egin zuten, 12 urte zituela.
Ikbal oso pertsona garrantzitsua eta eredugarria izan zen munduarentzat.
Munduko Haurren Saria eman zioten 2000. urtean. Pakistango herri bateko familia txiro batekoa zen. Seme nagusiaren ezkontza ordaindu behar zuelako bere familiak, 4 urterekin alfonbra-lantegi batera bidali zuten. Bertan, 12 orduz egin behar izaten zuen lana, eta askotan jo egiten zuten. Dena tailerrean egiten zuen, jan da lo ere bai. Handik ihes egin zuen eta Ehsan Khan ezautu zuen. Haur-esklabotzaren aurkako borrokan egiten du lan. BLLF erakundearekin (gaztelaniaz, Frente de Liberación de los Escalvos por Deudas) jardun zuen lanean. Lan asko egin zuen umeen eskubideen alde eta hainbat sari jaso zituen adibidez 1994an Reebok Gazteria Ekinean Saria eman zioten. 1995eko apirilaren 16an hil zuten, eta ez dakigu noiz jaio zen baina seguru daude ez zela hil 14 urte zituela.
Ikbal Masih pakistanen jaio zen. Nahiz eta bere herrialdeko gehienak musulmanak izan berak kristau izatea erabaki zuen. Txikitatik izan zen esklabo, baina bere askatasunaren eta beste ume askoren askatasunaren alde borrokatu zuen. Ikbalek 12 orduz egiten zituen lan eta bere osasuna okertuz joan zen.
Ikbalek borrokan jarraitu eta zenbait enpresa istea lortu zuen. Berak lan egiten zuen fabrikatik askotan sahiatu zen ihes egiten, azkenean BLLF izeneko erakunde batekin bat egin eta ez zen gehiago lanera joan. Borrokan jarraitu zuen haur esklaboen alde.
Ikbal Masih pazko egun batean hil zuten zehazki 1995 eko apirilaren 16 an 12 urte besterik ez zituela.
Ikbal Malish Pakistaneko pertsona oso garrantsitsu bat zen. Oso gaizki tratatzen zuten, esklabu bezala erabiltzen zuten, bere familien zorrak ordaintzeko. Gainera bere familiari zorra haunditu egin zioten. Esklaboak ziren haurrak inoiz ez zuten zorra kentzen eta bizi osorako esklabuak ziren.
Ikbal orregatik izan zen garrantsitsua, bera ez zelako ahoa itxita geratu, berak uste zuen eskubideak zituela eta haien kontra borrokatu nahi zuen. Alfonbra fabrikatik ihes egitea askotan probatu zuen eta ez zuen lortzen, baina azkenean BLLF erakundeari esker pertsona libre bilakatzea lortu zuen. Borroka egin zuen esklabu ziren haurren alde eta sari hugari lortu zituen. Zoritxarrez 1995eko apirilaren 16an hil zuten, 12 urte zituen hil zenean.
Ikbal Masih Pakistaneko ume esklabo askotariko bat zen. Egoera oso txarrean bizi zenez bere eskubideengatik borrokatzea erabaki zuen oso gaztea zenean.
Hainbat erakundekin umeen eskubideengatik lan egiteagatik, sari batzuk lortu zituen. Diru horrekin eskolak eraiki zituen eta diru guztia umeei laguntzeko eman zuen.
Pertsona eredugarria izan arren, bazeuden bere hil nahi zutenak ere. Eta 12 soilik zituenean hil egin zuten, bere sinesmenei eta eskubidei uko ez egiteagatik.
Iruditzen zait oso mutil ausarta eta eredugarria izan zela eta bera bezalako pertsona gehiagok egon beharko luketeela munduan.
Ikbal Masih ez dut mutiko honen historia inoiz entzun baina oso interesgarria iruditzen zait ume Honek egindajo lan guztia, oso pertsona ona zen eta oso pertsona ausarta. Jende askori aurre egin zion eta bere osasunari ere bai, mundua salbatzeko edo esklabu bezela dauden umak salbatzeko. Mutiko hau oso garrantzitsua da eta oso mutiko zintzoa, bere bizia eman du eta oso gaizki iruditzen zait mafiak egindakoa, mutikoak ez du ezer txarra egin mundua salbatu besterik ez. Jende askoren erreferentea izan beharko luke.
Ikbal Masih Pakistango herri baten jaiotako ume garrantzitsu bat izan zen. Gurasoek, txikia zenetik esklabo izatera behartu zioten seme zaharrenaren ezkontzako zorrak ordaintzeko. Alfonbrak egiteko tailer batean egiten zuen lan eta oso egoera txarrean bizi zen; egunean 12orduz lan egiten zuen eta jan eta lo bertan egin behar izaten zuen. Suerte handiz, ihes egitea lortu zuen eta borrokatu egin zuen haur esklaboen eskubideen alde, arriskuan zegoela jakin arren. Horri esker, sari batzuk jaso zituen baina dirua umeentzako bideratu zuen, eskolak… egiteko.
Azkenik, Pazko egunean hil egin zuten 12 urte zituela. Horri esker, gaur egun, data hau, Haur Esklabotzaren kontrako Nazioarteko Eguna ospatzeko erabiltzen da.
Ikbal Masih pakistanen jaiotako ume bat zen. Lau urte zituenean saldu egin zuten esklabu bezela, gurasoek zor asko zituztelako. Salmenta horrek ez zuen ezertarako balio izan, zorra handitu egin baitzioten.
Berak bazekien eskubide batzuk zituela eta horiengatik borrokatzen hasi zen. Askatu zutenenan beste ume guztiak salbatzeko borrokatzen jarraitu zuen. Baina, 1995eko apirilaren 16an, 12 urte zituela, hil egin zuten.
Ikbal Masih Pakistanen jaiotako oso pertsona garrantzitsua izan zen. Txikitatik esklabo izatera behartu izan zuten bere familiaren zorrak ordaintzeko, alfonbrak egiteko fabrika bati salduz.Baina Ikbal ez zen ahoa itxita gelditu. Bazekien eskubideak zituela, eta horien alde borroka egitea erabaki zuen.Tamalez, 1995eko apirilaren 16an, Pazko egunean, hil zuten, 12 urte eskas zituela.
Ikbal Masih oso pertsona eredugarria izan zen mundu osoarentzat.
Ikbal Masih Pakistanen jaio zen eta txikatik esklabo izan zen beraien gurasoaek ez zeukaten dirurik zergak ordaintzeko eta horregaitik esklabo bihurtu zen.Oso tratu txarrak jasan zituen.
haur esklaboek ez zuten inoiz lortzen zorra kentzea; horrela, bizi osorako esklabo izatera behartzen zituzten..Bazekien eskubideak zituela eta horien alde borroka egitea erabaki zuen.Borroka egin zuen haur esklaboen eskubideen alde, eta sari asko jaso zituen.
Oso pertsona ona izan zen.
Ikbal Masih izan zen tratu txarrak jasan zituen ume bat, mundua pixka bat aldatzea lortu zuena, eta onera aldatu zuen. Pena bat da ain gizon on bat hilda egotea ez zaharra izateagatik, bestela baten batek hil zuelako
Iqbal Masih ume langilea, sindikalista eta aktibista izan zen. Pakistango alfombra lantegietako haur esklaboen askatasunaren ikur bihurtu zen. Iqbal Masih 1982an jaio zen, Muridken, Pakistaneko hiri batean. Lau urte zituela, aitak hamabi dolarren truke saldu zuen. Iqbal egunero ia hamabi orduz ehungailu batera kateaturik lan egitera behartu zuten. Iqbal bere herrialdeko haurrek jasaten duten eskubide faltari buruzko mintzaldiak ematen hasi zen hainbat herrialdetan: alde batetik, iritzi publikoa sentsibilizatzeko, eta bestetik, munduko esklabotzari eta haurren nazioarteko eskubideei buruzko eztabaida irekitzeko.1995eko apirilaren 16an, Pazkoko egun batean hil zuten, hamabi urte zituela. Ikbal Masih oso pertsona eredugarria izan zen mundu osoarentzat.
Ikbal Masih Paskitanen jaio zen eta bere bizia eman zuen lanean dabiltzen umeei esklabutzatik askatzeko, bera kristaua zen, hamabi urte zituenean hil zuten, bere gurasoak aldu egin zuten lau urte zituenean; bere gurasoak zorrak zituzte lako, ematen zion dirua hamasei dolar amerikarrak ziren. Hamabi ordu egiten zuen lan leku penagarri batean. Musulman leku batean,bera kristaua egin zen.
Bi sari jaso zituen, eman zioten dirua eskola bat eraikitzeko erabili zuen.
Hamabi urte zituenean bere gorputza hondatuta zeukan asmaren erruz, bera abokatua egin nahi zen, baina mafiak beste ideia bat zeukaten buruan. 1995eko apirilaren 16an hil zuten, (bera hamabi urte zituenean). .
Nire ustez, Iqbalek zeukan pazientzia, faszinagarria da. Nik, bere lekuan egongo banintz, eta Ghullah bezalako pertsona bat aguantatu beharko banu, ezin izango nuke, eta oraindik eta gutxiago 5 urtez. Nik burua irekiko nion, bizitza osoko lekzio bat emango nion. Baina Iqbalek pasientziaz aurrera egin zuen. Oso oso gogorra zen mentalki.
Bestalde, oso oso krudela iruditzen zait berarik hiltzea. Nik kontrol politikoa izango banu, Ghullah eta berak sobornatutako pertsona denei lekzio bat emango nien. Burugogorrak dira Ghullah bezalako pertsonak, uste dute, umeak ez direla pertsonak, eta are gutxiago eskubideak dituztela.
Horrelako pertsonak asko daude oraindik ere munduan. Eta hau oso tristea da. Denon artean, horrelako pertsonei bizitza osoko lekzio bat eman beharko genien.
Ikbal Masih pakistanen jaio zen baina kristaua zen. Pobrea zen bere familia. Pobrea zenez bere amak ez zeukan nahiko diru bere operazioa egiteko eta antibiotikoak erosteko eta horexegatik zorak hartu zituen. Baina zor horiek ordaintzeko Ikbalek esklabo izan behar zuen alfombrak egiteko fabrika batean. Oso tratu txarak jasaten zituen, egunean 12 ordu lan egin behar zuen sei egunetan ostiralean egun librea zuen baina, batzutan egun libre hori ere kendu egiten zizaion. Ikbalek esklabutza utzi ez dezan bere familiari zorak handitu egin zizkioten.
Ikbal askotan saitu zen ihes egiten baina ez zuen lortzen librea izaten. Hala er ez zen ahoa itxita egon, berak eskubideak zituela bazekien eta deudeak legez kanpokoak direla ere. Azkenean BLLF erakundearekin elkartu eta pertsona libre bilakatzea lortu zuen. Bere bi amets egi bilakatu ziren: librea izatea eta eskolara joatea. Borroka egin zuen bere buruarentzako baian bestentzako ere bai.
Zoritxarez, hil egin zuten 1995eko apirilaren 16an, Pazko egunean, hamabi urte eskas edukiko zituen.
Ikbal pertsona eredugaria da mundu osoarentzat.
Pakistanen jaiotako ume honek, garrantzi handia izan zuen esklabutzaren kontrako jardueretan. Ikbali, haur bat zenean bere gurasoen partez esklabu gisa salduta izan zen 16$ engatik, beraien gurasoak zituzten zorrak ordaindu behar zituzten eta. Oso kondizio txarretan egiten zuen lan; 12 ordu egunean egoten zen lanean oso kondizio txarretan eta zentimo batzuk soilik irabazten zituen, ume bat izanda. Azkenean askatasuna lortu zuen, eta beste ume esklabuen alde egin zuen. Azkenean, Ikbali hil egin zuten, baina gure munduan izugarrizko arraztoa utzi zuen.
Ikbal Masih balientea izan zen.
Azkenean, berak nahi zuena lortu zuen.(Fea) eduki izan zuen.
Guk eduki behar degun bezala, aurrera joateko.
Sarritan gertatzen den moduan, jendea dirua lortzeko edozer egiteko gai izaten da; harik eta batzuk beraien seme-alabak saltzera ere iristen dira. Horixe bera gertatu zitzaion Ikbal Masih-ri, 4 urte zituela alfonbra-lantegi batera bidali zuten lana egitera diru kopuru jakin baten truke. Berak bazekien hura ez zela bidezkoa. Horregatik, geroago, handik beste lantegi batera ihes egin zuen, umeen esklabotzaren aurka borrokatzen zuen lantegira, hain zuzen. Eta lantegi horren ereduari jarraitu zion, sari batzuk jasotzera iritsi arte. Beraren omenez, apirilaren 16an Haur Esklabotzaren kontrako Nazioarteko Eguna ospatzen da, bera hil zuten egun bera.
Ikbal Masih Pakistango hiri Lahore-n jaio zen. Non guztiak musulmanak ziren, baina Ikbal kristaua. Egunean 12 ordu lan egiten zuen bere gurasoen gainean zeuden zorrak kentzeko.
Egun batean, berak lan egiten zuen fabrikatik ihes egitea lortu zuen, eta haurren eskubideen aldeko lana egiten hasi zen. Stockholmeko mintzaldi batean Ikbalek esan zuen: “Haur batek ez luke inoiz lan tresnarik hartu beharko. Haur batek erabili beharko lituzkeen lan tresna bakarrak bolalumak eta arkatzak dira”. 1995eko apirilaren 16an, Pazkoko egun batean, amonaren etxetik gertuko hondartza batean kometarekin jolasten ari zenean hil zuten, Chapa Kana aldean (Lahoretik gertu), hamabi urte zituela.
Haurren eskubideen lan horretan hainbat sari irabazi zituen, eta lortu zuen dirua umeen eskolak eraikitzeko eman zuen.
Hau guztia ikusita, erlijio desberdineko pertsona bat izateagatik edo bera pobrea izateagatik gaizki tratatzen zuten.
Ikbal Masihen bizitza oso interesgarria da.
Ikbal Masihek adin txikikoen lan baldintzak obetu zituen, borrokan ibili zen umeen eskubideen alde. Oso meritu handia du alako mutil gazte batek alako gauz arriskutsuak egitea eta lortu nahi zuena lortzea. Baita ere bere bizitzan sari batzuk jaso zituen, eta ezan zuen bere dirua umeen eskolak eraikitzeko emango zuela.
Nire ustez ez zen justoa bere soldata ez zelako hain bestekoa eta berak adin txikia eduki harren lan gehiegi egiten baitzuen. Gainera derrigortu egiten zuten lan egitera eta hori ez da justoa nahiko gaztea baitzen.
Familian zituzten zorrak ordaintzeko egiten zuen lan batiz bat. Zorra gehiegi baitzeuzkaten.
Baita ere ondo iruditu zait berak lortutako diru pixka bat umeentzako eskolatara bideratzea. Nik uste dut ondo dagoela lan egitea baina txikiegia zela iruditzen zait hain beste presio sartzeko berari.
Baita ere manifestazio batean partu hartu zuen Askatasunaren eguna ospatzeko manifestazio batean beste ume batzuekin batera eta hori ondo iruditzen zait horrela jendea kontzientziatzeko.
Iqbal bere herrialdeko haurrek jasaten duten eskubide faltari buruzko mintzaldiak ematen hasi zen hainbat herrialdetan: alde batetik, iritzi publikoa sentsibilizatzeko, eta bestetik, munduko esklabotzari eta haurren nazioarteko eskubideei buruzko eztabaida irekitzeko. 1994ko abenduan, Reebok zapata markak 15.000 dolarreko saria eman zion, eta diru horrekin Iqbalek bere herrialdean eskola bat finantzatu zuen.
Mutiko hau lau urte zituela hasi zen lanean, bere ama larri zegoen eta operatzeko dirua behar zuen. Ikbalek bere burua eskeini zuen bere amarentzako dirua lortzeko. Oso egoera txarreko lan batean hasi zen eta 12 ordu egiten zituen lanean egunero eta astean 6 egun eta Erupia 1 ordaintzen zioten egunero. Baina gero, bere amak prestamo bat eskatu zion bertako musulman bati eta Ikbal bere esklabu bihurtu zen. Behin baino gehieagotan ahalegindu zen lanetik hies egiten, baina arrapatzen zuten bakoitzean tratu txarrak jasotzen zituen eta lotu egiten zuten. Bere anahiaren eskontzarako bere jabeak egun batzuk libre lagatzen dizkio. Baina itzultzen denean, galdutako denbora berreskuratzeko agindua ematen dio eta bere zorra 13.000 errupiatara igotzen da. Gau batean bere jabeak musulman bat kontratatu eta Ikbal tiro batez hiltzen du.
Mutil hau ausardia haundiko mutila izan zela iruditzen zait, bere askatusunen alde borroka egin zuelako etsi gabe eta beste umeenganako eskubideen alde ere aritu zen, bere bizitza arriskuan egon arren.
Nire ustez, adin txikikoa izateko ongi kokatuta zuen burua. Askotan manifestatu zituen bizitako egoerak eta bere pentsamenduak. Familiaren zorrak zirela eta esklabu ere bihurtu zen arren, garbi zeukan zer nahi zuen eta hori lortu arte ez zuen etsi. Gainera, lortu zituen sari horiekin bere solidaritatea argi demostratu zuen, umeentzat eskolak eraikitzeko erabili baitzuen.
Egia esan, meritu handia duela iruditzen zait mutilak, adin txikikoa izanik eta esklabo bihurturik, lan ikaragarria egin zuela iruditzen zait, bere adinerako gehiegi.
Mutila pertsona ona dela nabari da, bere solidaritatea, bere ahalmenak eta pentsamenduengatik.
Mutil hau oso eredugarria da eta bere eragina handia izan da. Bera bezalako adin txikikoen lan egoera adierazten du. Bere aitak gizon bati saldu zion gutxigorabehera 8 euroengatik Nahiz eta Ikbal egunero ia hamabi orduz ehungailu batera kateaturik lan egitera behartu alfonbrak egiten, beti bere askatasunaren alde egin zuen, mintzaldi asko egin zituen ere.
1995eko apirilaren 16an, hondartza batean kometarekin jolasten ari zenean hil zuen sikario batek hamabi urte zituela. Pakistango poliziak “nekazari batekin izandako liskar bat” zela esan zuen.
Ikbalen heriotzak mundu osoan izan zuen oihartzun handia.
Lau urte besterik ez zituenean, bere aitak hamabi dolarren truke saldu zuen bere familiak zorrak ordaintzeko dirua behar zuelako. Oso egoera txarreko lanean hasi zen. Egunean 12 orduz egiten zuen lan eta oso diru gutxi irabazten zuen. Egunean errupia bakarra; gaur egungo euroaren 3 zentimo. Ikbalen amak ebakuntza bat egiteko dirua behar zuenez, prestamo bat eskatu zion musulman bati. Eta diruaren trukez bere semea esklabutzat hartu zuen. Egun batean, fabrika-espetxetik ihes egitea erabaki zuen, eta Ume Langileen Askatasunerako Frontearen manifestazio batean parte hartu zuen beste ume batzuekin batera. Askatasunaren Eguna ospatzeko antolatutako manifestazio horretan, Ikbal bere kabuz hasi zen bere istorioa eta alfonbra fabrikako beste umeek jasaten zuten sufrimendua kontatzen. Sindikatuko abokatuek haurren esplotaziotik irteten lagundu zioten eta idazkari batek haurren eskuibideen alde lan egitera eta ikastera bultzatu zuen. Haurren eskubideen alde lan handia egin zuen. Hitzaldi asko egin zituen horretarako. Baina 1995ean, 12 urte zituela, hondartza batean hil zuten kometarekin jolasten ari zen bitartean.
Ume hau oso miresgarria dela iruditzen zait. Bere eskubideen alde asko borrokatu zuen. Ez zen egoera onenan hazi eta hezi baina hala ere dena eman zuen gauzak aldatzeko.
Ikbal Masih ume bat da esklabizatuta dagoena, bere amaren deudak ordaindu behar ditu berak lana egiten. Ez du nahi baina bere jabeak derrigortu egiten du. Umeak jo egiten dituzte ez badute nahi lana egin eta behin baino gehiagotan eskapatu egiten dira baina ez dute lortzen azkenean. Ume hauek alfonbrak josten egiten dute lan. Erakunde bat joaten da Ikbalena esatera eskubideak dituela lana lagatzeko eta eskolara joan ahal izateko, baina jabeak ez du kasurik egiten eta erakunde hortako gizon batek Ikbal jasotzen du eta eskapatu egiten dira. Orduan, jabeak Ikbal hil egiten du eta istorioa bukatzen da esaten hiltzailea kartzelara sartu dutela
Mutil honen bizitza oso interesgarria da. Oso baldintza txarretan bizi izen zen mutiko gazte bat zen. Sorrak zituelako esklabu hartu zuten. Esklabu zen bitartean oso gaizki bizi izan zen esklabu guztiak bezala. Urte batzuk geroago, ume esklabuei laguntzen zien talde batean sartu zen. Talde hortan sartu zenean bere helburua bera bezalako umeei laguntzea zen. Baina talde horretan zegoelako hil zuten. 12 urte zituen hil zuten momentuan. Pakistanen ehuneko handi bat musulmanak izan arren eta bere gurasoak ere oso musulmanak izan arren bere kristaua zen. Hasieran esan dudan moduan mutil honen bizitza oso interesgarria zen, 12 urte bakarrik zituen eta dagoeneko talde batean zegoen ume esklabue laguntzeko beraren modukoak. Baita oso gogorra kontuan izanik bere aitak 12 dolarrengatik saldu zuela. Honelako jende gehiago behar da munduan besteen alde lan egiten dutenak beraien egoera oso txarra izan arren.
Ikbal Masih gaztetatik lanean ibili zen bere amaren zorrak ordaindu ahal izateko, oso egoera txarretan eta beste ume askorekin batera. Urte asko esklabutzan pasa ondoren gizon batek azaldu zion hori legez kontrakoa zela, eta gizonaren esker eskolara joaten eta beste esklabu askoren eskubideen alde egiten hasi zen. Zoritxarrez egin zuenarengatik etsai asko ere egin zituen eta horren ondorioz jende askok hilda ikusi nahi zuen. Lortu zutenerarte, Ikbal-ek 12 urte zituela eta hondartzan ari zela norbaitek hil egin zuen.
Mutil gazte bat lanean ain goiz hasi beharra bere familiarengatik, ohore haundia duela adierazten du. Baina ez zait normala iruditzen 13 zentimo bakarrik lortzea egunean lanaren truke. Gerora bere ama oso larri zegoen eta operatu egin behar zuen, eta pretamo bat eskatu zion musulman bati, diru horren truke Ikbal esklabutzat hartu zuen eta fabrika batean lan egiten jarri zuen, beste gazte batzuekin. Egun batean, fabrika-espetxetik ihes egitea erabaki zuen, eta Ume Langileen Askatasunerako Frontearen manifestazio batean parte hartu zuen beste gazte batzuekin batera. Manifestazioan Ikbal bere kasataka bere istorioa kontatzen hasi zen, nolako sufrimendua pasatu zuten eta zer kondiziotan.
Ordundik aurrera Ikbalek itzaldiak ematen hasi zen herrialde batzuetan, jendeak jakiteko nola pasatzen zuten. Ahurrei laguntzen zion altzuen guztiz. Hamabi urte zituztela hil zen, mafiako batek hil zuela uste dute. Baina Ikbal hiltzean ez zen amaitu bere lana. Iqbalen heriotzak mundu osoan izan zuen oihartzun handia. Ikbal gazte miresgarria da, eta gazte askoren oinarria.
Ikbal bezelako jende asko ez da aurkitzen munduan zehar. Ikbal adibide garbia da nahi duzuna lortzeko egin behar duzun lanaren esfortzua baldintza guztiak onartuz. Bere bizia ez zen erraza izan. Bere gurasoek saldu egin zuten zituzten zergak ordaintzeko, eta bere bizia justiziaren alde eta eskblabutzaren aurka borrokatzen jardun zuen, hil egin zuten arte. Esklabutzat hartu zuten oso gaztea zenean, eta alfonbrak josten jarri zuten. Egunean ordu asko jarduten zituen lan horretan. Nahiz eta oso nekatuta amaitzen zuen, beti gehiago exigitzen zioten. Urte batzuk geroago, ume esklabuei, bere egoera berdinean zeuden umeei, laguntzen zien talde batean sartu zen. Talde horren parte izateagatik hil egin zuten, 12 urte besterik ez zituenean. Oso pertsona ona izan zen, bere egoera oso txarra izan arren besteei laguntzeko ahalegina jartzen zuelako.
Ikbal Masih eta bere familia oso pobrea zen. Dirua lortu ahal zuten modu bakarra Ikbal Masih lanean jartzea zen naiz eta oso gaztea izan, eta hori egin zuten. Lanean oso gaizki tratatzen zuten eta egunean 6 ordu baino gehiago egiten zituen lan. Egun bukaeran nekatuta egoten zen eta ezin izaten zuen bere lagunekin jolastu. Bera zegoen egoera lotsagarria zen, baina dirua lortu behar zuten edo bestela ezer gabe geratzen ziren.
Bere laneko lagunak eta berak alde egiten ahalegindu ziren baina beti harrapatzen zituzten, ez zuten askatasunik, eta gainera zigorrak jartzen zizkioten.
Zaharrago egin zela nazkatu egin zen eta bere lagunekin berriz ere alde egiten ahalegindu zen. Lortu zuten eta Ume Langileen Askatasunerako Frontearen manifestazio batean parte hartu zuen beste ume batzuekin batera. Asko borrokatu zuen beraien askatasuna lortzeko eta ari zen aurreratzen.
1995 ean , 12 urte zituela, bere amonaren etxe inguruan zegoela hil egin zuten. Poliziek ez zuten era bat argitu nork hil zuten, mehatxuak egon zirelako baina esaten dutenez seguru zeuden “alfonbra mafiako” sikario batek hil zuela.
Ikbal Masih hil egin zuten pazko igande batean. Bere biz<i askea eman zuen bakearen eta ume maltratatuaren eta esklabutzaren alde. Industrialdeko mafia hil zuen. 4 urte zuenean, bere gurasoek saldu egin zuten 16 dolarretatik. Pakistanian bizi zen non gehienak musulmanak ziren, baina bera kristaua zen, 12 orduko lana egin eta gero, bakarrik rupia bat jasaten zuen. Bere borrokatik, bi sarirekin oroitu zuten, lehengoa estokolmen eta beste Bostonen.
Ikbal Masih izeneko gaztetxoaren istorioa azaltzen digu komikiak.
Ikbal Pakistanen jaioa zen. Bere amarekin eta anai-arrebekin bizi zen.
Egun batean, mutikoaren amak ebakuntza behar zuela jabetu ziren, baina dirurik ez zuen.
Dirua lortzeko Ikbalen askatasuna saldu eta alfombra fabrika txiki batean esklabu gisan
hartu zuten.
Ikbalek borroka ugariren eta aurren askatasunaren alde egiten zuen elkarte bati esker lortu zuen libre izatea.
Baina hori ez zen nahikoa Ikbalentzat, honek bestei lagundu nahi zien eta izugarrizko ahalegina egin zuen hori aurrera eramateko.
Horren ondorioz ordea, gaztearen bizitza arriskuan zegoen. Hala ere, honek proiektuarekin buru belarri jarraitu zuen. Goraipamen eta sari batzuk ere jaso zituen, hauekin lorturiko dirua umeentzat eskolak egiteko erabili zuen.
Ikbal eta haren asmoak entzutetsu bihurtzeak, ez zioten grazia handirik egin gaztetxoen esklabutzan jarduten zutenei. Eta Ikbal ikusi zuten lehen instantean, akabatu egin zuten.
Gaur egun ere aurren esklabutzak jarraitu egiten du, baina Ikbalen ametsa aurrera eramaten jarraitzen badugu laister aldatuko dugu egoera!
Ikbal Mashi pakistanen jaio zen 1982an. Lau urte bakarrik zituen bere aitak hamabi dolarren truke saldu zuenean eta lanean hasi zen. Egunero hamabi bat ordu egin behar izaten zituen lan eta oraingo 3 zentimo kobratzen zituen.
Zoritxarrez, bere ama operatu egin behar zen baina ez zuen dirurik medizinak erosteko ere. Orduan, gizon bati, prestamo bat eskatu zion eta hark bere umearen truke eman zion dirua. Hortik aurrera, esklabu bihurtu zen.
1993tik aurrera, hitzaldiak ematen hasi zen haurrek jasaten zuten eskubide faltari buruzkoak eta baita munduko esklabotzari buruzkoak ere.
Ikbalek hainbat sari jaso zituen eta horietako bat, 15.000 dolarrekoa, eskola bat finantzatzeko erabili zuen. Berari esker, 1995eko urtarrilean, ia 3 mila esklabu irten ziren.
1995eko apirilaren 16an bizitza kendu zioten kometa batekin jolasean zebilela, 12 urte zituenean.
Alde batetik, oso tristea eta gogorra egiten zait Ikbal bezala, jendea egoera horietan lanean ari dela pentsatzea eta gainera, hain diru gutxiren truke. Horrenbeste ordu lanean pasatuneta gero 3 zentimo kobratzea dezepzionagarria dela uste dut. Beste aldetik ordea, asko gustatzen zait Ikbal bizitzen ari zen edo bizi izan zuen egoeran jendeari bere laguntza eskaintzen egotea eta hain beharrezkoak zituzten diru laguntza horiek erraztea. Ikbal bezalako pertsonengandik ikasi beharko genuela iruditzen zait eta gainera bera bezalako pemtsonengandik asko dugula ikasteko iruditzen zait; gure mentalitatea ireki eta besteengan ere pentsatu eta haien alde zerbait egiteko trukean ezer espero gabe. Baita ere, zoragarria iruditzen zait bere hitzaldiek horren beste jenderi lagundu izatea infernu horretatik irtetzen.
Ilbak Masih-eri gaur egungo gazte guztien lan baldintzak zor dizkiogu. Berak justiziaren alde egindako lan guztiari esker dugu gazteok lan baldintza onetan egiteko aukera. Komikian kontatzen duen bezala, familiak Ilbak diru faltarengatik bidali zuen lan egitera. Pertsona askok ez dakite istorio hau nola den baina iruditzen zait jende askok jakin beharreko istorio bat dela.
Sari batzuk jaso zituen arren bere bizitzan, lortutako dirua eskola berriak eraikitzeko erabili zuen. Horrekin erakusten digu oso eskuzabala dela eta diru guzia berarentzat gorde beharrean besteei laguntzeko erabiltzen duela. Gainera Ilbak Jesusen jarraitzailea zen eta bere pausuak jarraitzen dituela antzematen da komikian.
Gaur egun ditugun lan balditzak Ilbaken ahaleginen esker ditugu. Eta pertsona hau adibide garbi bat da iñoiz ez dela etsi behar eta aurrera segi behar dela.
Ikbal Masih oso mutil ospetsua da munduan, batez ere, bere adin modukoen umeetan. Pakistanen jaio zen. Kristaua zen eta Jesusen bizitza ongi ezagutzen zuen. Bere bizi osoa familiaren zorrak ordaintzeko esklabo izan zen lantegi batean alfonbrak egiten. Lan asko egiten zuen egunero. Gehiegi bere adineko ume batentzat. Ihes egiten ere saiatu zen hainbat aldiz baina berriz, bere nagusiak harrapatzean, egurtu egiten zuen. Bere askatasunaren alde gogor egin zuen borroka. Bere bizia arriskuan zegoela jakinik ere, beste umeen askatasunaren alde egin zuen borroka. Hainbat sari jaso zituen bere bizitzan eta han irabazitako dirua eskolarik ez zuten umeei ematen zien eskolak egiteko. Oso eskuzabala zen. Egun batean, hil egin zuten besteen askatasunaren aurka borrokatzen ari zela.
Ikbal Masih, gazte kristau pakistadarrak, lan baldintza gogorrak bizi izan zituen. Goiz hil bazen ere, harek egindako lanak eragin handia izan zuen munduan. Adin txikikoen lan baldintzak hobetu ziren Ikbali esker eta hainbat sari jaso, eta irabazitako dirua umeentzat eskolak eraikitzeko bideratu zuen. Txiki-txikitatik bidali zuten alfonbra lantoki batera, etxeko zorrak zirela medio. Oso baldintza txarretan egiten zuten lan umeek. Nahiz eta bera behin eta berriz eskubideen alde borrokatu, bere nagusiak botere askoz handiagoa zuen. Adibidez, komisaldegira joan eta paper bat lortu zuen, hau da, baimena atseden pixka bat hartu eta umeek egiten duten lanetik babesteko. Nagusiari erakutsitakoan ordea, erditik puskatu zion. Bere anaiaren ezkontza ere izan zuen eta nagusiak bi eguneko atsedena eman bazion ere, ez zen berak uste zuena. Bi egun horiek gau eta egunez lan eginez errekuperatu behar baitzituen. Oso nekatuta egoten zen, lo egin barik. Kateekin ere lotzen zituzten haurrak, ihes ez egiteko. Horrelakoa zen bere egunerokotasuna, tiroz hil zuten arte.
Ikbal Mashib gazte pakistandarra zen, eta haurren esplotazioaren kontra egin zuen lanagatik tiroz hil zuten, ume bat zenean. Berak lan egiten zuen lantokian beraien nagusiak gaizki tratatzen zituen, kolpatu egiten zituen eta ordu pila batez edukitzen zituen lanean. Beraz, Ikbal eta beste lankide batzuk kexatzen hasi ziren, haurren lan eskubideen alde. Nahiz eta nagusia gorrotu ezin zuen lana utzi Ikbal-ek bere familia zorretan bait zegoen. Bere anai nagusiaren ezkontza ordainu behar zuten. Urte batzuetan hainbat sari internazional lortu zituen mutilak, baita lana egiten zuten ume askoren egoerak hobetzea ere. Egoera hau ez zen komenigarria, enpresak zituzten nagusientzat gazteak esplotatuz irabazi handiak zituzten eta. Beraz, egun batean Ikbal tiroz hil zuten. Orain gazteen aldeko sinboloa bihurtu da.
Ikbal Masihen istorioa oso harrigarria iruditzen zait. Bere bizitza oso latza izan zen.
Aske izateko nahian zuen, baina ez zuen lortu.
Era askotara saiatu zen, baina ez zuen lortu.
Bizitza bizi nahi zuen, baina ez zuen lortu.
Baina, beti jarraitzen zuen saiatzen, oso miresgarria da hori.
Zerbait ordea lortu zuen, oso garrantzitsua, bere istorioa eta beste askorena jende gehiagorengana iristea.
Kontutan hartu behar dugu hau ez dela ipuin sinple bat, errealitate bat baizik. Gainera jende askorena, pentsatzen duguna baina askoz ere gehiagorena eta ez gara konturatzen. Honek, pixka bat gehiago kontzientziatzen laguntzen du.
Ikbal Masih izeneko ume bat Pakistanen jaio zen. Alfombrak egiten zituzten fabrica batean egiten zuen lan 12 ordu egunenan oso baldintza txarretan. Ostireletan bakarrik zuten jai egun bezala. Zergak haunditzen joaten ziren. Bere lagunak eta bera egun batean fabrikatik irten egin ziren eta arrapatu egin zituzten eta balditza txarragotan jarri zituzten. Iqbalen ahizpak ezkontza zuenez bera pagatu zuen bere lanarekin eta pagatu behar zuenez zergak igo egin ziren eta egun bat libre utzi zioten ezkontzara joateko. Bueltatu zenean ordu horiek errekuperatu egin behar zituela eta gauean errekuperatu behar zituen. Oso nekatuta zegoen. Bere lagunak berriz irten egin ziren beste lagun bat zoka batetik txintxilaka zuelako eta poliziak esan zioten hitz egitera joango zirela baina polizia nagusiarekin zegoenez umeak bueltatu zituen eta ez zuen ezer egin. Egun batean Ikbalengana joan zen eta egunak pasatu zituen berarekin eta libre izatea lortu zuen. Libre zenean besteak laguntzen aritu zen eta horregaitik sari asko irabazi zituen. Baina egun batean tiro batekin hil egin zen 12 urte zituela 1994. urtean.
Ikbal Masih oso mutil ospetsua umeen lan baldintza alde egin zuelako. Bera esklabu bezela zegoen bere familiak zor asko zituelako. Baina bere lan baldintzak ez ziren egokiak, egunero egiten zuen lana eta gainera 12 ordu. Lo gutxi egiten zuten eta beztela alfonbrak egiten egoten dira. Sorrak gero eta handiagoak ziren eta Ikbalen lan gehiago egin behar zuen. Behin baino gehiagotan eskapatzen intentatu zuten eta beti harrapatzen zituzten. Egun batean, konferentzia batera joan ziren umeak eta hango pertsonek papel bat eman zioten, ezin zuten lana egoera horietan egin, bere maisuari ematerakoan txikitu egin zuen. Ikba lanean jarraitu zuen eta konferentziako gizonengan berri joan zenean, berarekin EEUU joan zela esan zion eta unibertsitate garrantzitsu batean egiongo zuen lana. Ikbak bere herrira iritsitakoan handik hilabete batzuetara, bere lenoko maisuak akabatu egin zuen eta akzidente bat izan zela esan zuen. Ikbal hil egin zen baina berak egin zuenagatik ume asko libratu dira hori pasatzeagatik.
Pakistanen jaiotakoa zen Ikbal Masih, adin txikikoen eskubideak eta lan baldintzak hobetzeko egin zuen lan. Familia kristau pobrea jaio zen eta amak diru pixka bat lortzeko bere semea ume esplotatzaile bati saldu zion, esklaboa izan zen, alfonbrak egiten, lan baldintza oso txarretan. Bera, bere lantegitik ihes egin zuen pare bat aldiz eta bere deudak haunditzen joan ziren. Horrez gain bere familiaren gastuak igotzen hasi ziren eta berak oraindik ere lan gehiago egin behar zuen. Bera haserre, bere eta beste umeen eskubideen alde egin zuen lan, berak bazekien bere bizitza arriskuan zegoela baina ezin zuen injuztizia hori soportatu. Sari batzuk jaso zituen bere bizitzan zehar, eta dirua umeentzat eskolak eraikitzeko bideratu zuen. Umeen eskubideak lortu eta gero, hil egin zuten eta polizia sobornatuta hilketaren istoria aldatu eta beste batek jaso zuen errua.
Ikbal Masih pakistaten jaio zen ume bat zen, famili pobrekoa. Txikia zela familiak zituen zorrak pagatzera alfonbrak egitera bidali zuen bere aitak. Oso lan baldintza txarretan egiten zuen lana beste ume batzuekin batera. Berak libertatea nai zuen baina bertakoak etzion nai eman. Astean egun bat bakarrik zuten jai eta beste egun guztiak egun eta gauez lanean aritzen zen gogor. Egun batean umeen lanaren kontrako pertsona batzuk joan ziren eta ume haiek libre uztea saiatu ziren eskolara joateko baina ez zioten utzi. Soltatu zutenean etxera joan zen eta eskolara joatea nai zuen baina zoritxarrez hil egin zuten bere laneko nagusiek. Bere bizitzan gaztediaren saria jaso zuen.
Ikbal Masih era un niño pakistani que su madre lo mandaba a trabajar para poder pagar las deudas de su madre su jefe los maltrataba por que a los ninños no le gustaba trabajar ya que el trabajo era muy duro pasaban 12 horas al dia y ellos no podian seguir asi asi que un dia llego un chico a decirles que era ilegal lo que estaba haciendo era ilegal y que le iban a dar una hoja en la que ponia que el era libre y que no podian hacer nada para que vuelba a trabajar al final este se habia echo famoso y al final el llego de visita y le pusieron una trampa y lo asesinaron
Bere familia dirua behar zuen eta ikbal masih saldu egin zuten bere zergak ordaintzeko. Ikbal masih lan egin zuen alfombra egilea, bere lana oso crudela zen eta hordu asko egin behar zuen lan bere familien zergak ordaintzeko, Egun batzutan bere anaia eskondu izango zen eta ikbal joan zen, baino eskontzaren dirua asko zen eta ikbalen kontuan sartu zen, orduan hordu ask oegin behar zuen lana zergak hori ordaintzeko. Egun batean Yousuf etorri zen, ezatea exclavitud ez zela legala eta hurrengo egunean etortzera libre izateko. Ikbal joan zen eta Yousuf paper bat eman zuen ezanes berak libre zela, behak bere nagusia ez zuen importa eta papera puskatu zuen eta esan zuen behar hor betirako egongo zuen. Baino yousuf etorri zen eta Ikbal eraman zuen, behak irakasi zuen ikbal eskola bat bezela eta urte batzuetara sueciara juteko eta ikbal masih irabazi zuen gaztearen esclabutzaren contra saria irabazi zuen. Bueltzatzean bizikleta batean joan zen bere parienteak eta batematek Fusilatu egin zuen Ikbali.eta Bilatu zuen criminala fusilatu egin zuen, urtero egiten zuen.ikbal masih ume bat zen hamabi urtekoa zen eta pakistanean bizi zen eta bere bizitza eman zuen exclavitudea eta maltratatzea umeari.
Ikbal Masih mutil gaztetxoa zenean esklabutzat hartu zuten alfonbrak egiten zituzten fabrika batean, bere familiaren zorrak ordaintzeko. Bertan, Sardar izeneko gizon batek egunean 12 orduz lanean edukitzen zituen Ikbal eta bere adin inguruko gaztetxo gehiago. Zorrak geroz eta handiagoak ziren, bere familiak jateko dirurik ez baitzeukan. Bere amak operazio bat egin behar izan zuen, eta horretarako oraindik eta diru gehiago behar zuen. Ikbal ordu askoz izan zuten lanean bere amaren medizinak ordaintzeko. Ikbalen lortzen zuen diru guztia familiako aitak hartzen zuen eta drogetarako erabiltzen zuen. Guardiak umeak zaintzen ari ziren bitartean, eskapatzeko plan bat egin zuten. Guardiei kumunerako baimena eskatu zioten umeak eta alde egin zuten. Guardiak ordea, ezin zuen beraien atzetik joan, beste umeak alde egingo zutelako bestela. Ghullah oso haserre zegoen eta Ikbal etxera joan zenean segituan Ghullahk lanera eman zuen ordu askoz. Lanean kate batera loturik jarri zituzten. Ikbalek berriz alde egitea lortu zuen baina poliziarengana jo zuen, hura izan zen ideia txarra. Poliziak lantegira bueltatu zuen umea Ghullahrekin ados baitzeuden. Ondoren, bere anai ordearen ezkontzara joan zen baimenarekin. Bukatu ondoren ordea, diru hori lanean berreskuratu behar izan zuen. Egun batean, gizon bat azaldu zen lantegira umeei laguntzeko prest. Hurrengo egunean, Ikbal gizon horrengana joan zen eta libre zela esaten zuen dokumentu bat eman zion. Ikbal Ghullahrena joan zen dokumentuarekin baina puskatu egin zion. Ume danak jabearen kontra jarri ziren eta Ikbal reunioetan hitz egiten hasi zen umeen esklabutzaren kontra. Gazteriaren saria eman zioten Ikbali. Egun batzuk geroago, Ikbal bere herrira bueltatu zen eta familiako kide batzuekin egin zuen topo. Ghullah eta bere kideek tiruz hil zuten Ikbal. Alfonbraren fabrikakoak bere kideak kulpatu zituzten. Baina azkenean, harrapatu zituzten.
Ikbal Masih ume bat zen Pakistangoa, 12 urte zituen. Beraren familia ez zeukan dirua amaren operazioa ordaintzeko, orduan ikbal saldu zioten gizon bati, berarentzat lan egiteko eta amak dirua edukitzeko operazioa ordaintzeko. Gizon hori oso bortitza zen, eta ume haiek, berarentzat egiten zuten lana, oso gaizki tratatzen zuen, jo egiten zioten. Gizon harek, kartzelan sartzeko eskuratuko zela esan zion Ikbali. Gero beste gizon batek, BLLF-ko taldean zegoena, Ikbaliri esan zion berarekin joan nahi izango al zuen Suitzara, bera joan egin zen gizonarekin. Pakistanera bueltakoan, Ikbal akatu zuen gizon txarra, baino azkenean epai bat egon zen eta gizon txarra kartzelen sartu zuten.
Ikbal Masih pakistanen jaio zen eta kristau familia batekoa zen nahiz eta pakistanen gehienak muslmanak izan. Gurasoek zorrak zituzten eta ordaintzeko dirurik ez zutenez alfonbrak egiten zituen tailer bateko nagusiari alokatu zioten semea lan egin zezan, nagusiak umearen truke dirua emateko. Geroz eta zor gehiago zituztenez azkenean semea saldu egin zioten eta diru gehiago eman zien nagusiak. Ikbalek anka egin zuen behin baina gehiagotan eta nagusiak azkenean lotu egin zuen. umeen eskubideen alde borrokatzen zuten gizon batzuk askatu egin zuten eta Ikbalek eskude horien alde borroka egitea erabaki zuen. Sari nasko irabazi zituen horri esker baina bere nagusia izan zenak tiro bat eman eta hil egin zuen.
Ikbal masih 12 urte zituen ume pakistani bat zen. Ume txikia zenean oso ume alaia zen eta bere lagunekin jolasten zuen hainbat jolasetan. Denen artean bi ziren nagusi: Futbola eta cricket-a. Bere familia oso pobrea zen eta denborarekin gastu gehiago zituzten. Gastu haiek ezin zituzten ordaindu, beraz, bere aita ikbal saltzea erabaki zuen. Alfombretako fabrika batera eraman zuten eta han egunean 12 ordu baino gehiago egitera. Oso bizi egoerak txarrak zituzten han: Ez zuten ohe eroso bat, arropa egokia, ezta lanetako postura egokiak ere. Gainera, haren nagusia gaizki tratatzen zuen, errespeturik gabe eta objektu bat bazen bezala tratatzen zuen. Egun batean, fabrikara gizon bat bisitan joan zen. Gizonak haur horien bizimodua ikusi nahi zuen eta askatasuna eman nahi zieten. Ikbal lanarekin nazkatuta, gizon horrekin joatea eta hizketa bat ematea erabaki zuen. Prestatu zuen hitzaldian esan zuen nazkatuta zegoela lanarekin eta oso nekatuta zegoela. Esklabo izatearen aurkako borrokagatik ezaguna egin zuten sari internazional ugari eman zizkioten. Askoetan saiatu ziren Ikbal eta bere lagunak handik alde egiten, baina beti aurkitzen zuten eta zigortzen zituzten. Haren nagusia nazkatuta beste gizon bati hura hiltzeko eskatu zion. Lantegiko nagusiak jende asko haien parte zituzten eta beste pertsona bati Ikbalen hilketaren erruduna egin zuten. Azkenean Ikbalen istorioa jakin zuten eta esklaboen askatasunaren aurka egin zuten.
Ikbal Masih izeneko ume bat Pakistanen jaioa, gurasoen zorrak ordaintzeko alfombren fabrika batean egin behar izan zuen lana. Egunero hamabi ordu egin behar zituen len eta ostireletan bakarrik hartzen zuen atseden. Ala ere gurasoen zorra handitzen joan zen eta lan gehiago egin behar zuen. Bizpa hiru aldiz saiatu zen ihes egiten baina ez zuen lortu. Lan ez egiteagatik jipoitu egiten zuten. Egun batean, Ehsan Ullah Khan izeneko gizon bat etorri zen fabrikara eta Ikbali askatasuna agindu zion. Ikbal ados jarri zen eta aske izateko askatasun karta eman zion. Handik aurrera, beste umeak aske izateko lan handia egin zuen eta Nobel saria eman zioten.
Ikbal Masih mutil oso pobrea zen. Alfonbrak egiten zuen bere lagunarekin. Egun batean Ikbal Masih jolasten ari zen eta bere nagusia ikusi zuen jolasten eta jo zuen. Hori pasa zuen urte askotan beak egiten zuen lan asko eta nagusiak zerga ematen zuen bere amari. Egun batean bere ama eskontza zuen eta Ikbal Masih berearekin joan ziren. Eskontza hori 3 egunetakoa zen. Gero etortzerakoan lan asko egin behar zuen. Ondoren pertsona bat gaixotu zuen eta nagusia goitik behera jarri zuen eta jo zuen. Ondoren Ikbal Masih ama medikura joan behar zuen operatzera eta hori 10.000 zergak balio zuen. Ondoren Ikbal Masih lanetik joan zuen eta poliziara joan zuen. Ondoren poliziak gaiztoa zuen eta nagusiari eraman zuen eta enkadenatu zuen. Gau batean Ikbal Masih eta bere lagun batzuk joan zuen hirietatik eta jolasten hasi zuen. Ondoren igande bat zuen libre eta nagusia esan zuen lana egiteko. Gero Ikbal Masih eta bere lagunak beste herrira joan zuen eta Ikbal Masih premio novel irabazi zuen. Gero poliziak eta nagusia Ikbal Masih bilatzen hasi zuen baina ez zuen aurkitzen. Ondoren pertsona bat Ikbal Masih topatu zuen eta esan zuen ilegala zuela ume bati erretenitzea eta papel bat eman zuen nagusiari libertana eta nagusia puskatu zuen. Ondoren nagusiak Ikbal Masih asko o zuen eta azkenin haserretu zen eta gau batean joan zuen. Bidean bi pertsona ikusi zuen eta berearekin joan zuen. Gero poliziak pertsona bati esan zuen beak asesinatu zuela Ikbal Masih. Azkenin 3 poliziak Ikbal Masih ikusi zuen eta disparatu zuen eta hil zuen Ikbal Masih eta bi pertsona hori. Azkenin egia sortu zuen eta nagusia eta poliziak kartzelera joan zuen.
Iqbal egunero ia hamabi orduz ehungailu batera kateaturik lan egitera behartu zuten. Egunean errupia bateko soldata zuen, egungo euroaren hiru zentimo, alegia. etae ez bazan joaten bere jefea bila joaten zitzaion askenean bere akabatu egin zuten
Ikbal Masih Pakistanen jaiotako ume bat zen. Famili kristaua zuen nahiz eta pakistan gehienak musulmanak izan. Gurasoek zorrak zituzten eta dirurik ez zutenez, alfobrak egiten zituen tailer bateko nagusiari alokatu zioten semea lan egin zezan. Horrela nagusiak umearen truke dirua emateko. Nagusia oso zorrotza zen eta oso gaizki tratatzen zuen umea. Eta bera bezala beste ume guztiak ere maltratatu egiten zituen. Ikbal bere herrialdeko haurrek jasaten duten eskubide faltari buruzko mintzaldiak ematen hasi zen hainbat herrialdetan: alde batetik, iritzi publikoa sentsibilizatzeko, eta bestetik, munduko esklabotzari eta haurren nazioarteko eskubideei buruzko eztabaida irekitzeko.Stockholmeko mintzaldi batean zera baieztatu zuen: “Haur batek ez luke inoiz lan tresnarik hartu beharko. Haur batek erabili beharko lituzkeen lan tresna bakarrak bolalumak eta arkatzak dira”.
Ikbal oso bizitza txarra eta sorte ez oso ona eduki duela argi dago eta bizitza on bat edukitzea lortzen duenean akatzea definitiboa izan zen. Ikbal ume esklabu bat zen alfombrak egiten zituenak, oso lan gogorra egiten zuen. Egun batean Pertsonen eskubideak defendatzen zituenak eta Ikbal 2. aldiz fugatzea egin zuena. Azkenean Ikbal Estatu Batuetara joaten da Nobel sari bat hartzeko. Etxean bueltan zeudenean 2 gizon (bat bearen jabea) akatzea deziditu zuten eta handik denbora gutzira lortu zuten. Istorioa asko gustatu zait batez ere gaur egun gertatzen diren gauzen ejemplu argi bat delako eta ez dakit nola oraindiken permititzeben holako gauzak gertatzea. Istorio hau ikusita ikusten degu zer afortunatu gean eta dauzkagun gauzak baloratzen erakusten digu. Faorez holako gauzak geldiarazi egin bearko genuke.
Ikbal Masih esklabu izan zen. Jaiotakoan bere familian erruz saldu egin zuten, dirua zor behar zuten eta. Ikbal konturatu zen nola zegoen egoera, ume asko lan txar bat egiten eta gainera egoera txar batean zeuden; baino berak ez zen isilik geldituko. Masih kristaua izen harrez asko borrokatu zuen eta zorieonez ume lan empresa mordo itxi zituen. Sari bat eman zioten eta sari horrekin eskolak eraiki zituen. Berak bazekien hil egingo zela 12 urte eta gero, asma bat zuen eta; baina horrela ez zen hilko. Gau batean pertsona bat etorri eta hasi zitzaion pistolakin tiroak jotzen berak hil harte.
Ikbal Masih izan zen oso ume rebolutsua garaierako. Berak Pakistanekoa zen, 4 urte egin zituenean, bere familia saldu zioten lana egiteko ez zaukatelako dirurik. Ikbal lana asko egiten zuen eta denbora luzeetan, eta bakarrik irabasten zuen 16$, esklabo bezala zegoen. Bere inguruko ia denak musulmanak ziren, baino berak kristaua bihurtu zen. Eskola bat egitea nahi zuen bere kondizio umeentzeako, Ikbal hiltzearekin amenazatuta zegoen, baino bere bihotza eta boluntatea askoz handiagoa zen beldurra baino. Azkenean, Ikbal Masih hil zuten 12 urterekin disparo batekin, berak hilgo zen, baino bere ametsak eta promesak behintzat ez. Ikbal Masih izan da beste mila eta mila umeek, bizitzen ari duten aurpegia. Espero dut gauzak onera aldatzea esklabo eta miseria estatukin.
Ikbal Masih Pakistanen jaiotako ume bat zen. Familiak zituen zorrengatik gizon bati saldu zioten Ikbal, gizonarekin lana egiteko. Ikbal zen Pakistanen garai haietan zegoen Kristau gutxienetako bat, bere familiako guztiak Musulmanak ziren eta Islamarekin sinesten zuten.
Lanean ari zen bitartean oso tratu txarrean lana egiten zutela hango umeek ohartu zen, eta umeen eskubideen alde egin zuen. Bera oso gaizki zegoen ordurako, aurpegiak forma ezberdina hartu zion eta asmarekin ere arazoak izan zituen.
Ikbal tiro batez hil zuten, esaten da mafia batek kontratatutako pistolero batek bukatu zuela berarekin. Hainbat sari lortu zituen Ikbalek umeen esplotazioaren aurka egiteagatik.
Ikbal Masih pakistanen jaio zen 1893an Muridke herrian Pakistanen dagoena. Mutil honek eragin handia izan zuen munduan. Ikbal Mashi-n familiak saldu egin zuen; hau da, tailer edo empresabaterako esklabu bezala eraman zuten bere familiak ezkontza oso garesti bat ordaintzeko. Mutil honek borroka asko egin zuen bere askatasuna edukitzeko eta umeen esklabutza eta esplotazioa gelditzeko. Premio bat eman zioten Boston-en hori eta gero premiare diruarekin umeentzat eskola bat eraiki zuen. Baina hori eta gero konturatu ziren ume hori arriskutsua zela Pakistanen ekonomia ume esklabutzagatik zetorrelako. Horregatik Ikbal Masih 1995 eko apirilaren 16an hil egin zuten.
Ikbal Masih oso garrantzitsua zen Pakistanen. Jendeak oso geixki tratatzen zuen eta esklabu bezela hainbat ordu egiten zuen lan fabrika batean, egunero bere familiari laguntzeko. Baina, bere familiari zorrak igo egin zitzaizkion eta ezin izan zituzten ordaindu eta gauza bera hainbat familietan gertatzen zenez, ume asko bizi osorako esklabutzan egon ziren.
Baina Ikbal ez zen errenditu eta lan egiten zuen tokitik alde egiten saiatu zen hainbat aldiz. Alfombra-fabrikatik sarritan ihes egiten saiatu ondoren, BLLF erakundeak pertsona libre bilakatu zuen. Beraren ustez, bere eskubideak oso garrantzi handia zuten.haurrek lan egiten zuten enpresetan Ikbal empresa horiek itxi egin zituen.
Handia egin zenean abokatua izan nahi zuen jende gehiago hori ez gertatzeko eta lanean ari diren haurrak hortik laguntzea ertetzea.baina egun batean mafia Ikbal 1995eko apirilaren 16an hil zuten, eta ezin zuen bere ametsa bete.
Ikbal Masih pakistanean jaiotako pertsona garrantzitsuenentako bat da. Pakistanen gehienak musulmanak zirenez ere, Iqbal Masih kristaua zen nahiz eta bere gurasoak musulmanak izan, ez zeukean beldurrik bere kristautasuna adierazteko. Egin batean bere familia zorretan gelditu zen eta ez zeukan nola pagatu diru asko zelako eta, horregatik, haien semea Ikbal saldu bezela egin zuten alfombran denda batean lana egin al dezan, eta bere truke dirua lortzeko eta gero zorrak pagatzeko. Nagusiak beset umeak bezela oso gaizki tratatzen zuen Ikbal. lanean zebiela Pakistaneko pertsona garrantzitsuenentako ezagutu zuen. Sari batzuk jaso zituen bere bzitzan, eta diru asko ere lortu zuen, dirua lortu eta hainbat eskola eraiki zituen denek ikasteko oportunidadea lortu dezaten. Gero, umeak esklabu bezela zeuzkaten empresak itxi egin zituen eta umee horiek askatasunarekin bizitzeko oportuniadea eman zion. Gero eta famosoagoa izaten jarraitu bere umeei laguntzeko esfuerzogatik. beras bazekien hainbat mehatxu zeuzekela atzetik baina mehatxu horiek ez zioten beldurtu mutil oso ausarta eta gogorra zelako, bera prest zegoen bere bizitza emateko, eta egunak joala eta egunak etorriala hil egin zuten.
Ikbal Masih pakistaneko ume bat zen, bere familian ezkontza bat egon zen eta familiak ez zuen diru gehiegi ezkontza ordaintzeko orduan dirua eskatu zuten, ez zutenez ordaindu bere seme Ikbal saldu zieten beraientzat lana egiteko. Ikbal lanean ari zenean zorra gero eta handiagoa zen bere familiaren beharrengaitik. Egun batean Ikbalek lana egiten zuen fabrika gizon bat azaldu zen libre egingo zituela esanez, Ikbal gizonarengana joan zen hurrengo egunean eta libre zela esaten zuen paper bat eman zion, nagusiak berriz papera hautsi zuen eta ez zion jaramonik egin. Ikbal libre egin zen egun batzuetara eta ondoren sariak jasotzen hasi zen, oso famatsua egin zen eta jendeak hil egin nahi zuen. Egun batean Pakistanera itzulitakoan Ikbal hil egin zuten, poliziaren ustez mafia bat izan zen.
Nik uzte dut ume azkarra izan zela ikbal Masih, bakarrik 12 urte eta hori dena egin zuen, nik ere uzte dut umeak lanean jartzea ez dela egokia, uzte dut umeak bizitza disfrutato behar dutela eta gero lana egingo dute.
Gurasoak egin zuena, nire uztez ez zen egokia, baino ulertzen det dirua behar zutela.
Komikian ikusten da, bertzona onak ere zeudela, eta Ikbal Masih lagundu zioten. Komikian ere ikusten da nola tratatzen zuten egunero umeak, jotzen edo jefeak esaten duena egiten, komikian azkenego paginan ikusten da nola hilltzen duten, baita ere esaten dute urte guztietan ume bat akatzen dutela.Komikia irakurtzen kastigo mota desberdin ikusten dira.
Ikbal Masih bazekien akatu egingo zutela, baina berak ez zuen horri importantzirik ematen, berak bere buruam sakrifikatu zuen.Azkenik Ikbal Masih esklabo batzuk azkatzea lortu zuen.
Ikbal Masih Pakistan jaiotako ume kristau bat zen. Ber familiakoek zorrak zituztelako, 4 urterekin esklabu bidali zuten alfonbrak fabrikatzen zituen lan batera.
Bere familiari gainera zorrak handitu zizkion eta horregatik lan gehiago egin behar zuen.
Sari haundi bat eman zioten eta berak diru hori eskolak egiteko eman zuen. Behin baino gehiago saiatu zen frabikatzik alde egiten baina ez zuen lortu. Egun batean fabrikatik irtetea lortu zuen. Irten bezain laster bere herrialdeko beste ume askok bizi zuten esklabotasuna denuntziatzera dedikatu zen. Horren esker poliziari abisatu zioten eta bere azken jefeari, Hussain Khan eman zuten justizia aurrera.
1995eko Apirilaren 16a zen, Pazko igandea. Bere familiarrak bisitatzen ari zela Muridken, Pakistanen hil zuten tiroketa batekin. Ez zekiten ziur nor izan zen baina pentsatzen dute alfonbren mafietakoak izan zirela.
Uste dut haur honek denek jarraitu beharreko adibidea izan behar duela, izan ere, bere bizitza arriskuan zegoela bazekien ere, txikitan umeen eskubideen alde borrokatzea erabaki zuen.Ikbal Masih Pakistango kristau bakanetako bat.Bere familiak esklabo gisa saltzea erabaki zuen, zorrak ordaindu ezin zituelako.Industria horretako langile gehienak eskautak ziren eta inork edo ia inork ez zuen hezkuntzarik.Horregatik, Ikbal Masihek emandako sarietatik dirua jaso zuenean, eskola bat sortu zuen, zorionez bera hil baino lehen.Mafia pakistandar bat haren atzetik zebilen bere negozioak suntsitzen ari zirelako, negozio asko itxi zituzten haurrak andik ateratzen zituelako.Muridke (Pakistan) 1995(e) urteko 16(a) hil zen
Ikbal Masib pakistaneko mutil bat zen, 1995ko apirilaren 16an hil egin zuten 12 urte zituela bakarrik.Bere buizi osoa jendeari laguntzen eta justiziari kontra egiten, Ikbalek 4 urte zituela bere gurasoak fabrikante bati saldu zion. Bere txikia zenian Muniken bizi zen,txikitatik aukeratu zuen berak kristau izan nahi zuela.
ikbalek 2 premio jaso zituen eta bi premio horiekin umeentzako eskola bat eraiki zuen.12 urte zituela bere gorputza oso gaixki zegoen asma kontua zela eta,baina, bere bihotza beti laguntze prest zegoen.Berak bazekien amenazatuta zegoela baina berari berdin zion berak bere lana egin zuen,jendeari laguntzea.
Ez zekiten berari hil zion pertsona mafiatik kontratatul al zuten. Oso ume ausarta izan zen Ikbal eta txikitatik egon zen denei laguntzen.
Ikbal Masih Pakistanian jaiotako ume bat zen. Gurasoek derrigortu zioten lan egitea beraren anaiaren eskontzarako zorrak ordaintzeko ez zutelako dirurik, alfonbrak egiteko tailer batean egiten zuen lan baina oso egoera txarrean. Egunean 12 orduz egiten zuen lan gainera jan eta lo tailerrean egin behar izaten zuen. Ikbal Masihek ihes egitea lortu izan zuen tailerretik eta lortu zuen diru guztia tailerrean zeuden beste umeentzat izan zen eskolak eta bar pagatzeko. Azkenik Pazko egunean hil egin zuten 12 urterekin, horregatik beraren izena gogoratzen da oraindik.
Ikbal Masih oso gazte zela bere gurasoek lanerako saldu zuten, oso kondizio txarretan eta oso diru gutxigandik, bera kristaua zen eta berarekin lana egiten zuten beste guztiak musulmanak oso gogorra izan zen. Lana ustea erabaki zuen gazteen eskubideengatik borrokatzeko, bi sari irabazi zituen, bat Estocolmon (sari honi ezker lortu zuen jendeak beragandik jakitea) eta bestea Bostonen, bertan emandako diruarekin ez zuen jantoki bat sortu, gazteentzako eskola bat baizik, edade txikiko ahurrak lan egiten zuten empresa batzuk istea lortu zuen. Berak esaten zuen abokatua izan nahi zuele ahurrei laguntzeko. 12 urte zituela hil zuten bere borrokarekin ez jarraitzeko, ez dakigu mafiak ordaindutako pistolaria al zen ala ez.
Ikbal Masih esklabu bihurtu zuten mutiko bat zen, familiak zituen zorrak kentzeko. Pakistanen jaio zen eta fabrika baten egiten zuen lan oso gaztea dienean . Gainera, Ikbali eta bere familiari zorrak handitu zizkioten horrela, orduan esklaboa izen behar zuen bizi osorako.
Berak kirstaua zen eta askatasunaren borraka egin zuen zergatik bezte ume batzuk bera bezala zeuden esklabuak bihurtuta eta berak ori aldatu nain zuen, sari batzuk irabazi zuen eta diru orrekin eskolak eraiki zituen umentzako, berari amenazatu zioben hil egingo zutela.
igande batean 12 urte zituela hil zuten.
Iqbal Masih Pakistan jaio zen 1982an. Pakistanen gehiengoak Musulmanak dira, baina berak kristau izatea erabaki zuen txikitatik. Beraren familiak zorretan gelditu zen eta bera saldu zuten esklabu bezala zor hori ordaintzeko. Lan oso gogorra eta jasanezina zuen, egunean Rupia ( ₹ ) bakarra irabazte zuen (gaur egungo 2 zentimo). Egoera horietan ezagutu zuen Pakistaneko Liberazio Frenteko buruzagia, hortik aurrera Iqbalek bere bizi osoa igaro zuen esklabutza desegiten Pakistanen. 2 sari lortu zituen, bat Estokolmon ( Suedia ) eta bestea Bostonen ( Ameriketako Estatu Batuak ), diru guzti hori eskolak eraikitzeko erabili zuen eta hil aurretik esan zuen abokatua izango zela umeek horrelako lan jasanezinak ez edukitzeko. 1995ko apirilaren 16an hil zuten.
Ikbal masih Pakistanen jaiotako ume bat izan zen. Bera esklabua zen, bere familiako zorrak ordaintzeko. Bere aitak alfonbrak egitera behartu zuen. Ume horrek egunean 12 ordu egiten zituen lan eta gainera ez zituen zorrak ordaintzen. Oso gaizki tratatzen zuten eta bizi osoan esklabu izan behar zuen.
Ikbal ohartu zen ez zela normala egiten ari zena eta orduan behin baino gehiagotan saiatu fabrikatik ihes egitea eta berak zituen eskubideen alde borroka egitea. Azkenean BLLF erakundearen laguntzarekin fabrikatik ihes egitea lortu zuen eta manifestatzera joatea erabaki zuen. Berak pertsona libre bat nahi zuen izan. Ikbalek asko borrokatu zuen askatasunik ez zuen jendearen alde. Berak sari asko jaso zituen pertsona askori laguntzen saiatzeagatik. Zoritxarrez, Ikbal 1995eko apirilean hil zuten 12 urte zituela.
Nire ustez mutiko honek egin duen lana oso eskertzekoa da eta mundu osoarentzat oso eredu ona dela iruditzen zait, berak denak ondo bizitzeko lan asko egin zuen eta besteekin pentsatzen zuen ez bere buruarekin bakarrik. Ikbal oso gaizki tratatuta hazi zen baina berak asko borrokatu zuen eta lortu egin zuen.
Ikbal Masih Pakistanen jaiotako kristau gazte bat zen. Lau urterekin hasi zen lanean bere familiak saldu baitzuen beraiek zituzten zerga guztiak ordaindu ahal izateko. Baina han jasotzen zuen tratua ez zen egokiena, eta gainera 12h lan egiten zituen egunean, ume batentzako gehiegi dena. Musulmanen lurralde batean bizi zen, eta guztiak musulmanak izan arren bera Kristaua izango zela erabaki zuen, eta berak bere erabakia garbia zela eraskusten zuen. Laneko pertsona bat esagutu ondoren, erabaki zuen bere ume bizitza uztea eta umeen bizi zorrotz hori aldatzen saiatzea erabaki zuen. Hura zen kristian karidadea erakusteko bere modua. Bere borroka bi sarirekin izan zen aitortua eta irabazitako sarien diruarekin umeentzat eskola bat eraikitzea erabaki zuen.
Hamabi urterekin asmak bere gorputza oso izorratuta zuen baina bere biotza gero eta handiagon egiten zen erakusten zuenarekin, eta bere karitate hura onartuta izan zen haimbat umeen lana erabiltzeko eginda zeuden lokal batzuetan.
Horrez gainera, berak bazekien heriotzarekin mehatxatuta zegoela, baina horrek ez zion bildurrik ematen, berak yada erabakita baitzuen bere bizia libreki entregatzea. Eta bere intentzioa abokatua izatea zela azaldu zuen orduan, umeak esklabotzatik atera ahal izateko.
Azkenean, Ikbal Masih hil egin zuten 12 urte zituela, baina oraindik ez dakigu mafiaren kontuak izan ziren ala ez.
Baina badakigu oso pertsona ona izan zela eta gizarteari eta asko lagundu ziola, batez ere bere kasu berdinean zeuden umeei.
Ikbal Masih pakistanen jaio zen. Txikitatik esklabu moduan egin zuen lan. Familiak dirua behar zuen eta orduan lanera bidali zuten. Alfonbrak egiten zituen fabrika batera joan zen. Astean sei egunez, hamabi ordu egiten zituen lan. Bertan oso tratu txarrak jasan zituen.
Egun batean, fabrikatik ihes egitea erabaki zuen. Haurren eskubideen alde borroka egin zuen. Manifestazio batean parte hartu zuen, eta bertan, alfonbra fabrikako historia kontatzen hasi zen, bertako umeek jasaten zuten sufrimendua kontatuz. Haurren eskubideen alde lan handia egin zuen, hainbat hitzaldi ere egin zituen.
Zoritxarrez ordea, 1995eko apirilaren 16an hil zuten.
Ikbal, 1983.urtean jaio zen Pakistanen. Oso ume zela bere gurasoek zuten zor batengatik, bere anaiaren ezkontzaren finantziazioarengatik zen zorra, esklabu eraman zuten fabrika batera.
Fabrikak oso egoera txarrak zituen lanerako eta bertan zegoenean umeen esklabizazioaren kontra eta umeen eskubideen alde egin zuen. Bera kristaua zen nahiz eta Pakistanen gehiengo jendea musulmana izanda. 1995. urtean, pazko egunean hil zuten tiro batekin, oraindik ez dakite nor izan zen baina uste dute mafia batekoa izango zela, oso ume arriskutsua ikusten baitzuten.
Ikbal Pakistan jaiotako pertsona bat izan zen. Bere familiaren arazo ekonomiko bat dela eta, Ikbal esklabu bezala eman zuten bertako jabeentzat. Egunean, izugarrizko ordu pila bat egiten zuen lan eta rupia 1 besterik ez zuen irabazten. Bere ametsa, kristaua izatea zen eta orduan, esklabutzatik alde egin eta kristau egin zen. Gainera, bere egoeran zeuden pertsonei laguntzeko, eskola bat eraiki zuen.
Bere nagusia zen Ghulla-k egunero lan egitera derrigortzen eta joan zenean, hil egin zuten. 12 urterekin hil zuten eta gainera, bere nagusiak ez zuen zigorra jaso, beste pertsona bat derrigortu zutelako zigorra jasotzera.
Ikbal txiki-txikitatik esklabuetako askotako bat izan zen eta gaur egun ere sufritzen den esklabutza penagarri honen adibidea da. Berak egin zuen eskolak eta sekula ez amore emateko pentsamenduak, mundu osora zabaldu izan zituen.
Ikbal Masih alfonbra fabrika batean esklabo pakistandar bat zen. 12 urte zituela hil zuten Pazko igandean. 1995eko apirilaren 16an, justiziaren aldeko borrokari bere bizitza askatasunez eta kontzienteki ematea erabaki zuen.
Bere borroka 2 sarirekin aitortu zen, bata Stockholmen eta beste bat Bostonen, sarietatik jasotako diruarekin ez zuen jangela bat eraiki, haurrentzako eskola bat baizik.
4 urterekin bere gurasoek fabrikatzaile bati saldu zioten kontratatutako zorrengatik.
Herri txiki batean bizi zen, eta ia denak musulmanak ziren, baina kristaua zen.
Bere aurpegia zahartuta zegoen, baina ez zitzaion gauza bera gertatu bere bihotzarekin eta bere borondatearekin. Bazekien heriotzarekin mehatxatuta zegoela, baina horrek ez zuen beldurtzen, jada askatasunez eta kontzienteki bere bizitza uztea erabaki zuelako.
Ikbal Masih da ume bat, pakistan bizi zena, ume esklaboen alde egin zuen. 4 urte zituela Ikbalen gurasoak dirua behar zuten zorrak ordaintzeko eta horregatik beraien semea esklabo bezala saldu zuten alfombrak egiteko. Alfombrak egiteko leku horretan langile denak umeak ziren eta denak islamak, baina Ikbal bere fedeari eutsi zuen, kristautasuna. Horrela 12 urte zituela, ikusi zuen bere eskubideak eta esklabo izatea utzi zuen eta eskolara joan zen. Ume esklaboen alde egin zuen, hainbat sari irabaziz eta sari horiekin batera diru kantitate bat ematen zioten. Diru horrekin bere familiaren zorrak ordaindu zuen eta eskola bat eraikitzen hasi zen. Hainbat abisu izan zuen zenbait pretsonengatik, baina berari ez zitzaizkion inporta, bere bizitza eman nahi zuelako ume esklaboen alde.
Azkenean, pertsona batzuek Ikbal Masih hilketa estaltzen saiatu zuten, baina harrapatu egin zituzten. Ikbal Masih disparo bateagatik hil egin zen 1995ko apirilaren 16a.
Ikbal Masih 1983an jaiotako gaztetxo Pakistandarra zen. 1995ko apirilaren 16an, 12 urte besterik ez zituela, hil egin zuten. Zoritxarrez, Ikbalen istoria, ez da beste milloika umeren desberdina.
Mutikoak 4 urte zituela, bere gurasoek trafikatzaile bati saldu zioten, 2.000 pesetatan. Bera bizi zen lekuan lan asko egiten zuen, eta aldameneko gehienak Pakistandarrak ziren, baina berak kristaua izatea erabaki zuen. Bertan, egunero 12 ordu jarduten zituen lanean, eta bere gorputza eta aurpegia hondatuta eta zahartuta zituen, asmarengatik. Baina ez zen berdina gertatzen bere bihotzarekin, oso mutiko ausarta eta bihotz onekoa zen. Esaten zuen abokatu nahi zuela izan, umeen esklabotasunaren aurkako borrokan jarraitzeko. Ez zuten jakin gatilloari eman ziona mafiarengatik kontratatuta zegoen ala ez.
Istorio hau oso gogorra dela iruditzen zait. Ikbal bizi izan zen denbora tarte horretan, oso gaizki pasatu behar izan zuela pentsatzen dut.
Ikbal Masih Pakistanen jaiotako mutil kristaua zen, soilik 12 urtekin hil zuten, 1995ko apirilak 16an. Justiziaren kontra eta umeen esplotazioagatik entregatu zuen bere bizia, ekonomiagatik hil zuten. Berak bizi izan zuena ez da oso desberdina beste umeek ere bizi izan zutenarekin eta 4 urte zituela bere gurasoek saldu egin zioten egile bati, gastatutako zorragatik. Bere ingurukoak musulmanak izan arren berak kristaua izan nahi zuela erabaki zuen. Ikbalek esklabu bat bezala egiten zuen lan gau eta egun eta bere borroka ezagutua izan zen 2 sariekin, bat Bostonen eta bestea Estokolmon. Sarien diruarekin umeentzat eskola bat eraiki zen eta mutikoak jakin arren mehatxatuta zegoela heriotzarekin ez zuen amore eman eta oso ausarta izan zen.
Ikbal Masih pakistanen jaioteko ume bat da. Bere gurasoak saldu egin zuten bere ekonomia oso txarra zelako. Ikbalnek bi fabrika itxi zituen eta eskola bat egin nahi zuen umentzako. Hiltzez amezatuta egon arren segi egin zuen. Bera bestee umentzako hilgo zela eta esklebazio infantilen kontra egiteko baina hil egin zuten, oraindiken ez dakite tiradore mafiatik kontratuta zegoen a la ez.
Masih Muridken jaio zen, Lahore kanpoaldean dagoen hiri komertzial batean, Punyab-en, Pakistanen, familia kristau pobre batean.
Iqbalek hamabi ordu baino gehiagoko lanaldiak egin behar izan zituen, lanean ari zen ehungailuan kateatuta eta behin baino gehiagotan jo zuten. Behin baino gehiagotan aldatu zuen jabea, eta haien artean libertino fama ematen zioten.
Fabrikan lan egiten zuten haurrak ustiategiaren biktimak zirela jakin arren, higiene-baldintza apalagoekin, alfonbra horiek diru kopuru handi baten truke erosten zituzten, oso gutxik egiten baitzituzten alfonbra horiek, eta urtean behin bakarrik ehuntzen ziren.
Iqbalek tiro hilgarria jaso zuen, Muridkeko (Pakistan) senideak bisitatzen zituen bitartean, 1995eko apirilaren 16an, Pazko 5 igandean, 12 urte zituen une horretan.
Hil ondoren, elite pakistandarrek erantzun zioten alfonbra-salmenta murrizteari, eta ukatu egin zuten haurren lana zortasun-baldintzetan erabiltzea fabriketan, eta Ikerketa Agentzia Federala (FIA) erabili zuten Zortasun Baldintzetan Lana Askatzeko Frontean (BLLF) lan egiten duten aktibistak modu basatian jazartzeko eta atxilotzeko.
Ikbal osohume ona izen zan, bere aita eta ama saldu egin zituen zeba 2000psta deuda zeukaten orduen ikbalri eman zieten,ikbal ezplotatuta zegoen bere lantegian beste hume besala eta horduan munduko hume denoi laguntzeko bere laguntza ezkaini zien eta bere dirua eskola eta gauzetan inbertitu zuen eta gau batean hil egin zuten zeba mafia kontra zegoelako
Ikbal masih da mutil honen izena, eta mutil hau txikitatik nahi zuen lan baldintzak hobetu, bere gurasoak saldu egin zuten deuda bat ordaintzeko eta horrengatik esklaboa bihurtu zan txikitatik
Ikbali Masih oso pertsona trebea zen, nahiz eta bere bizia ariskuan jarri, nahiago izan zuen beste ume askoren bizitza babestea eta laguntzea.
Fabrika asko itxi zituen, umeak langile zirenak. Ume horiek bakarrik egiten zuten lan, eta halako fabrika asko zeudenez, berdin-berdin segitu zuen ume haiek salbatzen nahiz eta bazekien bera edozein momentuta hil egin zezakeela.
Ume gazte haien bizia asko inporta zitzaizkion eta ez zuen nahi beraiek bizi osoa han egotea, etzerratuta, lanean. Oso txikiak ziren han egoteko eta asko lagundu zien.
Ikbal Masih oso pertsona ona zen, 12 urterekin hil egin zuten, bere bizia justiziarengatik eman zuen esklabutzaren aurka eta gazteekin eginiko abusoak zirela eta. 4 urte zituela bere gurasoak saldu egin zuten zorrak zituztelako, etxe txiki eta xume batera joan behar izan zuen bizitzera gehienak musulmanak ziren baina berak kristaua izatea erabaki zuen, egunean 12 orduz jarduten zuen lanean eta oso diru gutxi irabazten zuen. Ikbal Masih-ek borroka handia egun zuen lan baldintzen aurka, horrekin irabazi zuen diruarekin eskola bat eraikitzea pentsatu zuen eta halaxe egin zuen. Horrela boluntario lanak egiten hasi zen. Ikbalek asma zuen eta 12 urterako bere gorputza ez zegoen ondo asma zela eta zaharturik zegoen baina ez zen horrela izan bere sentimendu eta bihotzarekin berak nahi zuena jendeari laguntzea baitzen. Borrakarekin lortu zuena fabrika asko ixtea izan zen lagile gehienak umeak zirenak. Berak bazekien edozein momentutan hil egin zitekeela bere osasun arazoen ondorioz baina ez zuen borrokatzeari utzi eta ez zen ezerrekin beldurtzen, bereak nahi zuena abokatu izatea zen umeen esklabutzaren aurka borrokan jarraitzeko, baina azkenean hil egin, bere bizia eman zuen justizia egiteko
Iqbal Masih Ume txiki bat zen, Txiki txikitatik lanean jarri zuten. Bere familiak zerga asko zituenez, bere familiak Iqbal saltzea erabakitzen du, 16$ estadounidenseren gatik.
Bere familia berrian, denak erlijio islamikokoak ziren, baina, berak erlijio kristaua izaten jarraitu zuen. Familia honetan ere lan asko egiten segitu zuen, hamabi ordu egiten zituen egunero eta horregatik rupia bat bakarrik ematen zioten.
Orduan, berak, lan hobearen alde borrokatu zuen, eta hainbat sari irabazi zituen, eta sari horien diruarekin Pakistanen eskola berriak egitea lortu zuen umeentzako. Sari horien barruan, Oxfordeko saria dago. Baita, lan borroka horregatik, Pakistaneko lan ministroarekin hitz egitea lortu zuen.
Eta azkenean Pakistaneko mafia batek hil egin zuen, orduan hamabi urte zituenean.
Ikbal Masih pakistaneko ume bat da. Ikbalen gurasoak ez dutelako dirurik ikbal esklabutrzat ematen diote gison bati gison horrek nahi duena egiten du umeekin beraz ikbalek eta bere lagunak iez egitea erabakitzen dute baina gisonak aurkitu egiten ditu eta maltratatu egiten dite. Beraz Ikbalek horri kontra egiteko gobernuarikin hitz egiten du eta eskola bat jartzen dute.
Ikbal Masihren gurasoak saldu zuten gizon bati nun hor esklaboak daude eta lana egiren dute 6 egun astero eta 12 ordu egunero egiten dute. Ostireletan beraien egun librea da baina batzuetan lanean jarduten zuten eta ezin zuten ezer egin. Baita ere Ikbal Masihren ama prestamoa eskatu zuen gaixorik zegoelako eta ez zion ematen dirua bere operazioa pagatu ahal izateko, Baita ere Ikbal Masih bi premio irabazi zuen eta irabazi zuen diruarekin ez zuen etxea edo edozer gauza erosi eskola bat eraiki zuen umeentzako eta ikasi ahal izateko.
Baita ere egun batean alde egin zuten eta bere ama esan zion Ghullah oso haserre zegoela eta bere bila zegoela, baina hurrengo egunean Ghullah eramaten du Iqbalena eta telar batera enkadenatu zuten zigor bezela.
Baita ere Ehsan Ullah gutun bat ematen dio eta esaten du libre dela eta nahi duena egin dezakela, orduan gutunarekin joaten da Ghullahera eta ematen dio baina ez dio imporya eta gutuna puskatzen du erditik eta esaten dio ez dela joango bere deuda pagatu izan arte.
Gero azkenean eskolara joatea lortzen du eta Ehsan esaten dio berarekin joan nahi al duen Sueciara eta baietz esaten dio orduan joaten dira eta saria ematen diote Ikbali.
Eta bueltan beca bat ematen diote Pakistanean baina festetan beti bere jaiotza lekura joaren da baina bidean bere lagun batzuetan topatzen da eta egun hartan hil egin zuten orduan beraien lagunak komisaria joaten dira eta berain huella hartu zuten baina ertzainak zer gertatu dena asmatzen dute.
Mutil gazte honek 12 urte zituela hil zuten. Ez dakite oraindik mafiakoak kontratatuko ahal zuten gatilua putsatu zuen gizonari.
Bere bizia eman zuen maltratoaren aurka, esklabotasunaren aurka eta umeak ez esplotatzeko ere. Berak 12 ordu edo gehiago egiten zuen lan. Toki oso txarretan eta rubia bat bakarrikan ematen zioten. Esklabo moduan egiten zuen lan.
Ume askori gertatzen zitzaion. Gurasoak umea saltzea dirurik ez zutelako. Kasu onetan 16$ izan ziren.
Denak musilmanak ziren baina bera kristaua izeatea aukeratu zuen.
Bere auka bi premiokin izan zen esagun bat Estokolmon eta beztea Bostonen. Lortu zuen diruarekin ez zuen jantoki bat egin baizik eta eskola bat egin zuen umeentzat.
12 urteekin bere sgorputza ez zegoen ondo asmarengatik eta bere aurpegia ere zahartzen hari zen, baina ez zen berdina pasatzen bere bihotzarekin eta bere boluntadearekin, oso mutiko jatorra izan zen.
Bere borrokarekin lantegi asko iztea egin zuten denak umeak zirelako.
Bera abokatua izan nahi zuen horren kontra jarraitzeko.
Ikbal Masir 12 urteko mutil gaztea da eta berak gizartearengan izan zuen eraginagatik ezagutu ohi da. Berak, umeen eta haurren eskubideak defendatzen zituen. Hala nola, fabrikatan lan egiten zuten gazteak defendatzen saiatzen zen, baita hauen lan baldintzak hobetzen ere.
Familia dirua nahi zuelako, esklabua izanda ere, beste umeen eskubideen alde borrokatu zuen, nahiz eta jakin bere bizitza momentu arriskutsu batetik zegoela. Kristaua zen eta Jesusi gertatutako guztia oso ondo ezagutzen zuen.
Sariak irabazi zituen eta hauetan irabazi zuen diruarekin, eskolak, eta lantegietako umeak laguntzeko erabili zuen.
Ikbal Masih 12 urteko ume Pakistani bat zen. Igande paskuan asesinatu zuten 1995ko apirilaren 16an. Bere bizitza aurkeztea erabaki zuen libreki justiziaren aurrean, tratu txarrengatik. Bere istorioa ez da asko desberdintzan besteenangatik. Lau urte zituela bere gurasoek saldu egin zuten 16 dolar amerikanoetan ,deuda asko zituztelako. Bizi zen lekuan, jende gehiena Musulmana zen, ez Pakistana. Horregatik, bertako jende gehiena judutarra zen, baina berak kristaua izatea erabaki zuen. Erabaki horrekin bere independentzia erakusten zuen, lanarekin bezala. Egunean 12 ordu edo gehiago egiten zituen lan, esklabu baten moduan. Berak zuen bizi modu txarragatik jan-gela bat egitea erabaki zuen bera bezala bizi diren ume horiek irtenbideak izateko. Berak nahi zuen bakarra besteei lagunntzea zen. 12 urterekin ordea oso gaizki zegoen asmarengatik, lan asko egiten baitzuen. Umeen fabrika bat iztea lortu zuen, baina “pena de muerte” deitutako abisua zuen. Berari ez zitzaion axola ordea, laguntzea besterik ez zuen nahi. Azkenean pistola batekin hil zuten arren, berak nahi zuena lortu zuen, gazteek horrelako lan gogorrak ez egiteko mesua zabaltzea.
Icbal Masih mutil pakistaniarra zen. 1983an jaio zen Muridken, Pakistanen. Bere gurasoak saldu egin zuten dirua ez zutelako, horregatik, esklabo bat bihurtu zen. Egun batean, Icbal eta beste esklabo ihes egin zuten eta Icbal bere etxera joan zen baina hurrengo egunean Ghullah, esklaboen arduratzen zen, Icbal bilatu zuen. 1992an ihes egitea lortu zuen eta esklabo zeuden umeak salatzera dedikatu zen. Sari batzuk lortu zituen eta diru horrekin eskola bat sortu zuen. 1995an hil zen, tiro bat jaso zuen 12 urte zituenean.
Bueno eresuma horrela izango zan 1996ean ume bat beraren gurazoenetatik urrundu zen beraien zorrarengatik esklabo bihurtzeko ondoren pakistan ume honek beraren eskubideak bihatzen asi zen jakinda beheraren bizia arrisku haundian zegoela, dena egin zuen libre askatasunes egoteko 12urte araino asesinatuan izan zeraino ,inorrek ez daki mafiak kontratu al zuen tiratzaieari baino ume hau oso ezaguna da beheraren mentalitea eta etc garatik…
nik pentzaten dut ume honek garai onetan gai balin bazan oso ondo biziko zan azkatasun oso honekin eta dena ondo …eta garai horretan begira nire opinioa da bueno ba garai desberdinak direla eta zortea eduki dugu dena aldatu dela oraindik hori pasatzen da leku gutxitan baina askoz gutxiago.
Iqbal Masih oso ume eskuzabala izan zen eta zoritxarrez, oso bizi gogorra izan zuen. Bera, salduta izan zen 2000 pesetagatik lau urterekin. Bere familia ekonomikoki ez zegoen ondo eta horregatik oso bizi gogorra izan zuten. Txikitatik izan zen esklabu eta egunean 12 ordu baino gehiago egiten zituen lan eta egunean “rupia” bat irabazten zuen. Horrekin oso zaila izan zen bere bizitza baina arazo horien barrenean argi bati jarraitzen zion, eta hura, kristautasuna izan zen. Jangoikoarengandik oso hurbil sentitzen zen eta hark beti laguntzen zion. Kristau karitateko itzultzeko modua hori izan zen.
Bestalde, berak bi sari irabazi zituen. Bat Estokolmon, han ezagun bihurtu zela, eta bestea Bostonen. Diru horrekin gauz ugari egin ahal zuen baina berak, eskola bat nahi zuen sortu beste ume askoi laguntzeko eta etorkizun ederragoa izateko.
Bere bizitza eman zuen justiziaren borrokagatik. Berak oso gaizki pasatu zuen esklabu izateagatik eta ez zuen nahi ume guztiek horrengandik pasatzea eta orduan, justizia nahi zuen bilatu. Iqabal Masih, oso ausarta izan zen. Berak bazekien hiltzeko mehatxatua izan zela baina horrek ez zion bildurtu. Gainera, abokatua izan nahi zuen gazteen esklabutzaren kontra jarraitzeko. Bideo honetan, azaltzen du lekukotasun honek guztiok pentsatu egin beharko genuela.
Ikbalek astean 6 aldiz egiten zuen lana, egunero 12 ordu edo gehiago. Berak bere ama laguntzeko egiten zuen lan. Horretaz aparte Ikbal esklabua zen, Ghullah-ren esklabua beste ume batzuekin, esklabuak zirenak zorrak zituztenak ziren.
Egun batean, Ikbalek eta bere lagunek hanka egin nahi zuten eta eskusa bat esan zioten, harrapatu egin zituzten eta horregatik kastigua jaso zuten. Beste egun batean, berriro saiatu nahi zuen eta ertzainena joan zen zuzen, baina ertzainak ez zion lagundu.
Bere anaiordekoak ezkondu egin behar zuen eta Ikbali bertara joateko eskubidea eman zioten baina berak ez zekien ezkontza berak ordainduko zuenik. Egun batzuk geroago Ikbal aske uztea erabaki zuten. Patroiak ez zuen onartzen baina lortu zuen aske izaten.
Berak eskolara joatea erabaki zuen eta egun batean Suediara joateko gonbidapena jaso zuten. Suediara joan eta gero Estatu Batuetara joan ziren eta bueltan Pakistanera. Pakistanera iritsi eta egun gutxietara Ikbal hil zuten.
Ikbal Pakistanen jaio zen 1985. urtean. Ikbal oso gaztea zenean, lanera behartu zuten, beraren familiak deudak zituelako. Horregatik lanera joaten hasi zen, alfonbrak egitera.
Ikbalen lana oso txarra zen, egunero 12 orduz lan egiten zuen asteko 6 egunetan, ostirela izan ezik. Ostirelean, cricketeko partida jokatu behar zuen, baina, lanera joan behar zuen, nahiz eta jai izan, esklabua zenez, jaunak erabakitzen zuen. Esklabizazio honen erruz, behin eta berriro ihes egingo zuen, baina ia denetan, ez zuen lortzen ihes egiteak.Ihes egitearen erruz golpeak eta torturak egiten zizkioten. Azkenik, Ikbal bizikleta batean zihoala, akabatu zuten pistola batekin.
Ikbal Masih, Kristaua zen eta gazteen eta beraren eskubideengatik borrokatu zuen. Esfortzu guzti horrengatik, mundu osoan esaguna bihurtu zen eta emblema bat ere bai.
Ikbal ume pakistaniar bat da, bere gurasoek deudak dituztela eta Ghullajentsat hazi zen lanean esklbu bezala. Iluntzeetan bere etxera joaten zen batzuetan eta lanera ematen zuen iluntzean lorik egiteko hastirik gabe, beste batean beraien jai egunean lanera eraman zituen oruduan ihes egitea pentsatu zuten baina Ghullajek bilatu zituen. Poliziarengana ere joan zen, baina poliziak sobornatuta zituen Ghullajek, bere anaia ordea eskundu zenean denbora librea emazion, baina deuda igo egin zion eta denbora berreskurarazi zion. Egun batean BILF-eko kide batek batzar batera gonbidatu zituen eta liberazio karta bat eman zioten Ghulaji erakusteko. Ordea, harek puskatu egin zuen eta BILF abokatuekin hasi zen kasu honetan lanean eta APNA eskolara eraman zuten ikastera. Orduan, Ikab bere kasuan zeuden umeei laguntzen hasi zen eta Ghullajek alfombrak saltzen zituen gizonak amenasatu egin zituzten bera eta bere ama sekuestratu egingo zituela esanez. Sueziara ere joan zen giza eskubideen alde borrokatzera eta sari bat jaso zuen. Azkenik, beste bi mutilekin motorrean dijuela galdetzen diote nortzuk diren eta Ikbal entzun zuenean tiroa jo eta akatu egin zuen.
Ikbal Masih mutil bat da, Pakistán herrialdean bizi zen. Bere aita saldu egin zion pertsona bari, eta Ikbal Masih lan egiten zuen urte gutxiarekin, lanean zegoenean ikusten zuen nola pratatzen zuen bete umei: makina batekin jotzen zion, metiladore batean sintzilikatzen eta buelta ematen… gauz asko egiten zioten eta horduan naiz zuena zan fabrikatan dauden ume danak asteatzea. Orduan lortu zuen fabrika batzek kentzea eta eskola batzuk jartzea. Baina pertsona batzuk edo mafia pakistania lortu zuten ikustea eta pistolarekin akatu zuten 12 urtekin, oraindik ez dakibe zein akatu zuen baina pentsatzen zeben Mafia batekoa zala.
Txikitatik familiaren zorrengatik Ikbal esklabu bihurtu zen bere familiak 16$engatik saldu zuen bere aitak. Ikbal gaztea. Bere lana telareak egitea izan zen bertan lan kondizioak gizagabeak ziren eta abusuak, explotazioa gehiegizko ordu lanak etab. sufritu zituen Igbalek.
Igbalek sufritu zuenaren ondorioz, bere buruari zin egin zion bete ume batzuei berari gertatutakoa ez zitzaiola gertatuko eta hortara dedikatu izan zen, umeen esklabutzaren kontra borrokan eta haiei edukazio bat eskola bat eta bizi on bat emanez.
Baina enpresak esklabu gaberik uztea lan falta eragin zuen eta horrek hainbat enpresen haserrea eragin zuen eta Igbalen aurka hilketa mehatxuak egiten hasi ziren baina berari ez zitzaion importa. Berak nahi zuen bakarra umeak laguntzea zen eta ez pasatzea bera pasatu zen lekutik eta horrela bizi hobeago bat edukitzea.
Igbalek ume esklabuak erabiltzen zituen hainbat eta hainbat enpresa itxi zituen eta beste hainbat umeri lagundu beraien eskubideengatik eta beraien askatasunagatik bizi hobeagoa emanez. Azkenik, 1995 apirilaren 16an, hil zuten tiroz Muridken baina Igbal hainbat gazteentzat eredu izan zen askatasunaren borrokan.
Nire iritziz, Ikbal Masih gazte pakistandarra, giza-pertsona guztiok eredu gisa hartu beharko genukeen.
Lehenik eta behin, demostratzen duelako inoiz ez dugula amore egin behar, zeren eta amore egiten badugu ez dugulako ezer ere lortuko. Nahiz eta zaila izan ezin dugu burua makurtu, berak inoiz ere ez zuen egin eta horren esker gauza pillo bat lortu ditu.
Bestalde, apaltasuna ere demostratzen du. Nahiz eta bera pobrea izan, sari batzuk irabazten ditu, baina dirua bere buruan gastatu beharrean umeentzako eskola batzuk egiteko erabiltzen du. Gizakiontzako eredu handi bat.
Ikbal Masih gazte Pakistani bat zen, bere bizilekuan musulmanak gailentzen baziren ere, kristau izatea erabaki zuena.
Txikia zenean, bere gurasoek 16$ren truke saldu zuten eta orduztik bere jabeen esklabu izan zen lana egiterakoan. Alfombra fabrika batean pasatzen zuen eguna.
Gazte normal baten bizia izan beharrean, bere familiaren behar ekonomikoei aurre egiteko esplotatua izaten zen, gero, diru hori zertan erabiliko zen jakin gabe. Baina ume normalen antzera, beti zuten gogoa jolasteko zein lana ez egiteko eta horrela, ihes egiten zutenean jipoiak zetozen ondoren.
Egoera honen aurren poliziarengana jotzea alferrik zen, haiek diruaren truke edozein injustizia ezkutatuko baitzuten. Baina beste erakunde bateko partaideekin hitz egitea lortu zuen gazteak eta hauen laguntzaz ikasteko aukera lortu zuen, bere lanetik libratuz.
Orduan hasi zen etsaitasuna bere nagusi zein haren empresako jendearekin, kartzelatua izateko eta bera akabatzeko mehatsuak jaso zituen. Hala ere, aurrera segi zuen internazionalki ezaguna bihurtu zen harte, bere pentsatzeko era zein lortu nahi zuenagatik sariak lortzera iritsi zen.
Ospe honekin, inbidiak eta mendeku gogoak, lan egiten zuen enpresakoen haserrea handitu zuten, Ikbalen hilketa gauzatu zuten arte. Ondoren, gezurrak eta txantajeak izan ziren egia tapatzeko bide bakarra.
Jende asko mugitu zuten, empresako jabeek esandako gezurren egia jakiteko eta gazte honek azaltzen zuen mezua gehiago zabaltzeko. Politikoen eskuartzea izan zen azpimarratzekoa, ume normal baten bizia hasiera batetik alderatzeko erraztasuna ikusi dezakegu. Norberak dituen eskubideak kentzeko prest zeuden pertsonen inguruan biltzeak, gaur egun ere gazte askori eragiten dion gauza bat da.
Ikbal ume gazte bat zen, oso txikia zen bere familiak saldu egin behar izan zuenean. Izan ere bere gurasoak behartsuak ziren gainera ama goixorik zegoen operatu egin behar zuten eta gero medikamenduak behar zituen. 800 rupidengatik saldu zuten.
Telak egiten zituzten fabrika batean hasi zen lanean. Bertan egon zen lan egiten astean sei egunez eta gainera hamabi ordu egiten egunero, berez ostiralak bereien jai egunak ziren ala ere lan egitera behartzen zituzten. Horregatik azkenean nekearen nekez lanean lo hartzen zuten, hori gertatzen zenean ordea bere jabeak jo egiten zien. Ihes egiten zailatu ziren bera eta bere lantegiko lagunak baina hurrengo egunean jabeak aurkitu eta lan gehiago egitera behartu zituzten.
Horrelako gauzengatik beraien osasuna oso aula zen eta bere lagun bat ez zen joan lan egitera gaixorik baitzegoen. Jabeak hori jakin zuenean hura hartu hanketatik lotu eta tetxoan zegoen haizegailu batetik zintzilikatu zuen. Hura onargabea zen beraz Ikbalek poliziengana jo zuen gertatzen ari zena zalatzeko, poliziak ordea jabea defenditu zuen diruaren truke.
Denak aimaitezina zen gurpil baten gain zeuden ezin zuten ihes egin. Familiak behar zuen diru guztia, umeari lan gehiago jarriz ordaintzen zuten. Azkenean gizon garrantzitsu bat iritzi zen bertara, azaldu zieten gertatzen ari zitzaiena ilegala zela.
Ume hark bere jabeak egiten zituen jarduera onartezinak zala zizkion, horregatik, sari bat eman zioten. Sari horrekin irabazitako dirua eskola bat egiteko erabili zuen. Azkenean hil egin zuten, berez ez dago zihurtatuta nor izan den. Baina seguruenik umeak lanean jartzen zituen mafia hura izan zen.
Ikbal Masih, ume pobre bat zen. Bere familian, eskontza bat egon zen eta zerga handiak zituzten. Pobreak zirenez eta ezin zituztenez ordaindu zerga horiek, gurasoek, bere semea, lanera bidali zuten, dirua lortzeko. Baina gurasoak ez zekiten, Ikbalen jabea, beraretaz eta bere lankideetaz abusatzen zuela; jo egiten zuen, berak erabakitzen bazuen lanera joan behar zutela, nahiz eta gaua izan, joan egin behar ziren.
Orduan, Ikbalek, erabakitzen du ihes egin nahi duela eta bere lagunekin ihes egiten dute. Baina beraien jabeak aurkitzen die eta izugarrizko zigorrak ematen die. Ikbalek, badaki, berriz ihes egiten bazuen, eta berriz harrapatuko bazion, zigorra izugarrizkoa izango zela, lelengoa baino handiagoa, Baina hala ere, badaki egiten ari direna umeekin ez dela normala. Umeek, beraien adinarekin, jolasten egon beharko zirela eta ez lanean ia egun osoa.
Ikbal, kristaua zen, nahiz eta oso txikia izan, berak bazekien, zer nahi zuen izan, eta zer zegoen ondo eta zer zegoen geizki. Berak bere bizia entregatu zuen umeen kondizioak onak izateko mundu osoan, eta denek edukazio egokia izateko. Ez zuen nahi inork jasatzea, bera jasan zuena. Umeen eskubideen alde egin zuen txikitatik, eta orduan, berak egindako txarlak eta protestak, lortu zuten, enpresa asko istea, beraien langileak, umeak baitziren.
Orduan, horrek esan nahi zuen, pertsona asko zeudela bera hil nahi zutena, eta hori, Ikbalek bazekien, baina hala ere berak, bere borondatez, jarraitu zuen, umeen eskubideen alde egiten.
Sari batzuk hartu zituen bere bizitzan, eta oso famatua izan zen. Denek hartzen zuten bera inspirazio bezala, baina baita jende askok nahi zuen bera hilda ikusi.
Azkenean, pertsona batek, zeguraski mafiatik kontratatuta, Ikbal hil zuen. Odol hotzean. Denek justizia nahi zuten berarengatik, baina oraindik ez dute demostratu mafiakoak planeatu zutela hilketa hori.
Ikbal Masih, 12 urterekin hil zen. Erlijioko testuliburuan, bere bizitzako laburpen egokia dago, bere bizia azaltzen duena. Oraindik ere, jende askorentzat, inspirazio gisa da eta iruditzen zait, gazteontzat ere izan beharko zuela. Gazte guztiek, eduki beharko zuten, Ikbalek eduki zuen ausardia.
Nire ustez, Ikbal Masihen bizia, inoiz ez dugula astu beharko.
Ikbal Masih txikia zenean 300 pesetengatik saldu zuten esklabu bihurtzeko eta lanean aritzeko, bere gurasoak ez zeuzkatelako diru nahikoa janaria ordaintzeko. ostirala izaten da umen egun libre bakarra asteko aste 6 egunetan egiten dute lan, eguneko 12h. Nahiz eta lana badago behartuta daude lana egitera esklaboak direlako azken finean. Gau batean ere; lo zegoela ohetik atera zuten lan egiteko… Oso tratu txarra ematen zieten umeei. Ikbal nazkatuta zegoen egoera honetaz eta ihes egitea erabakitzen du, eta horrela esklabotasunaren aurka borratuko zuen. Baina tamalez 1995ean hil egin zuten 12 urte zituela. Oso bizi motz eta zaila izan zuen Ikbalek eta uste dut beraren bizitza gogoan edukitzea garrantzitsua dela.
Oso historio gogorra eta tristea iruditzen zait, uste dut gaur egungo egora hobetu egin dela nahiz eta bidegabekeria asko egon. Ez zait ondo iruditzen umeak saltzen egptea eta are gutxiago esklabu bihurtzea. Honek erakusten du umeek eskubideak ez zituztela, eta eskerrak gaur egun umeek eskubide gehiago dituzten, nahi eta orandik asko dagoen hobetzeko. Espero dut, denbora gutxira gauzak onera aldatzera.
Munduko Haurren Saria eman zioten 2000. urtean. Pakistango herri bateko familia txiro batekoa zen. Seme nagusiaren ezkontza ordaindu behar zuelako bere familiak, 4 urterekin alfonbra-lantegi batera bidali zuten. Bertan, 12 orduz egin behar izaten zuen lana, eta askotan jo egiten zuten. Dena tailerrean egiten zuen, jan da lo ere bai. Handik ihes egin zuen eta Ehsan Khan ezautu zuen. Haur-esklabotzaren aurkako borrokan egiten du lan. BLLF erakundearekin (gaztelaniaz, Frente de Liberación de los Escalvos por Deudas) jardun zuen lanean. Lan asko egin zuen umeen eskubideen alde eta hainbat sari jaso zituen adibidez 1994an Reebok Gazteria Ekinean Saria eman zioten. 1995eko apirilaren 16an hil zuten, eta ez dakigu noiz jaio zen baina seguru daude ez zela hil 14 urte zituela.
Ikbal Masih, gazte kristau pakistadarrak, lan baldintza gogorrak bizi izan zituen. Goiz hil bazen ere, harek egindako lanak eragin handia izan zuen munduan. Adin txikikoen lan baldintzak hobetu ziren Ikbali esker eta hainbat sari jaso, eta irabazitako dirua umeentzat eskolak eraikitzeko bideratu zuen. Txiki-txikitatik bidali zuten alfonbra lantoki batera, etxeko zorrak zirela medio. Oso baldintza txarretan egiten zuten lan umeek. Nahiz eta bera behin eta berriz eskubideen alde borrokatu, bere nagusiak botere askoz handiagoa zuen. Adibidez, komisaldegira joan eta paper bat lortu zuen, hau da, baimena atseden pixka bat hartu eta umeek egiten duten lanetik babesteko. Nagusiari erakutsitakoan ordea, erditik puskatu zion. Bere anaiaren ezkontza ere izan zuen eta nagusiak bi eguneko atsedena eman bazion ere, ez zen berak uste zuena. Bi egun horiek gau eta egunez lan eginez errekuperatu behar baitzituen. Oso nekatuta egoten zen, lo egin barik. Kateekin ere lotzen zituzten haurrak, ihes ez egiteko. Horrelakoa zen bere egunerokotasuna, tiroz hil zuten arte.
Ikbal Pakistango famili pobre batean jaio zen. Lau urte zituela, lanean hastera behartu zuten. Beste semearen ezkontza ordaintzeko, aitak dirua eskatu behar izan zion lantegiko jabeari, berak ezin zuelako ordaindu. Asian ohikoa da gurasoek lantegiei dirua eskatzea. Haiek dirua eman eta ordainetan, seme txikiena lanera bidaltzea. Lau urterekin 12 ordu egiten zituen lan. Handik ihes egitea lortu zuen. Ehsan Khan ezagutu zuen. Hark beste lantegi bat zuen. Eta han familia osoak jarduten zuen 12 orduz lanean. Haren ereduari jarraitzea erabaki zuen. Oso pertsona maitatua eta ezagutua bihurtu zen. Haurren esklabotza amaitzeko borrokatzen hasi ziren denak. Jende askori amorrua ematen hasi zitzaion eta heriotza mehatsu asko egin zizkioten. Reebok Gazteria Ekinean saria eman zioten 1994an.1995eko apirilaren 16an hil zuten.
Iqbal Masih hamabi urterekin hil zen mutiko bat izan zen umeen eskubideengatik borrokatzeagatik. Pakistanen bizi zen eta han gehienak musulmanak ziren baina berak kristau izatea erabakizu zuen. Lau urte zituela bere gurasoek fabrika batera saldu zuten familikoek zorrak zituztelako eta modu batera zor hori kentzeko modu bat izan zen, horregaitik txiki txikitatik izan zen esklabu. Berak bazekien mehatxatuta zegoela baina ain zen mutil ausarta eta ideia garbikoa etzuela bere iritzia aldatu eta bere eskubideengatik eta beste umeengatik borrokatzen jarraitu zuela eta horren ondorioz pistola batekin hil egin zuten baina oraindik ez dakite pistoreroa mafiakoek kontratatutakoa izan zen.
Iqbal Masih Pakistaneko herri txiki batean jaiotako mutil bat zen, eta bere lanari eta sakrifikazioari esker, mundu guztian eredu eta ikur bezela hartzen da. Txiki txikitatik bizi izan zituen momentu kritiko eta tristeak. Bere familiak, zorrak zituelako arazo batzuen ondorioz. Horren eraginez alfonbra-lantegi batera bidali zuten esklabu moduan. Lan baldintza gogorrak eta ordaintza eskasak ematen zizkioten lanaren ordez. Baldintza oso txarretan egiten zuen lana, baina egun batean, pertsona garrantzitsu bat ezagutu zuen, Ehsan Khan eta berak lagundu zion aurrera egiten. Ehsan, erakunde garrantzisu batetako arduradunetako bat zen eta haur esklaboen lanaren kontrako borrokaren alde egiten zuen. Hiltzeko arriskua betidanik eduki zuen, baina haur langillen kontrako lanean hasi zenean, areagotu egin ziren mehatxuak eta azkenik, 1995eko apirilaren 16an hil zuten Iqbal.
Ikbal neretzat oso mutil jatorra zen. Lana egitea ez zitzaion gustatzen, baina bere familiak dwerrigortu zuten zeuzkan deudak pagatzeko.
Lanean hasi zenean ume berriak ezagutu zituen, batzuei ez zitzaien inporta lana egitea eta beste batzuk kontra zeuden.
Ikbalen neska lagun bat ere ez zuen gustoko lana egitea, bera Ikbalen alde zegoen. Ikbalek haunditan abokatua nahi zuen izan, ume txikiek lana ez egiteko eta norma hori desagertzeko, umeek lana ez egin dezaten.
Baina berak bazekien hil egingo zutela, berari berdin zitzaion. Bere gorputza entregatu nahi zuen manifestatzeko.
Egun batzuk pasa ondoren hil egin zuten, eta oraindik ez dakite hil egin zuenak mafiakoa zen edo ez.
Iqbal Masih, pakistanen jaiotako ume bat da, eragin handia zuen adin txikikoen lan baldintzak hobetzeko. Familiaren erruz, esklaboa izan zen, baina askatasunaren alde borroka egin zuen, berak jakinda bere bizitza arriskuan zegoela. Bera kristaua zen, eta Jesusi gertatu zitzaiona berak ezagutzen zuen, bere familiak deudatan zegoelako saldu egin zuten 2000 pezetatan, eta kaleko auzo baten bizi zen, eta hil egin zuten.
Iqbal Masih, Pakistanean jaiotako pertsona ospetsuena izan zen munduan osoan. Ezin izan zuen eskola batean ikasi, pobreak zirelako, ezin zutelako dirua eman. Bere aitagatik bere burua saldu zuen eta bere familia utzi izan behar zuen, familiaren zorraren erruz. Bere anaiaren ezkontzan bere familikoek dirua hartu zuten beste jendetik. Horregatik, esklaboa izan zen. Lan gogorra egiten zuen Punjaben 12 orduz, diru asko lortzeko. Bere askatasunaren alde egin zuen, eta beste ume asko adin txikian ari ziren lana egiten. Diru asko lortu zuenean, umeei laguntzea erabaki zuen. Baita ere, sari asko lortu zuen bere biziztzan.
Iqbal Masih Pakistaneko mutil bat zen. 4 urtekin lanean hasi zen, bere gurasoak saldu egin zuten 2000 pezeta irabazteko. Lana egiten hasi zen esklabo bezela. Bera pakistanekoa zen baino berak barrutik kristianoa sentitzen zen. Irabazi zuen diruarekin haurrentzako eskola bat egin zuen. 12 urteekin, bere gorputza asmaz beteta zegoen, eta bere aurpegia oso zaharra ikusten zen (8 urte gelditu gabe lanean egon zelako). Bere adinarekin, haurrak bakarrik lan egiten zuten hainbat enpresa ixtea lortu zuen. Berak bazekien hori egin eta gero, hil egingo zutela, baino berak aurrera jarraitu zuen.
Azkenean, 12 urteekin, Iqbal Masih hil egin zuten pistola batekin (Ez dakite mafiako norbaitek hil zuen edo ez).
Igbal pakistanen jaiotako mutil polit bat da, bere bizian zehar lan asko egin zuen, 12 urteerekin hil egin zuten, bere bizian zehar lan asko asko egin zuen, eta bere bizian 2 sari irabazi zituen,las asko egiteagatik fabrikatuta salduta izan zen, irabazi zituen 2 saritan diru asko irabazi zuen, baino burua erabili zuen eta ez zuen gastatu eta eskola bat egiteko erabili, zuen, eskolako 1 harria jarri zuenean konturatu zen hil egingo zutela, baina berak salduta zegoen, bere gurasoak saldu egin zuten 16 dolarretatik, eta 12 urte egin zituenean pertsona bat kontratatu zuten Igbak hiltzeko.
Iqbal Masih 12 urteekin hil egin zuten. Pakistanen, famili pobre batean bizi zen ume gazte bat zen. Pakistanen gehienak musulmanak izan arren bera kristaua zen. Lau urteekin beste familia batera saldua izan zen, bere familiak sorrak zituelako beste familia batekin. Hamabi ordu egiten zituen lan toki itxi batean, oso gutxi irabaziz. Berak lana eginez gizon bat ezagutu zuen, umeak lana egitearen kontra zegoena. Berak egin zuen borrokarengatik bi premio irabazi zituen. Irabazitako diruarekin eskola bat eraiki zuen. Hamabi urteekin oso gaizki zegoan fisikoki eta mentalki baina berak aurrera egiten zion eta enpresak itxi zituen umeekin lan egiten zituenak, hiltzeko zorian egon arren. Berak handitan abokatua izan nahi zuen umeak lanik ez egiteko baina hil egin zuten.
4 urterekin bere gurasoek saldu egin zutek 2000 pesetarengatik. Bera bizi zen tokian gehienak musulmanak ziren baina berak kristau izaten jarraitu zuen. Toki oso txarrean 12 ordu lan egin eta gero bere soldata rugby batekoa zen. Ehsan Khan ezagutu eta lana laga zuen borrokarengatik. Horregatik bi sari irabazi zuen. Diru horrekin eskola bat eraiki zuen. 12 urterekin fisikoki oso geixki zegoen baina bere bihotzak gauz gehiago nahi ziuten egin. Bere borrokarekin, umeekin lan egiten zuten enpresa asko ixtea lortu zuen. Berak bazekien heriotzagatik mehaxatuta zegoela baina ez zitzaion axola berak laguntze nahi zuen. Eskola eraikitzen hasi zenean berak esan zuen abokatu nahi zuela izan horrela umeen esklabutzaren kontra borrokatzen jarraituko zuen. Bere heritzean zeinek bota zion tiroa ez dago argi, horaindik ez dakigu mafiarengatik kontratatako norbaitek egin zuen. Bere heriotzako eguna 1995eko apirilaren 16a da.
Iqbal Mahih, Pakisten jaiotako gaztea zen. Famili pobrea zuen beraz ez zuten batere dirurik. 4 urte zituenean bere familiak saldu egin zuten. Bera bizi zen tokian gehienak musulmanak ziren baina bera kristau izatea erabaki zuen. 12 ordu egiten zituen lan egunero, esklabo bat bezala zen. Oso lan gogorrak egiten zituen. Adibidez; pisu asko duten zati handiak hartu zituzten. Lan egiten zegoen bitartean, Sam ezagutu zuen. Iqbal, bere egoerako umeei laguntzeko prest zegoen. Bere bidea bi sariekin ezagutzen da, bat Estokolmon eta bestea Boston. Lortu zuen diruarekin eskola bat eraiki zuen umeak joan ahal izateko. Oso ume jakintsua eta ausarta zen. Beste alde batetik, 12 urte zituenean oso nekatuta eta gaizki sentitzen zen baina bere bihotza oso gogorra zen. Hainbat enpresa iztea lortu zuen umeak lan egiten zutelako. Azkenean hil zuten umeen alde egoteagatik.
Iqbal Masih, 12 urterekin asesinatu egin zioten. Pakistanikoa da, 4 urterekin bere gurasoek fabrika batin saldu zuten, 12 hordu egiten zuen lan egunero. Esklabo baten besala egiten zuen lan eta horrela lagun ezagutu zuen. Bi sari irabazi zituen, saria diru pixka bat zen. Diru horrekin eskola bat egin zuen. 12 urterekin bere gorputza oso geixki zegoen. Bera amenazatuta zegoen baina berari ez zitzaion batere importa.
Bideoan ikusten da Iqbal Masih esplotazio batean alfombrak egiten kondizio txarretan eta nola bizi dira ia ume denak herrialde pobreetan eta ez ain garatuetan. Ere kamara enfokatzen du kontenedore bat “danger” ipintzen duena.
Komikia ikusten da nola bere aita maltratatzen ari dela eta gero bentiladore batean atatzen dio eta gero kalean “somor libres” esaten.
Iqbal Pakistan herrialdean jaiotako mutil bat da, baina kristaua zen eta ez musulmana ia danak bezala herrialde horretan. Bere familia ez zuten dirurik eta iqbal lau urte zituenenan saldu zuten alfonbratako frabika batean lana egiteko. Egunean hamabi horduz lan egiten zuen. Hamar urtekin Iqbal giza eskubideen aldeko agerraldian parte hartu zuen eta bere bizitza aldatu zen. Libre izatea lortu zen eta premio asko irabazi zuen, baina dirua eskolak eraikitzeko erabili zuen.
Iqbal oso ausarta iruditzen zait eta pertsona ona ere. Bere familiari eta umeei asko lagundu zioten, irabazten duen dirua dana eskolak eraikitzea erabili zuen. 1995 urtean hil egin zuten, ez zuen hamalau urte ere. Ez zait ondo iruditzen pertsonak hiltzea eta gutxienez pertsona on bati.
Espero det hilketak gelditzea eta horrelako pertsona gehiago egotea bizitza honetan, mundua leku hobeagoa bihurtzeko.
Iqbal Masih ume oso borondate onekoa, langilea eta jatorra zen hamabi urte bakarrik zituela hil egin zuten pistola batekin. Lau urte zituela bere gurasoek bera saldu zuten jendeari ordaitzen zeuzkaten deudak. Toki txiki baten bizi zen eta bertako gehienak musulmanak eta Islamikoakziren, eta bera kristianoa zen, oso txikitatik jendeari laguntzen zion edozertan. Txiki txikitatik lana egiten zuen eta hamabi ordu baino gehiago egiten zituen lanean eta hala ere oso diru gutxi lortzen zuen hainbeste lan eginda ere, lan bertan pertsona bat esagutu zuen Sam izenekoa.
Erabaki zuen berarekin joatea ume pobrei eta kalean bakarrik zeuden umeei laguntzeko beraiengatik edozer egiten zuen eta bi sari irabazi zituen bat Estocolmon eta bestea Bostonen, diru guzti horrekin ume behartsu hauentzako eskola bat eraiki zuen. Hamabi urterekin bere gorputza asmarekin oso gaizki zegoen baina ala ere jendeari laguntzen seguitzen zuen.
Ikbal Masih muridken (Pakistan), 1983. Txikitatik jasan zituen tratu txarrak, lau urte zituela lana egitera bidali zuten bere familiak zenbait diru lortzeko, han jasaten zituen violentzia eta esplotazio laborala, alfombrak egiteko enpresa batean egin zuen lan urte askoz, denbora asko egon zen handiken ihes egiteko gogoarekin, eta bat baino gehiagotan ihes lortzea egin zuen, baina beti arrapatu eta berriro lana egitera eramaten zuten. Egun batean Ikbal BLLF-ko liderra ezagutzen du, eta honek orri bat ematen dio, legalki lanik ezin duela egin esaten duena. Baina bere buruzagiari ez zaio inporta eta lanera bidaltzen du.
Azkenik, Ikbalek lortzen du eskolara joatea eta libre izatea, enpresa asko behera botatzea lortzen du, eta ume asko salbatzen ditu. Baina, 1995eko apirilaren 18an, Ikbal hil egiten dute, eta gaur egunera arte ez dakite zein izan den.
Ikbal da eta izango da adibide bat guztiontzako, nahiz eta arazo larriak izan guztioi laguntzen saiatu zena, eta horregatik bere bizitza eman zuen, benetan kontuan hartzekoa da.
Ikbali 12 urteko mutil bat zen eta umeei laguntzen zieten, Ikbali lana egiten zuen eta esklaboa zen , 4 urterekin bere gurasoek fabrikante bati zaldu zioten deudak zeudalako, murirke herrian bisitzen ziren eta ia danak musulmanak ziren, baina Ikbali kristianoa nahi zuen izen, hamabi ordu egiten zuen lana. Lana egiten Sam Ulakan ezagutu zuen. Ikbaliren lutxa bipremiorekin esagututa zegoen bat Estokolmon eta bestea Boston hor irabazi zuen dirurekin ez zuen egin jangela bat, umeentzako leku bat egin zuen, inor ez zion esan ezer beak nahi zuen hori egin, 12 urterekin bere gorputza gaizki zuen Asma zeukalako eta bere aurpegia oso zaharra zen, baina beak zegitzen zuen nahi zuena egiten, Ikbali empresa asko itzi zuen ia danak ume tixiak zelako. Ikbali amenazatuta zegoen hil egongo zuela baina nahi zuena egiten zuen. Ikbal Abogatuta nahi zuen izen umeei laguntzeko baina akau egin zioten.
Iqbal Masih, pakistanen jaiotakoa. Hamabi urtez hil egin zuten. Lau urterekin gurasoek fabrikatzaile bati saldu zioten, gurasoek zituzten zorrengatik. Horregatik mutila esklaboa izan zen, baina bere eta beste batzuen askatusanaren alde borrokatzen zuen nahiz eta bere bizitza arriskuan eta gaizki egon. Herri osoa musulmanak eta pakistanak ziren baina mutilak kristaua izatea nahi zuen, jesusen bizitza zekielako. Mutilak egunean hamabi orduz egiten zuen lan eta esklabo izaten mutil bat esagutu zuen eta txikitatik bere bizitza uztea erabaki zuen, beste ume batzuei berari gertatu zaioena ez gertatu ahal izateko. Hori behar zuen kristiar kalitatea erakusteko. Bi sari eman zioten bat Estokolmon eta bestea Boston, diru horrekin umeentzat eskola egin zuen.
Iqbal Mashi 12 urte zituela hil zuten Pazko Igandean, 1995eko apirilaren 16an. Milioika haurren esklabutzaren, tratu txarren eta haurren esplotasioen aurkako borrokari bere bizitza ematea erabaki zuen. Indarrean zegoen sistema ekonomikoak erail zuen. Iqbal Masih-en egindako zorrengatik. Ia denak musulamanak zire herri batean bizi ziren, baina kristau izatea erabaki zuen. Esklabo bezala lan egiten zuen, egunean 12 orduz, Sam ezagutu zuen zuen lanean. Bere borroka bi sarirekin aitortu zen. Irabazten zuen diruarekin haurrentzako eskola bat eraiki zuen.
Mutil honek adin txikikoen lan baldintzak hobetzen aritu zen. Bere bizia entregatzea erabaki zuen justiziaren alde borrokatzerako, maltratoaren eta umeen explotazioaren alde zegoelako. Masihen historia gaur eguneko umeekin ez du diferentzia handirik; lau urte zituenean bere gurasoek fabrikante bati saldu egin zuten, beraien zorrengatik. Musulmanen etxean bizi izan zuen, baino hala ere, beak kristaua izatea erabaki zuen. Hamabi ordu baino gehiago lan egiten zuen eremu txiki batean, trukean diru gutxiarengatik. Horrela, lan asko eginez, lan askatzeko fronteko presidentea ezagutu zuen, eta bere bizitza entregatzea erabaki zuen, gauzak aldatzeko. Bere modua hau zen kristau karidadea nabarmentzeko. Bere borroka bi sariekin ezagutu zen, eta irabazitako diruarekin eskola bat eraiki zuen. Hamabi urterekin gorputza arruinatuta zeukan asmaren ondorioz, eta bere aurpegia behar baino zahartua zegoen, baino ez zen berdina gertatzen bere bihotzarekin eta bere boluntariotzarekin, mutil ausarta zelako.
Iqbal Masih Plaestinan jaio zen. Bere gurasoek saldu egin zuten, fabrikari bati deuda asko zeuzkatelako, 2.000 peseta sor zituzten, bere inguruko denak musumanak ziren baina berak kristaua izan nahi zuen. Egunean 12 orduz egiten zuen lan eta gero ez zioten diro asko ematen. Bina egun batean lanean hari zenenan gizon bat ezagutu zuen, gizona lan egiten duten umeak salbatzen zituen presidentea zen, bere ume bizia saldu zuen eta berarekin joan zen, borroka egiteko, bere bizi iguela zeukaten umeentzat, urteen zehar premioak irabazi zituen toki askotan, eta premioetako diruarekin umeentzako eskola bat eraikin zuen. 12 urte zituela gorputza oso gaizki zeukan lan asko egiteagatik, baino bere boluntatea eta bere bihotza oraindik fuerte zeuden, oso mutil balientea zelako. Ya pertsona batzuk hiltzeko amenazatu egin zioten, eta azkenean hil egin zuten 1995 urtean, baina ez dakite oraindik ea pistoleroa mafiak kontratatu hal zuen.
Iqbal Masih pakistaneko ume esklaboa zen eta 12 urtereki bere libertatea nahi zuen.Iqbal Masih kristaua zen eta beti jesusi ezaten zion esklabua ezuela nahi izan gehiago eta egun baten jakinda zahia zaukala eskapatzzeko berak eskaputu egin zen ume askorekin batera.Egunak pasautakun jendea notizia entzun egin zuen eta umeari durua eman zioten
Ondo iruditzen zait ume askok jakitea zer egin behar den etxean nola lagundu familiari baina txikitatik ezin dugu lan postu bat eduki heldu bat bezala,eta esan dudan bezala ez zait ondo iruditzen iqbal masihiri gertatu zaiona.
Lehengo hasten da lqbal familiarekin dirua behar duela eta 500 rupia ematen ziola baino behar zuela 800 rupia gero mutila joaten da lanera zeba esklabu bat zelako eta bere familia dirua behar zuelako hasten da lanean eta lanean gaizki tratatzen dio jo egiten dio gero amak joaten da bere umearen bila baino ezin du eraman zeba bere esklaboa delako umea partido bat zeukan baino jefea esan zion ezin suela joan zeba lana zeukan gero egun danetan jotzen dio jefea eta pertsona bat eman zion bere libertadeko papela lqbal ematen dio jefeari eta puzkatu egiten du eta horduan dembora pasatu egiten da suizara joaten da eta etorri eta gero gabean hil egiten dio
Pakistaneko mutil bat zen eta nahi zuen umentzako libertatea eta horregatik bizitza jokatzen zuen eta pakistanen umentzako idoloa da bera esklaboa zen famili batean eta gogor borokatu zuen umen libertatea askatzeko
Uste dut Iqbal Masih eredu bat ezan zela. Oso tristea da nola kendu zioten bizitza bere deretxoen alde borrokatzeagatik bakarrik, ez zait justua iruditzen. Pertsona oso ona zela dirudi eskolak eraikitzeagatik nahiz eta bera eta beren familiak ez eduki diru asko. Harrigarria iruditzen zat bere lana. Bere gurasoek ere errudunak izan ziren, beraien umea explotatzen ari ziren beraien onerako, egoistak izan ziren. Larria da umeak lanean aritzea eskerrak ematen ditut gaur egun legeak gure alde egiten duena gaitik.
Nire ustez, gaixki dago umeekin egitendutena. Txiki-txikitatik lanean aritzen direla esan nahi dut. Azkenean gertatzen dena da, herri pobreetan jaiotzen direla eta empresak dituzten jendeak ezin dutela inor ere bere lana pagatu, orduan umeak behartzen dituzte lanera. Komikia, asko gustatu zait, landuta dago eta gainera niri komikiak edo historio motsak gustatzen zaizkit. Oso interesgarria iruditzen zait komiki hauek publikatzea, horrela umeak baloratu dezakete ze sorte daukaten bizitzan, beste herri batzutan hori horrela ez izatearren. Bideoa ere, interesgarria da, irudiak eta historioa kontatzen dizutelako.
Iqbal Masih oso mutil jatorra eta lan-gogorra egiten zuena izen zen. txikitatik oso gogor egiten zuen lana bere gurasoak hura saldu egin zutelako bere anaiaren eskontzarentzako. Iqbal ez zekien hori, bere gurasoek esan zuten bera ordaindu egin behar zuela baina ez zekien nola. Orduan ezkontza egunetan 3 egun izan zirela Iqbal saiatu zen festa horiek disfrutatzen eta gau aldean bere aitak ehuneko bronka bat bota zion eta gizon bati zalzu zion. Bertan tapid-ak egiten ziren eta oso lan egoera txarrean zeuden humeak horregaitik gehienak hil egiten ziren oso gaixotasun gogorretiken pasatuz gero. Iqbal ez zuen nahi lan egin hura libre izatea nahi zuelako eta orduan kointzidentziaz pertsona bat ezagutu zuen hau humeen lanaren kontra zegoen eta horregatik Iqbali esan zion egiten ari zegoena gaizki zegoela eta bere eskubideengandik borrokatu egin behar zuela. Iqbal hau entzunez gero bere lagunei kontatu zien gertatutakoa eta askatzeko pentsamenduak zartu zitzaien buruan. Eskolan hasi zen eta gutxinaka-gutxinaka bere eskubideak lortzen hasi zen matxinadak eta abar egiten eta egun batean akatu egin zuten. Bazekien akatu egin zutela baina iguel iguel haurrera egin zuen. Bera hilda bere lagunek serioago hartu zuten bere mezua eta haurrera segitu zuten. Haurren explotasioaren kontra egon zen pertsona gazteena izan zen. 12 urteekin akatu zuten eta.
Bere bizia oso oso gogorra izan zen. Bere familoak saldu egin zutelako enpresa batea eta han lanean egunean 12 ordu egiten zituen. Bertan ezagutu zuen pertsona bat adin txikiko pertsonak lan egitearen kontra zegoena. Berak gison horrekin, adin txikiko pertsonak lan egitearen kontra borrokatu zuen. Baina 12 urte zituela il egin zuten, baina lan handia egin zuen eta horrekin gauz asko lortu zituen
Mutil ikaragarria izan zen. Adin horrekin egindako gauzak ez dira normalak, gainera ,bera bezala, adin txikikoek baldintza hobeagoak edukitzen zahiatu zen. Oso mutil indartsua izan zen, urteak esklabu izaten pasatu eta gero indarra zuen umeen gandik borroka egiteko.
Iqbal Masihtik gauz asko ikasi dezakegu. Adibidez: Inoiz ez dugula amore eman behar nahi dugunarekin.
Oso bizi zaila euki zuen. Hasiera betetik zure gurasoek zuri ez maitetzea gogorra da. oso txikia zenetik lanean hasi zen. 12h egunero egiten zuen oso diru gutxi bueltan. Zariak eta dena irabazi eta gero eskola bat eraikitzea asko esaten du. Gaur egun, helduak eskolan gaudenok ez dugu apreziatzen daukaguna, egunero daukagu aukera eskalara etortzeko eta ez gara pentzatzen jartzen egunero milaka umeak milaka kilometro egin behar dutela eskolara joateko.
Pakistanen jaiotako kristaua zen, Pakistanen abusuzko lanaren aurkako kanpaina egin zuen haur langilea eta aktibista, Reebok Giza Eskubideen Saria (1994) Haurren Eskubideen Munduko Haurren Saria (2000, hil ostekoa) Pakistango Gobernuaren Tamgha-e-Shujaat (2022, hil ondoko). Egun batean assasinatu egin zuten Aprilako 16an, 1995, Muridke, Pakistanen. Bere organizazioa Bandhua Mukti Morcha (BMM) zen. Oso famatu egin zen hori egin zuenean
Iqbal Masih era un niño que desde muy pequeño trabaja para ayudar a su familia, Sus padres lo vendieron por un insignificante dinero solo para pagar sus deudas, la mayoría de las personas donde el vivía eran musulmanas pero el decidió ser cristiano e ya estaba completamente decidido, el trabaja mas de 12 horas y solo recibía una rupia por día, conoció el presidente que tanto le ayudo par que se diera cuenta y poder ayudarlo a hacer justicia, el quería dar su vida por todos los niños que sufrían lo mismo, también, construyo una escuela para niños con todos sus logros, cerro barias empresas donde los trabajadores eran niños de menor de edad
Iqbal Masih Pakistanen jaiotako ume kristau bat da. 4 urte zituenean bere familiak zorrengaitik enpresa batera saldu zuten mutila. Hango langile guztiek umeak ziren, lan baldintzak oso gogorrak zituzten, esklabuak izatera pasatu ziren. Iqbal bere eta beste umeen eskubideen eta askatasunaren alde egiten ahalegindu zen. Bere eta besteen eskubideak eta askatasuna berreskuratu nahi izateagaitik bere bizia arriskuan jarri zuen eta zori txarrez 12 urtereki hil egin zuten. Horren ondorioz sari batzuk jaso zituen eta umeentzat eskolak eraikitzeko bideratu zuen.
Historio hau oso polita eta austrta iruditu zait. Oso bizi gogorra izan zen Iqbal eduki zuena, baina horrez gain beti aurrera jarraitzen zuen, nahiz eta jakin bere bizia arriskuan jartzen ari zela.
Me sorprende la manera en la que actuó, su pensamientos estaban muy adelantados a su edad, pero esto esta bien y mal a la vez, ya que perdió la inocencia de su niñez y a muy temprana edad empezó a ver el mundo con los ojos de una persona adulta y le privaron sus propios padres por que honestamente son los culpables principales de lo que le paso. Esto es un claro ejemplo de que debemos agradecer que vivimos en países en el que el tiempo ha avanzado y existe leyes y derechos que se deben cumplir al pie de la letra, es un caso que te deja pensando en que en el mundo existen personas-padres tan malos que son capaces de vender a su hijo por una cantidad tonta e insignificante.
Oso infantzia txarra euki zue eta hori ezinda izan. Gauz txarrak pasa ditu eta mutil oso ona izaten. Oso olita da egin duena baina txarra egin diebenak oso pertsona txarrak ziren. Admiratzekoa da mutil onena, oso langilea da beti laguntzen. Oso interesantea da bere bizitza baina oso tristea ere. Nire ustes danok bearengaitik ikasiko behar genukeen. Oso polita izan da letzea, zeba bere bizitza oso interesantea izan da. Nik oso agradeziuta nago dauketenarekin eta ez egoeteagaitik bere egoeran. Asko ikasi dut bere bizitza letzen. Adibdez, eskerrak eman behar ditugu daukagunatik.
Iqbal Masihen historia oso unkigarria iruditu zait. Ez dut ulertzen zergatik pasatu behar duten umeak horrelako kondizio esplotagarrietatik, beraien askatasuna kentzen, beraien haurtzaroa kentzen. Ezin izaten dut pentsatu horrelako pertsona gaiztoak daudenin. Batzuetan pentsatzen ditu fikzioak direla, baina badakit bizi errealean gertatu direla eta horrek mina ematen dit.
Iqbal Masihek txikitatik sufritu behar izan zuen: Txikiena denez, lanean jartzen dute. Aitari ez zaio gustatzen, ahulegia baita. Anaiarengatik saldu egiten dute. Esklabu esplotatua bihurtzen da. Bere langunak bere alboan nola hiltzen diren ikusten du, denak “alfombren fabrika” izeneko kartzelan baitaude entzerratuta. Ihes egitea lortzen duenean, ezin du bere etxera joan; eta azkenean, 12 urte bakarrik zituela, hil egin zuten.
Txarrena da, Iqbalena kasu bat dela, eta beste milaka ume daudela egoera berdinetan/ okerragoetan.
Iqbalek oso bizi zaila izan zuen. Umetan, lau hurte zituel gurasoek saldu egin zuten 16 dolar amerikanoengatik. Esklabu izan zen hainbat urtez. Inguruko guztiak musulmanak zituen, baina berak kristaua izan nahi du eta umeen esklabutzarekin bukatu. Eta hamabi hurterekin tiro bat bota eta hil egin zuten. Oso pertsona garrantzitsua izan zen. Asko dago ikasteko gerarengatik, oso pertsona ona eta trebea zen. Ez gara oroitzen zeinen sortea dugun geure familia, geure etxea, geure eskola, geure arropa… edukiz. Gehiago gogotu behar dugu gure biziaz eta besteenaz eta gure aurrekoek bizi izan dutenaz guk orain dugun guztia eta lortu dezakegun guztial lortu ahal izateko.
Iqbal Masih familia pobre baten jaio zen, 4 urterekin bere familia enpresa bati saldu zuen, bere anaiaren ezkontza ordaintzeko. Iqbal Masih esklabo bat bihurtu zen. Azkenean konturatu zen bera eskllaboen alde zegoela eta jendeari lagundu nahi zuela, baino hori ez zan hain erraza zergatik enpresak eta gobiernoa ez zutelako utziko. Handiago bihurtu zenean ume esklaboek zaukaten enpresa asko itxi zituen, hori gobiernoari ez zitzaion gustatu orduan Iqbal Masih 12 urteerekin hil egin zen, mafia bat hil zuelako ume esklaboen alde egoteagatik.
Iqbal Masih Pakistanen jaiotako haur kristauak infazia gogorra izan zuen; izan ere, esklabo bihurtutako haur bat izan zen, bere amak, bere anaiaren ezkontza ordaintzeko, esklabo gisa saldu baitzion, esklabo izan nahi ez zuen bezala.
Beraz, abusuzko lanaren aurkako kanpaina egin zuen Pakistanen eta erakunde batera joan zen esklabo izateari utzi eta bere askatasunaren alde borrokatzeko.
Zoritxarrez, lagun bati mandatu bat ematera zihoala hil zen, baina bere historioa ez.
Iqbal Masih-en bizitza oso gogorra izan zen. 4 urte zituela bere gurasoek saldu egin zioten gizon bati lan egiteko. Gizon hurak oso gaizki tratatzen zituen ume denak. Iqbalekin batera beste ume mordo batek egiten zuten lana; alfombrak egiten zituzten. Egunean 10 ordu edo egiten zituzten eta gero nagusiak Iqbalen amari ematen zion humeak lan egindako dirua. Egun batean Iqbal saiatu zen ozpa egiten leku txar horretatik baina harrapatu egin zuen nagusiak; egun artatik aurrera nagusiak umeak kandatuekin edukitzen zituen lanena. Bukaeran Iqbalek sari batzuk jaso zituen eta irabazitako diruarekin umeentzako eskola bat egin zuen; historio bukaeran azkenean Iqbal hil egin zuten. Historio honetan iskus daiteke nagusiek oso gaizki tratatzen dituztela umeak leku batzuetan. Horrelako istorioak leno bakarrik ez orain ere gertatzen dira eta Iqbal bezalako milioika eta milioika pertsona daude munduan.
Iqbal Masih Muridke-koa zen, baina berak kristau bihurtzea erabaki zuen. 4 urterekin enpresa batera saldu zuten eta 12 ordu egiten zituen lan egunero, eta rupia 1 ematen zioten bere lanaren truke. 12 urterekin hil zuten, 1995ko Apirilaren 16an. Bere bizia eman zuen justiziako borrokarengatik, esklabu, maltratu eta ume esplotazioako borrokarengatik… Sistema ekonomiko inperanteak planeatu zuten Iqbal akatzea, baina Mafiako nagusiak hil zuen. Iqbalen bizia ez zen eta ez da ume askoren biziaren desberdina. Qbal bere ume bizia saldu zuen borrokara, ume askoren kondizioak aldatzeko. Bere borroko ezaguna izan zen 2 sariekin, bat Estokolmon, horregatik ezaguna egiten hasi zen, eta bestea Bostonen, emandako diruarekindiruarekin eskola bs at eraiki zuen umeentzat, inorrek ez zion argitu lagundu eta promozionatzearen desberdintasuna, borrokatu eta asistituren desberdintasuna, baina berak ondo ulertzen zuen. 12 urtereekin bere izaera ez zen oso ona, baina bere bihotza berdin berdin jarraitzen zuen, hau da oraindik jendea laguntzen zuen. Umeek lan egiten zuten enpresa danak itxi zituen. Berak bazekien mehatxatuta zegoela, baina horrek ez zuen gelditu.
Pakistanen jaiotako kristaua zen, Pakistanen abusuzko lanaren aurkako kanpaina egin zuen haur langilea eta aktibista, Reebok Giza Eskubideen Saria (1994)
Haurren Eskubideen Munduko Haurren Saria (2000, hil ostekoa)
Pakistango Gobernuaren Tamgha-e-Shujaat (2022, hil ondoko). Eta gero pakistanen assasinatu egin zuten Muridken.
Iruditzen zait Iqbal Masih oso ausarta dela. Asko egin zuen 12 urteetan. Jende asko lagundu zuen eta gainea nahiz eta asko sufritu zuen lanean, beti aurrera ateratzen zuen, edo hori iruditzen zait niri. Ez nuen pertsona hau ezagutzen hasiera batean, baina orain bererengandik gehiago dakidala, oso pozik nago. Pertsona onak esistitzen dura mundu osoan pertsona onak daudela eta beraien bizia arriskatzeko gahi direneak bezte batzuek bizi on bat edukitzeko. Pertsona hori nere ustez jende askorentzako eredu bat da. Naiz eta gutxi bizi duen gauza asko egin ditu. 12 urtetan premio bat irabazi du! Oso ausarta izan zen bi edo hiru aldiz bere lanetik alde egiteko, naiz eta jakin zigorra gogorragoa izango zela, baina ala ere oso ausarta izan zen eta baita ere reunio horretara joan zenean. Bazekien en zela ondo bukatuko baina ala ere aurre egin zion bai egoerari eta bai bere buruzagiari. 12 urte zituenean hil zuten, baina 12 urte horietan asko demostratu zuen eta jendea oso harro dago. Bere lagunak oso harro daude eta seguru nago bereri oso eskertuta daudela. Bere familia ere oso arro egongo da premio bat irabazi duelako. 12 urtekin premio bat irabztea oso zaila da, baina berak lortu zuen eta gende asko oso pozik dago. Nere ustez berak merezi zuen. Oso mutil ona izan zen eta munduan gauza onak egin zituen. Nere ustez bera beti gogoratuko da mundu hontan.
Ikbal Pakistango herri bateko familia txiro batean jaio zen. Lau urte zituenean, alfonbra-lantegi batera bidali zuten lan egitera, aitak dirua eskatu behar zion lantegiko nagusiari, Aslam seme nagusiaren ezkontza ordaindu ahal izateko. Asiako hainbat herrialdetan ohikoa da hori: jende txiroak dirua eskatzen die bertako enpresariei, eta trukean, seme-alaba txikiak bidaltzen dituzte lan egin dezaken. Ikbalek hamabi orduko lanaldiak egin behar zituen. Ehungailuetan kateatuta zegoen, eta espero zuen abiadan lan egin ezean, jo egiten zuten. Lan egin, jan eta lo egin, dena tailerrean egiten zuen. Haurtzaro osoa, esklabo bizi izan zen. Handik ihes egitea lortu zuenean, Ehsan Khan ezagutu zuen, Adreiluen Langileen Frontearen sortzaileetako bat. 1994an Reebok Gazteria Ekinean saria eman zioten. Ezin izan zuen: 1995eko apirilaren 16an hil zuten.
Ipbal 12 urterekin hil zuten. Familia pobre batean jaio zen. 4 urterekin empresa batera saldu zuten beraren anaiaren ezkontza ordaintzeko. Geroago enpresa horren esklabua egin zen. Eskolara joan zen. Mutil bat ezagutu zuen umeen eskubideeen alde egiten zuena eta geroago Iqbal konturatu zen berak ere hori nahi egin zuela. Zaharragoa egin zenean, enpresa batzuk itxi zituen, umeen eskubideen kontra egiten zutenak. Azkenean, berak lan egiten zuen enpresak eeskopeta batekin hil egin zuten. Iqbal oso pertsona ona izan zen umeen eskubideen alde egin zuelako eta gauza asko lortu zituen gauza horrekin. Bera hiltzerakoan telebistan bere argazkiak atera ziren eta famosoa egin zen. Orain bakistanen oso pertsona inportantea da, berak egin zuen lanagaitik. Oso interesgarria iruditu zait bere historioa eta pertsona guztiei gomendatuko nieke bere historioarengaitik pixkat gehiago jakitea.
Oso infantzia txarra euki zuen eta hori ezin da izan. Gauz txarrak pasa ditu, ez zuen infantziarik lau urterekin bidali zuten lan egitera. Bere aitak esklabo bezela bidali zuen alfombra-lantegi batera. Asiako hainbat herrialdetan ohiko da hori. Lantegi hartan Iqbal hamabi orduko lanaldiak egin behar zituen eta hori haur explotazioa da. Handik ihes egitea lortu zuen haur-esklabotzaren aurkako borroka egin zuen. Iqbalek haur egileen egoera salatzen hari zen . Oso ezaguna eta maitatua bihurtu zen
Iqbal Pakistaneko mutil bat kristaua zen. Famili pobre batean jaio zen berak txikietatik lana egiten zuen eta bere amak berari hipotekan jarri zuen “bere anairen ezkontzan dirua hartzeko” gizon batengan. Gizon hori, bere jabea; kiston zorrotza zen ume batek lan ez balimadu egiten barari jotzen hasten zen. ez zun importa ume hori 5 urteko den edo 4 bakarrik ume batek egin beher zuen lana da. Umaren haurtzaroa gaizki pasatzen zen “bakarrik lana egin beher zuten ez eskolara joatie, jolasteko denbora ere ez, egun osoe lanin egotea, eta batzuetan zigortzen zuen eta gau osoe ume horrek lan egiten pasatu beher zuen”. Eta hor Iqbalek gizon bat ezagutu zuen umeen lan kontra egoten zena eta gero berarekin egonda ume asko salbatu zuen adin txikian lan egiten duenak. Eta Iqbalek adin gutxiekin europako umen aldeko saria irabazi zuen. Baina jende batzuk Iqbalen kontra egon zen eta hil egin zuten. Ni ez nuen ezagutzen Iqbal baina orain ya bai eta kiston pozzik nago bera ezagutzeatik.
Oso injustizi handia da, bere familikoek nola eraman zezaketen ume bat lana egitera gainera 6 egun eta egun bakoitzeko 12 ordu. Nire ustez pakistanen ez dago batere libertaterik. Ume ori akabatzea ere ez da bidezkoa, gainera 12 urte zituen bakarrik. Bera bere herrialdeko umeengatik gauza onak egiten bai zituen. Eman zizkioten premioekin eskola bat egitea pentsatu zuen.
Iqbal Masih 1983ko urtarrilaren 1ean jaio zen, Pakistaneko herri bateko familia pobre batean jaio zen. Lau urte zituenean, alfonbra lantegira bidali zuten lana egitera, aitak dirua eskatu behar zion lantegiko nagusiari, Aslam seme nagusiaren ezkontza ordaindu ahal izateko. Ikbalek egunero hamabi ordu egin behar zituen. Ehungailuetan kateatuta zegoen, eta espero zuen abiadan lan egin ezean, jo egingo zuten. Tailerrean jan eta lo egiten zuen, bere bizitza osoan esklaboa izan zen. Ihes egitea lortu zuenean Ehsan Khan ezagutu zuen. 1994an Reebok gazteria saria eman zioten. 1995eko apirilaren 16an hamabi urte zituela asesinatuta hil zen.
Iqbal mutil oso alaia zen, baina bere familia ez zuen ia dirurik bizitzeko. Orduan bere semea
Iqbal saldu egin zuten dirua lortzeko eta Iqbal esklabu bihurtu zen. Iqbal asko maltratatzen zuen zeren eta aste osoan 12 ordu egiten zituen lan eta hori ezinezkoa zen 4 urteko mutil baterentzako. Egun batean Iqbal gizon bati entzun zion umeek ez zutela lan egin behar eta hori eskubide da. Entzun zuenean denei kontatzen hasi zen eta horregaitik borrokatzen hasi zen, Iqbal-ek alde egin zuen handik eta munduan zehar eman zuen mezua. Hori egiten hasi zenean fabrikari gauzak gaizki irtetzen hasi zitzaien eta kezkatzen hasita zeuden. Orduan fabrikakoak ez zekiten zer egin. Beste modurik gabe Iqbal amenazatu zuten eta baita ere bere familia. Iqbal-ek ez zuen beldurrik izan eta aurrera jarraitu zuen, baina fabrikakoak oso kezkatuta zeuden eta orduan aukeratu zuten Iqbal-i azkenengo aukera ematea. Iqbal-ek ez zuen kasorik egin eta dena okertzen hasi zen. Azkenean Iqbal Masih akatu egin zuten, 5 disparo eman zizkioten gorputzean zehar etahil egin zen. Baina Iqbal Masih orain oso pertsona ezaguna da egin zuen guztiagaitik eta bere lagunak eta ezagunak babesteatik eta munduan zehar ere lortu zituen hainbat gauz. Premio bat eman zioten eta dirua Eskolak sortzen gastatu zuen horrela umeak ikasteko eskubideak izan dezaten horregaitik da hain pertsona ezaguna munduan zehar. Iqbal Masih.
Mi opinion de Iqbal Masih es que este niño hiso un acto de bien para que no esclabisaran a mas niños como el en situaon de pobresa porque noños como ellos los ponian a trabajar 12 horas al dia igual que a los adultos y Iqbal Masih se sacrifico intentado protestar para que no los esclabisaran mas pero eso no cambio nada hasta hoy porque de hoy en dia sigen habiendo niños esclabisados y mucha gente esta intentando ayudar pero no pueden porque hay terroristas que los matan para que dejen de protestar.
Entoses en resumen Iqbal Masih se sacrifico para que los niños dejaran de ser esclabisados, pero murio en el intento y hasta hoy recordamos sus acciones.
Iqbal Masih, ezpeziala zen, herri batean musulmaneses beteta, bera zen, gutxienetako kristianoa, berak adoztu zuen kristianoa izan nahi zuela, bera ez zegoen haserretuta, baina bai triste, zeren eta umea pobre bat zelako, umeek ez dute lana egin behar, beraien denbora da jolastea, geo ikastea eta handiak direnean lana egitea, ezin dute ume bat lanera eramatea, ez dute indarrarik eta gutxio osasuna, janaria, medikua ez emateagatik… bera abokatua izan nahi zuen, bere bezalako umeei laguntzeko eta umeen esklabitutea gelditzeko amenazatuta izan harren, ezer ezerre ez zion gelditu, orduan bere eskua altxa zuen eta umeen esklabitutea nahi zuen gelditu, baino mafiak jakin zuen zer esan zuen, eta amenasatuta zegoen hori esaten baldinma zuen, orduan leku ilun batean eraman zuten, geroberak esan zuen errepikatu zuen gizon bat eta orduan, gizon hori bere pistola ateratu zuen eta ”PUM” buruan eman zion, Iqbal Masih apirilak 16an 1995ean hil zen. Nire uztes, holako umaeak ez dira gehiago egongo, beldurririk gabe… Iqbal Masih oso ausarta zen. Batzuek munduko heroi gisa ikusten dute eta beste batzuek denbora ezertarako galdu zuela.
Iqbal Masih; Umeentzako heroia.
Iqbal, ume txikia zenetik lanera eraman zuten gurasoak dirua lortzeko, umea esklabu bihurtzen. Hau egun normal batean pasatu zen gizon bat beraien etxera joan zen arte, gizon horrek gurasoei tratu bat eskaini zien, Iqbal lana egitera etortzen da eta pagatu egiten diogu (oso gutxi pagatzen zuten). Esan zuenez ez zioten ezer txarrik ere egingo Iqbali eta gauza berri on asko ikasiko omen zituen. Gurasoek jakinda dirua behar zutela eta ondo tratatuko zutela pentsatuz baietz esan zioten. Hurrengo egunean aitak Iqbal eraman zuen lanera eta bertan laga zuen bere lana egiteko. Iqbali jo egin zioten, ez zuten ondo tratatzen eta horretaz gain 12 ordu pasatu zituen lanean gelditu gabe.
Niri Iqbalen bizitza ez zait normala iruditzen, ezta beraien familia eta ingurukoena ere. Espero dut jende gehiagok ikustea Iqbalen bizitza ze gogor zen eta konturatzea suerte asko dugula, eta horrelako pertsonei lagundu egin behar diogula pentsatzea.
Pakistaneko leku askotan bizitza oso gogorra da, familia asko baldintza latzetan bizi dira eta janaria lortzeko dirurik ere ez dute. Iqbal Masih, horrelako familia batean jaio zen, eta gurasoek dirurik ez zutenez, saldu egin zuten 4 urte bakarrik zituela. Bere bizitza labur osoa, esklabutzan pasa zuen. Umeen eskubideen aldeko borrokara eutsi zen, hil zuten arte.
Iqbal Masih oso ezaguna eta esanguratsua izan zen Pakistanen eta beste hainbat herrialdetan, baina horrelako bizia duten jende asko dago Pakistanen, esklabutza jasaten dutenak, pobrezian daudenak… Batzuetan, horrelako historioak entzuten ditugu, baina ez gara kontziente historio hau egunero milaka eta milaka pertsonetan errepikatzen dela. Agian gehiago sakondu beharko genuke horrelako gaietan.
Iqbal masih Pakistanen (Muridquen) bizi izan zen ume bat da. Bere familiak ez zuen dirurik eta txiki-txikitatik lanean zebilen familia aurrera atera nahian, egun osoa pasatzen zuen lanean eta ya txikitatik asma harrapatu zuen eta hiltzeko gertu zegoen. Iqbal Masih 4 urterekin beste famili batera saldu zuten, fabrikante bati sor zizkioten sorrengatik, gutxigorabehera 2.000 pezeta gatik saldu zuten 4 urteko ume langile bat. Iqbal Mahsikek bere ideiak oso garbi zauzkan bere buruan, jendeari laguntzen ahalegintzen zen, horregatik egunean 12 ordu egiten zituen lanean esklabo bezala. Horren aparte, hainbeste lan egin eta gero Estokolmon sari bat eman zioten eta gero Bostonen beste bat eman zioten, saria dirua zen eta bere buruan pentsatu beharrean besteengan pentsatu zuen eta umeentzat eskola bat egin zuen Pakistanen, eta lelengo pieza jarri zuenean esan zuen abogatua izan nahi zuela. Gero 12 urterekin hil egin zen edo hil egin zuten, ez baitakite mafiako bat hil zuen edo bera hil zen. Nire ustez ume eta guraso denak olakoak izan beharko genuke, daukaguna ez dugu oroitzen eta kexaka gabilza egun osoan eta beste edozein herrialdetako umeak lanean dabiltza egun osoan, nik uzte dut hau konpontzeko modu bat bilatu beharko zela.
Bera famili pobre bateko umea da. Ez zuten dirorik eta 800 rubioren truke umea lanera bidali zuten 4 urte zituela. Alfombrak egiten egiten zuen lan baina oso kondizio txarretan. Hastean 6 egunetan egiten zuen lan 12 orduz, egun erdia, gizonen baino geiago, baina umeek askoz gutxiago kobratzen zuten. Oso nekatuta bizi ziren baina lo artzen bazuten lanean jo egiten zituzten horduan kontu handiz ibiltzen ziren. Mutilak lotuta egiten zuen lan. Asma zuen eta 12 urterekin arazoak edukitzen hasi zen. Egun batean BLLFko mutil bat etorri zen umeengana lan horretatik ateratzeko asmos, ez baizitzaion normala iruditzen egoera hori. Lortu zuten lanetik irtetzea eta Iqbal horie denak salatzen hasi zen. Meatxatu egin zuten bera hil eta bere familiari min egiteko umeak lantegitatik ateratzen jarraitzen bazuen baina berak nahiago zuen bere bizia arrisgatu umeak libre ziren bitartean. Lan hori dana egin eta gero mutilak 2 sari lortu zituen. Irabazitako diruarekin ikastetxe bat ireki zuen bere amets eskolara joaten. Ume denak bertan ikasten hasi ziren. 12 urte zituela, 1995eko apirilaren 16an Iqbal Masih hil egin zuten disparatuta baina ez dakite mafiak kontratu zuten bera hil zuena.
Iqbal Masih ume oso indartsua izan zen, nahiz eta jakin bere jabea aserre zegoela beak egiten zien gauzekin, Iqbali iguel eman zion eta bere eta beste umeen libertateatiken borroka egin zuen. Gauzak asko aldatu dira Ibqbalen epokatik gu bizi gean epokara, baina baita ere beste munduko tokietan ume asko esklabizaute daude, eta gobernue ez debe ezer egiten, eta hori gaizki dago, umeak eskolara joan behar gara, eta jende zaharro, lana egitera.
Iqbal Masih, Pakistaneko uma gazte bat izan zen, haurren lanaren aurkako borroka sinbolizatu zuena. Familia pobre batean jaio zen, eta 4 urterekin, langile esklabo gisa saldu zuten alfonbren industrian, familiaren zorrak kentzeko. Urte luzez lanaldi luzeak izan zituen baldintza ankerretan.
Egun batean, Iqbalek Ehsan Ullah Khan, BLLF sindikatuko presidentea, ezagutuko du. Ehsanen laguntzarekin ihes egin zuen eta aktibista nabarmena bihurtu zen mundu osoan. Haurren lana publikoki salatu zuen, milaka haur askatzen lagunduz eta Pakistaneko legeak aldatzeko presioa eginez.
Bere ausardiak mundua inspiratu zuen, baina 12 urterekin hil zuten egoera susmagarrian. Enpresari batzuk esan zioten pistolari bati Iqbal hil egin behar zuela. Pistolaria Iqbalekin topatu zen, eta azkenean, Iqbalen bizitzaren bukatu zuen. 1995ko apirilaren 16an, tiro egin zioten Iqbali, 12 urterekin.
Orain, urtero apirilaren 16an, “Haurren esklabotzaren aurkako eguna” ospatzen da mundu osoan.
Iqbal Masih bizimodu beldurgarria eta ez egokia izan zuen. Historia hau benetan gertatutakoa da eta Pakistan herrialdean jaiotako mutil bat da. Arshad Ghullah, Iqbalen etxera joan zen eta tratu bat eskaini zioten. Idbalek fabrika batera joan beharko zuen mailegu baterako, familiak jateko dirua behar zuelako.
Lau urte zituenean jada esklabo bihurtu zen. Baldintza txarretan zeuden bera eta beste hainbat ume. Ume horiek gizonen mailako lana egiten zuten baina oso gutxi ordaintzen zioten. Bertan, bera eta beste hainbat ume atxilotuta zeuden. Ehsan Ullah Khan ezagutu zuen arte. Ume guztiak, fabrikatik ihes egin zuten. Iqbalek abokatua izan nahi zuen beste hainbat ume esklabo ez bihurtzeko. Bere fabrikako nagusiak ordea, meatsatu egin zuten hau esanez: “Hil egingo zaitugu eta zure familiari miñ haundia egingo diegu horrela jarraitzen baduzu”, baina Iqbalek jarraitu egin zuen. Egun batean, fabrikako nagusiak pistolero bat kontratatu zuen bera hiltzeko. Horrela hil zen oraindikan 12 urte zituenean.
Nire ustez historia hunkigarria eta penagarria iruditzen zait. Ez da bidezkoa umeak horrela tratatzea eta esklabo moduan edukitzea. Umeak jolastu, ikasi eta hainbat gauza bizi behar dituzte baina Iqbalek ez zuen aukera hori eduki.
Iqbalen istorioa ederra da bera mutil gazte laguntzaile bat zen eta pakistaneko eskubidetik borroka egin zuen . Txikitan aman zorrak pagatu behar zituen lan egiten empresa batean esklabo bezala bere famili pobrearen deudak pagatzeko. 4 urtekin hasi zen lanarekin eta ezin zuen gehiago, egun batean eskapatu egin zen bere lagunekin eta harrapatu egin zituzten. Hortik aurrera kateatuta egon ziren . Egun batean gobernuaren politiko bat etor zen eta Iqbalen ideaiak aldatu zituen. Esklabotza ilegala zen eta libertaten gutuna eman zion baina bere buruzagia barre egin zuen . Eskapatu egin zen bere lagun batzuekin eta diarra egin zuten libre gara. Iqbal beca bat lortu zuen eta sari bat irabazi zuen bera eskola nahi zuen joan eta handitan abokatua izatea. Jende asko konbentzitu zuen libre izateko eta lortu egin zuen txarla asko eman zituen ez erosteko esklaboak egiten zituzten gauzak eta hori dena. Amerikara joan zen eskolara, bera kristaua zen eta aste satuetan joan zen bere pakistaneko etxera eta Iqbal akatu zuten apirilak 16 batean.
Iqbal Masih Martir Pakisatanen jaio zen, 1983 urtean. Txikia zenean, bere aitak alfombren lantegi bateko jabeari saldu zion bere semea, zor asko zituztelako familian. 16 dolarren truke, Iqbalek, lan egiten zuen haientzat. Muridken bizi zen, gehiengoak bertan musulmanak ziren baina berak oso garbi zuen kristaua izan nahi zuela, eta jesusen gertaera guztiei buruzko jakintza asko zituen. Egunean gutxienez 12 orduz egiten zuen lan leku eta baldintza onar ezinetan. Iqbalek bertatik eduki zuen oso garbi bere eskubideen alde borroka egingo zuela bai berak eta bera bezalako egoeran bizi ziren umeek eskuntzarako eta aisialdirako eskubidea uduki zezaten. Bi sari irabazi zituen, bat Estocolmon ezagutaraztera eman zenean eta bestea Bostonen. Sariak lortu ondoren irabazi zuen diruarekin umeentzat eskola bat eraikitzea erabaki zuen. 12 urterekin dagoeneko oso gaizki zegoen, asma zuen eta bizitako egoera txarrek ez zioten etorkizunean batere lagundu. Iqbalek justizia egiteko asmoarekin enpresaburuak salatu zituen, ez zekiena zen erabaki horrek bere biziarekin amaituko zuela. Enpresaburuek Iqbalen salaketen berri izan zuten, eta 1995eko Apirilaren 16an Iqbal Masih Martir fusilatua izan zen enpresaburuek kontratatu zuten mutil batengatik.
Oso historio tristea iruditzen zait, benetan penagarria da ume batek horrelako tratuak jasatea eta horrelako haurtzaro zaila izatea. Iqbalek ez zuen merezi bere bizian zehar bizi zuen ezer. Baina, ala ere, hasieratik berak ideia guztiak garbi izan zituen eta ez zion inori bere ideiak aldatzen utzi. Gainera, historia honetan, hainbat giza eskubide ez dituzte errespetatzen, eta, pentsatzen hasita, gaur egun hori gertatzen jarraitzen dela uste dut, pena handia ematen dit horrelako istorioak gertatzen direla ikusi ondoren, munduan dagoen egoera, gutxi edo ia ezer ez aldatzea.
Historioan, harrigarriena iruditu zaidana, Iqbalen ideia garbiak eta zintzotasuna izan da. Harrigarria da 12 urterekin soilik, zituen ideia garbi guztiak, jakintza guztiak, eta aurretik egina zuen lan guztia. Nik 14 urte edukita ez nuke nire burua bere tokian ikusiko eta askoz gutxiago berak izan zuen bildur gutxirekin eta ausardia guztiarekin. Baina Iqbal 8 urterekin soilik hasi zen injustizia guzti hauek bizitzen eta eskubideen alde borrokatzen. Bere bizia jokuan jartzea beste umeek eskubideak eduki ditzaten oso zirraragarria eta polita iruditu zait naiz eta historioa orokorrean tristea izan.
Iqbal masih da niretzat munduan infantzia gabeko mutil sorte gabeko mutilenetako bat eta ez zuen merezi olako bizitza ez berak eta ez munduko gazteek.
Iqbal Masih familia oso pobre batean jaio zen non batzuetan ez zegoen jatekorik baina agauntatu beharra zegoen, bere gurasoek saldu egin zuten Iqbal alfombra fabrika batera lan egitera esklabo bezala oso adin txikiarekin, zeren eta dirua lortu behar zuten bizitzeko eta ez zuten beste irtenbiderik, Iqbalek bere eskubideak babesteko borrokatu zuen eta fabrika artatik ihes egin zuen naiz eta askotan arrapatu, baina askenean lortu zuen ihes egitea, beste ahurrengan ere egin zuen estabaida esklabo bezala uzteak eta libre izatea eta lortu zuen. Estatu Batuetara eraman zuten sari batzuk jasotzeko eta Beka emateko 3 sari eman zioten eta diru horrekin eskolak eraiki zituen pakistanen ahurrentzat. Apirilaren 16aren 1995ean paskua igande batean bizikletan montatzen da bere ezagun batekin eta akatu egiten dute pistola batekin, eta mundu osoan transmititu zen notizi ori gau artan bere ezagunak horri batean bere hatz marka jarri zuen paper batean eta poliziak inbentatu zuten gertatutakoa.
Iqbal Iqbal Masih 1983an jaio zen, Pakistanen. Bere bizitza laburra izan zen, baina bere ekintzak eta ausardiak eragin handia izan zuten mundu osoan. Iqbal oso gaztea zela, bere familia zorpetuta zegoen eta ehungintza industriara saldu zuten. Lau urterekin, alfombra fabriketan lan egiten hasi zen, baldintza txarretan eta esklabutzan.
1992an, Iqbal Masih ihes egin zuen BLLF erakundearen laguntzaz, eta erakunde honek bere istorioa mundura zabaldu zuen baita ere. Hau, haur esklabotzaren aurkako borrokaren sinbolo bihurtu zuen. Iqbalek nazioarteko komunitatearen arreta bereganatu zuen, hitzaldiak emanez eta haur lanaren aurkako kanpainetan parte hartuz.
Bere ausardiak sari ugari ekarri zizkion, baina baita etsaiak ere. Zoritxarrez, 1995eko apirilaren 16an, 12 urte besterik ez zituenean, Iqbal hil zuten. Bere heriotza misterioz beterik dago, baina askok pentsatzen dute ehungintza industriako interesei aurre egiteagatik izan zela.
Niri Iqbalek egin duena oso ona irudi zait. Umeek lana ez dute egin behar, baizik eta ikasi gero lana egiteko, ez lanean hasi txiki txikitatik gainera urte haietan kalitate oso txarrean, ilegala izan beharko luke.
Iqbal Masih Pakistan jaiotako ume gazte bat zen. Esklabo izan zen hiru lau urte zituenetik, bere familiak zor asko zituenez aberats batek Iqbal erosi zuen esklabo bezala. Alfombren tailer batean egiten zuen lan oso egoera eta baldintza txarretan, gainera oso gutxi ordaintzen zion bere nagusiak. Eta bera bezalako ume asko zeuden tailer berdinean. Baina egun batean, Ehsan Ullah Khan ezagutu zuen. BLLF sindikatuaren presidentea zen, esklaboen askapenaren alde zegoen talde bat. Ehsanek esan zien tailerreko ume guztiei esklabotasuna debekatuta zegoela, inork ezin ziela behartu lana egitera. Umeek eskolara joan behar zutela ez lan egite egon. Iqbal animatu egin zen hori esan zienean ume guzti horiei Ehsanek, bera ere umeei esaten hasi zen eskolara joan behar zutela. Nahiz eta bere nagusiak mehatxatu egin zuen hil egingo zuela mugimendu horrekin jarraitzen bazuen berak hala eta guztiz ere jarraitu egin zuen. Sari batzuk jaso zituen egin zuen lanagatik, eta irabazitako dirua umeentzako eskolak egiten erabili zuen. 1995eko apirilaren 16ean hil zen 12 urterekin. Gaur egun “umeen esklabotasunaren aurkako eguna” ospatzen da data horretan.
Iqbal Masih ume esklabu bat zan. Bere familia ez zeukan dirurik, eta Pakistanen gizon dirudun bat zegoen, bere familia berarena joan zen errupiak eskatzeko, errupiak pakistaneko dirua da. Arshad Ghullah empresarioa da eta dauka lan bat nun alfombrak egiten dira. Iqbal Masih-en ama Arshad Ghullah-ena joan ziren. 50 rupio eman tzizkion amari Iqbal Masih-en truke, Iqbal Masih laneanhasi zen. Berak ezkapatu egiten zan bere lanetik baino beti harraptzen zioten, bere hurrengo 12 urteak kateatuta pasako du ehuna mozten, Iqbal Masih-en gurasoak beste malegu bat eskatu zioten Arshad Ghullah-eri ze Iqbal Masih-en ama operatu egin behar zan orduan 6.000 errupiak eman tzion, Ghullah-ek Iqbal-eri jo egin zion ze lanean ari zen bitartean lo geratu zen.
Iqbal berriz eskapatu egin zen, eta bere arreba esan zion kontuz ibiltzeko Ghullah-eh bere bila ari zela. Berriz harrapatu zion eta kateatu egin zion ehuna mozten, Iqbal-en lagun bat gaixorik zegoen eta bere nagusia beraren bila joan zen, lotu egin zuen eta haizegailuan jarri zuen biraka. Berriz eskapatu egin zen Iqbal eta orain polizi-etxea joan zen baino ez zioten kasurik egin. Iqbalen anaia ezkondu egin behar zen orduan bere nagusia denbora librea eman zion. Gizon batzukin topo egin zuen eta esan zioten bere lanaren buruz hitz egiteko, Iqbal bere lanaren buruz hitz egin zuen eta bi gizon horiek papel bat eman zioten nun ezin du ume bat derrigortu lana egitea, baino Ghullah ez zuen kasorik egin. Horain eskolako gizon batekin topo egin zuen eta esan zion nagusiari Iqbal eskolara joan behar zela, Ghullah galdetu egin zion Iqbaleri eta esan zion nahi zuela joan.
Azkenean iqbal akatu egin zuten, zen nahi zuen beste umeak libreak izatea, Orduan iqbal egin zuen eta bakarrik esan zuen “Libreak Gara”, Iqbal harrapatu zuten eta akatu zuten, hurrengo egunean horbiratu egin zuten. Iqbal izan zen oso eredu on bat umeentzako.
Iqbal masih 1983an jaio zen Pakistanen, famili pobre batean. Egun batean Arshad Ghullah izeneko empresario bat joan zen beraien etxera, eta Iqbal masihren amari esan zion badakila beraiek dirua behar dutela, eta tratu bat proposatu zion. Tratua zen berak 800 rupia emango zizkiola baino Iqbalek lanera joan behar zuen, eta amak tratua onartu zuen ez zutelako jatekorik.
Iqbal 4 urtekin ume esklabu bat sortu zen, gainera gizonen lan berdina egiten zuen eta gutxiago ordaintzen. Astero 6 egun egiten zituen lan, egunero 12 ordu eta gainera kateatuta. Batzuetan lo geratzen zen eta empresarioak jo egiten zion lanean jarraitzeko.
Egun batean Iqbalek Ehsan Ullah Khan ezagutu zuen, eta Ehsanek esan zion Iqbali eta beste umeei esklabitudea debekatuta zegoela eta ez zutela lana egin behar, eskolara joan behar zutela ikastera bakarrik, eta hori entzun eta gero Iqbal eta beste umeak fabrikatik irten ziren “Libreak gara” esaten denak.
Liberatuta izan eta gero eskolara joaten hasi zen eta abokatua izan nahi zuen beste ume esklabuei laguntzeko. Iqbalek Eshanek berari eta beste umeei esan zien berdina esaten zion beste esklabu batzuei eta oso ezaguna izaten hasi zen mundu osoan. Baina empresarioak mehatxatzen hasi ziren hil egingo zutela esaten. Baina ala here txostena jartzen segitu zuen. Bi sari irabazi zituen, Estatu batuetan eta Suezian, eta irabazitako diruarekin ez zuen nahi jangela bat ireki, eskola bat nahi zuen ireki ume esklabuentzat.
Iqbal kristianoa zen eta aste santuetako festak aprobetxatzen zituen bere familia bizitatzeko. Alfombren empresaioek bazekiten Iqbal bere familiarekin zegoela eta pertsona bat kontratatu zuten hiltzeko.
Iqbal 1995ren apirilaren 12an disparatu hil zuten, 12 urterekin.
Oso historio tristea iruditzen zait, Iqbal Masih bezala beste gazte asko hil
dira eta ez da normala horrenbesteko gaztea izatea eta hori sufritzea.
Lau urte zituenean beraren aita eta amak Iqbal Masih saldu egin zuten Ameriketako
16 dolarrengatik, sorrak zeuzkatelako, bera musulmanes betetako etxe txiki eta pobre
batean bizi zen baina bera pakistanekoa izanda ala ere kristianoa izatea erabaki zuen. Egunean 12 hordu egoten zen lanean leku oso arriskutxuetan eta ala ere ez zuen ia ezer jasotzen, oso diru gutxi irabazten zuen, zari batzuk jaso zituen umeentzako eskola bat egiteagatik berak bakarrik. Hamabi urte zituenean asmarekin zegoen, baina berari
ez zion inporta berak haurrera zegitu zuen eta dena emanda enpresa batzuk istea
lortu zituen non enpresa horietan umeek egiten zuten lana. Iqbal Masih-ek bazekien
jendeak amenazatu egiten ziotela akatzearekin baina berari ez zion axola berak
prest zegoelako beraren bizia ematera umeen alde. Askenean tiroska akabatu egin
zuten baina ez dakite pistoleroa mafiarekin kontratua zeukan ala ez.
Gero Iqbal Masih-eri eskerrak emateko egin zuen denagatik kantu bat egin zuten.
Iqbal Masih, 1983an pakistanen jaio zen. Iqbal kristaua zen, hori ez zen ohikoa pakistanen, gehienak musulmanak baitziren garai horretan. Oso familia pobrea zen, ez zeukaten bizitzeko dirurik. Egun batean, Arshad Ghullah izeneko gizon bat azaldu zen Iqbalen etxea aurrean. Honek, bere amari esan zion 800 rupia emango zizkiola, Iqbal berekin lanera joaten bazen. Amak baietza eman zion, ezin zutelako bizi diru hori gabe. Hau Iqbalek 4 urte bakarrik zituela gertatu zen. Alfobrak egiten zituzten fabrika batera eraman zuten. Hor, astean 6 egun eta egunean 12 ordu egiten zituen lan, kate batekin lotuta. Esklabu zegoen eta gainera explotatuta. Batzuetan, lana egiten ari zen bitartean lo hartzen zuen, eta Arshad Ghullah-k fabrikako buruak jo egiten zion lanean jarraitzeko. Egun batean, Ehsan Ullah Khan ezagutu zuen. BLLF-ko sindikatuaren buru zen. Honek umeen eskubieen alde egiten zuen lan. Ehsan lanean zeuden umeekin hitz egiten hasi zen. Esan zien, libre izateko eskubidea zutela, umeek ezin zutela lanean egon, eskolan ikasten egon behar zutela. Iqbal eta lanean zeuden beste umeek, hau entzun zutenean lanean zeuden fabrikatik alde egin zuten. Iqbal eskolan hasi zen eta jada aske zen ez zuen lanera joan beharrik. Momentu honetan Iqbalek erabaki zuen abokatu izan nah zuela, eta umeen eskubideen alde lan egingo zuela. Iqbal fabriketan lanean zeuden umeak esklabutzatik ateratzen hasi zen, aske izateko eta eskolara joateko. Iqbal eta beste ume batzuen artean manifestazio bat egin zuten, fabriketako umeak ateratzeko. Honekin fabriketatik ume asko atera zituzten, baina fabriketako buruak ere haserretu zituen, eta mehatxuak jaso zituen. Honek Iqbalen borroka ez zuen gelditu, eta bi sari lortu zituen urte batzuk geroago. Diru horrekin, eskolak irekitzen hasi zen ume esklabuentzat. Iqbalek bazekien horrela jarraitu ez gero hil egingo zutela, baina ez zen gelditu, telebistaren aurrean umeen egoera salatzen jarraitu zuen. Fabriketako buruek zerbait egin behar zuten Iqbalek horrela ez jarraitzeko, diru asko galtzen ari ziren eta. Hori dela eta, pistolero bat kontratatu zuten, Iqbalen biziarekin akabatzeko. 1995eko apirilaren 16an, Iqbalen hil egin zuten, tiroz jota, 12 urte bakarrik zituela. Iqbalek bere bizitza umeen alde eman zuen.
Oso historia tristea, eta hunkigarria iruditzen zait. Iqbal hain gaztea izanda horrela pentsatzea eta horrelako gauzak egitea arrigarria iruditzen zait.Iqbal martiria zen, bere bizitza umeen eskubide eta beraien askatasunen alde eman zuen, eta bere heriotza onartu egin zuen. Oraindik, umea asko lanean daude, Iqbal zegoen bezala, 6 egun eta egunero 12 ordu eta huskeria bat irabazten. Umeak oraindik ere horrela esklabu jarraitzea, eta eskolara ezin joatea benetan penagarria iruditzen zait. Baita ere, iruditzen zait ez dugula baloratzen daukaguna, benetan oso sortedunak gara. Eskolara joateko eskubidea daukagu, ez dugu lanera joan behar, eta ezta ere esklabutzan egon behar familiak jateko aukera izateko. Benetan, eskertu egin behar dugu daukaguna edukitzeagatik eta gauden leukuan egoteagatik.
Iqbal Masih (1983) Pakistanen jaiotako 12 urteko mutil kristau bat zen, berak txikitatik oso egoera txarra pasatu zuen. Aitak, empresa bati dirua eskatu eta bere semea jarri zuen han lanean lau urterekin, astean 6 egunez 12 ordu pasatzen zituen lanean, bertan lan, jan eta batzuetan ezin zuenean gehiago lo hartzen zuenean jo egiten zuten. Ume haiek, gizonak baina lan gehiago egiten zuten baina ala ere oso diru gutxi ematen zioten, hor zeuden ume guztiak esklabo bezala bizi ziren beraien txikitako benbora guztian.
Egun batean Ehsan Khan ezagutu zuen, Andreiluen lantegietako sortzaileetako bat. Bertan zeuden ume guztiei, ihes egiten lagundu zien eta eskolara joaten hasi zen, berak abogadua izan nahi zuelako handitan, bere egoeran zeuden umeei laguntzeko. Iqbal eta berarekin esklabu zirenak beste herriko jendeei laguntzen ibili ziren empreseetako esklabutzatik ateratzen. Momentu horretan ume gehienak libre zeuden eta gehienak eskolara joaten hasi ziren, empresako presidenteek Iqbal-li meatxuka hasi ziren bera beldurtuta zegoen baina hal ere empresarioei salatzen jarraitzen zuen.
Mundu osoko pertsonek gertatzen hasi zenarekin ohartzen hasi ziren eta Iqbali bi sari eman zizkioten Suecian eta Estatu Batuetan, eta heman zioten diruarekin eskola bat irekitzea erabaki zuen umeentzako.
Iqbal Masih-en bizitzatik arreta eman didan gauzarik handiena da zer pertsona on den, borondate asko dauka eta beti jendeari laguntzen dago behar duenean eta nik uste dut bihotz handiko pertsona bat dela. Baita ere, bere bizitzako lehenengo momentutik lan egiten pasatzen du denbora asko eta harritu didana da ez duela amore eman eta oraindik jendeari laguntzeko prest dagoela nahiz eta berak bizitza txar bat eduki aurretik.
Nire ustez Iqbal Masihek egin duena oso ondo iruditzen zait, gizarteaan asko gertatzen delako eta ezin duelako horrela segi. Enpresako jabeek diru asko irabazten zuten eta languileak, explotatuta baitzeuden, lan ikeragarria egiten zuten; Hamabi ordu aldera. Gehienak umeak ziren gainera, boda ordaintzeko erabiltzen zirenak. Beren infantzi osoa lanean aritzen ziren! Hogeitalau ordutik 12! hau da egun erdia lanean eta lo egiten zutena juntatuta eguna osatzen zen. Oso ondo iruditzen zait sariak ematea Iqbal Masihli baina famatua egin bezain laister hil egin zuten, seguru nago enpresario bat arrizkuan zegoena umearengatik eta hiltzea pentsatu zuen ez iraintzeko gehiago, horrek akatzea lortu zuena.
Pena bat da horrelako referente bat galtzea, baina horregatik Iqbal Masih hiltzea alperrik ez izatea behar dugu, ezin du Iqbal Masih hil alperrik, bere eredua segiz lortuko dugu esklabutza murriztea
Iqbal Masih esplotazioaren eta esklabotzaren aurkako borrokaren sinboloa da. Haurtzaroa eta askatasuna lapurtu zioten, eta gainera 800 rupiatik(16 dollar) saltu zuten. Beste haur asko askatzeko intentoa egin zuen, bere bizitza arriskuan jarrita.
12 urterekin hil zuten, baina bere legatua bizirik dago eta justiziaren aldeko borrokan jarraitzeko motibazio bihurtzen da. Bere ekintzek argi uzten dute aldaketa posible dela, baita baldintza gogorrenetan ere. Ume hau oso ausarta izan zen, nahiz eta jakin hiltzeko aukera zegoela, egin zuena egin zuen, eta hala gertatu ondoren, bere hitzak mundu osora partekatu eta gero, oraindik hume esplotazioa dago, eta borrokatu egin behar da Iqbal Masih bezala.
….
Iqbal Masih Pakistanen jaio zen 1983 urtean. Bere familia oso pobrea zen, ez zuten dirurik jateko. Egun batean, Ghullah izeneko gizon bat Iqbalen etxera joan zen. Ghullah alfonbra fabrika baten jabea zen. Ghullah, Ineyat-i (Iqbalen ama) tratu bat proposatu zion: “800 rupia ematen dizkizut eta zure semea esklabutzat ematen dut, ondo tratatuko dugu eta gauza asko ikasiko ditu”. Ineyat tratua onartu egin zuen beste aukerarik ez baitzuen.
Iqbal 4 urte zituen fabrikara eraman zutenean, beste ume asko zeuden fabrika horretan lana egiten. Urte askoz egon zen lana egiten eta Ghullah-en tratu txarrak jasotzen. Egun batean, Ehsan izeneko gizon bat sartu zen fabrikara. Ehsan BLLF-ko (Frente de liberacion de los exclavos) zuzendaria da. Iqbal eta beste umeek fabrikatik joan egiten dira Ehsan-en laguntzarekin. Eskola batean ikasten hasten dira. Iqbal, beste fabriketan dauden umeek askatzen hasten da, horregatik bi sari irabazten ditu Suedian eta Estatu Batuetan. Sari horien diruarekin, ume esklabuentzako eskola bat eraikitzen du. Hau dena Ghullah-i ez zitzaion batere gustatu, bere diru sarrerak asko murriztu baitziren. Iqbal kristaua zen, Aste Santuetan bere familia ikustera joaten zen. Egun batean, etxera zihoala, Ghullah-en gizonek tirokatu egin zuten. Iqbal 12 urte zituela hil egin zuten.
Niri Iqbal oso ausarta dela iruditzen zait, hil egin dezaketela jakin arren, umeak liberatzen jarraitzen du. Ez dago eskubiderik umeak esklabu bezala hartzeko. Gaur egun ume esklabu asko daude, oso penagarria iruditzen zait beraien soldata, bizi kalitatea eta jasaten dituzten tratu txarrak. Iqbal bezalako pertsona gehiago egongo balira, mundua oso ezberdina izango lirateke, ez ziren horrelako injustizirik egongo.
Bere aitak Iqbal alfonbra fabrikatzaile bati eman zion 600 errubiako mailegu baten truke, bere seme zaharrenaren, Aslam, ezkontza-gastuei aurre egiteko behar zuena. Iqbal hamabi ordu baino gehiago lan egitera behartuta egon zen, eta horretan lan egiten zuen ehungailura kateatu eta hainbat aldiz jipoitu zuten. Hainbat aldiz jabez aldatu zen eta horien artean libertino bezala ezagutzen zen. Trebetasun handia zuen ehungailuarekin, eta horregatik besteek baino tratu hobea jaso zuen, inguruko aberatsek oso estimatuak ziren alfonbrak egiteko gaitasuna baitzuen.
Fabrikan lan egiten zuten haurrak esplotazioaren biktimak zirela jakitun baziren ere, baldintza higieniko kaltegarriekin, alfonbra hauek diru kopuru handi baten truke erosi zituzten, oso gutxi baitziren alfonbra hauek egiteko eta urtean behin bakarrik ehuntzen ziren. iaz. Denborarekin, bere aitaren zorraren interesak gora egin zuen, eta, beraz, praktikan, Iqbal esklabotzan egon zen hainbat urtez. Jasan behar izan zituen baldintza gogorrek hazkuntzan eragina izan zuten, hamabi urterekin sei urteko ume baten altuera izatera iritsi zen.
Iqbal Masih 1983. urtean jaio zen Pakistanen. Famili pobre batean. Egun batean Iqbal Masihren etxera enpresario bat iritsi zen, eta esan zien Iqbalen gurasoei entzun zuela dirua behar zutela. Amak baietz esan zion ez zutela dirorik jateko ere. Enpresario horrek esan zion gurasoei Iqbal beraren fabrika joaten bazen lanera 800 rupia emango zizkiotela. Amak esan zuen ez zutela beste aukerarik eta Iqbal fabrikara joan zen lanera. Iqbal 4 urterekin bakarrik fabrikan batean ari zen lanean, alfonbrak egiten beste ume askorekin batera. Iqbalek astean 6 egunetan egiten zuen lan eta 12 ordu egunero. Batzuetan ain nekatuta zegoen lo hartzen zuela eta jabeak jo egiten zion lanean segitzeko. Egun batean Iqbalek Ehsan Ullah Khan esagutzen du. Ehsanek esaten dio Iqbali esklabutza debekatuta zegoela. Inorrek ezin zaituztela derrigortu fabrikan lana egitera. Aizialdirako eskubidea daukatela eta eskola joan behar dutela ikastera, fabrikara lanera joan beharrean. Iqbal beste ume batzuekin fabrikatik korrikan irtetzen dira esaten libreak direla. Iqbalek orain beraren ametsa lortu du, libre izatea eta eskolara joatea. Iqbalek esaten du haunditan abogatua nahi duela izan beste ume askori laguntzeko libre izaten. Iqbal beste fabrika askotara joaten da esaten ez daudela derrigortuta lana egitera, eskubidea dutela libre izateko eta eskolara joateko ikastera. Iqbalek esan zuena mundu osora iritsi zen orduan enpresarioak ez zuten dirurik irabazten umeak joan egiten zirelako. Egun batean Iqbal amenazatu zuten esaten akatu egingo zutela edoa bere familiari mina egingo diotela. Iqbalek bildurra zuen baina fabrikak denuntzitazen seigtu zuen. Iqbalek premio asko irabazi zituen eta eskola bat egin zuen. Iqbal telebistako programetan, irratian eta azaltzen zen eta esaten zuen eorsten zituzten gauza gehienak umeak egindakoak direla eta ez erosteko. Egun batean enpresario batek gizon bati dirua emango zion Iqbal akatzen bazuen, eta tipo horrek Iqbal akatu zuen. Iqbal 1995-eko apirilaren 16-an hil zuten, 12 urte zituela. Hori izan zen Iqbal Masihren bizi gogorra eta penagarria.
Iqbal Masih 1983an jaio zen Pakistanen. Egun batean enpresario etorri zen bere etxera eta bere gurasoei esan zien bazekiela dirua behar zutela eta tratu bat zuela, 800 euroko prestamo bat emango ziela baina diru ori itzuli arte Iqbalek beraiekin egingo zuea lana eta gurasoek onartu egin zuten. Iqbal azkenean esklabu bihurtzen da eta lan gehiegi egiten du baina egun batean Ehsan Ullah Khan etorri zen eta esklabutzatik libre izatera pasa zuen. Iqbal esklabutzaren oso kontran zegoen eta orduan beste fabrika batzuetara joaten hasi zen, bere lengoko lagun esklabuekin batera. Ume asko salbatzea lortu zuten esklabutzatik.
Abogatu izateanahi zuen ume esklabuak salbatzeko. Ume asko salbatu zituen eta denak pozik zeuden empresarioak kenduta. Empresarioak esaten zuten umeei laguntzen segitzen bazuen berari eta bere familiari min asko egingo zietela. Iqbalek bazekien hil egin zezaketela baina berari ez zitzaion axola. Azkenean fabrikatato empresarioak pertsona bat kontratatu zuten Iqbal hiltzeko eta halaxe egin zuen, tiroz hil zuten.
Iqbal Masih-k 2 premio eman zizkioten eta esan zuen premioen diruarekin ez zuela jateko lekurik irikiko, baizik eta umeentzako eskola bat.
Iqbal Masih 4 lau urte zituenean alfombrak egiten hasi zen han 12 ordu egiten zituen lan. Lan egin, jan eta lo egin, dana tailerrean egiten zuen. Beraz esklabo bat zen. Hortiken ihes egitea lortu zuen eta horain haur-esklabotzaren aurkako borroka egten du. hortiken aurrera zariak irabazten hasi zen eta diru dana umeentzat eta eskolak eraikitzeko bideratu zuen. Eta azkenean 1995eko apirilaren 16an hil zuten.
Nere ustez ez da egokia umeak hain gaztetik lan egitera joatera. Umeak eskolara joan behar dute ikastera eta ondo pasatzera. Oso gaizki iruditzen zait maltratu hori egitea libreak izan behar dute eta gustatzen zaiena egin behar dute.
Iqbal Masih ume txiki bat zen, 12 urterekin lanean zeuden umeen, kondizio txarretan lan egiten zeuden umeen alde egin zuen. Iqbal lanean aritu izan behar zuen bere anaiaren ezkontza ordaintzeko, bere gurasoek esanda.
Egun batean, esklabu zela konturatu ondoren, aldatu nahi izan zuen bere baldintzak eta lanean aritzen zen fabrikatik alde egitea lortu zuen, hamar urte zituela. Bere laneko baldintzak eta bera bezala lan egiten zuten umeen lan baldintzak denuntziatu nahi zituen, ez zitzaizkiolako onak iruditzen eta zeoze nahi zuelako egin. Laguntza eskatuz hori denuntziatzea lortu zuen, eta Iqbalek lan egiten zuen fabrika itxi egin zuten. Hori eta gero, ibre geratu zen eta lagudu ziotenekin dedikatu zen enpresaburu gehiago salatzera, bere herrialdeko haur askok bizi zuten esklabotasun egoera kontatzen. Indian, Pakistanen eta munduan zehar emititutako telebistako erreportajeetan mezu bat eman zuen: “Ez erosi alfonbra horietako bat!”.
Iqbal oso ondo ikusita zegoen egin zuenagatik, uzte da, alfonbra mafia batek disparo bat eman ziola, hamabi urte zituenean. Giza Eskubideen Gazteak Martxan Saria’ jaso zuen 1994an. Baita ere, hil eta gero, 2000. urtean “Munduko Umeen Saria” eman zioten.
Nire iritziz, oso ondo dago Iqbalek egin zuena, eta pentsatzen dut berak ez baldinba zuen egin oraindik ume askok, lanena egon beharko zutela. Iqbal oso inportantea iruditzen zait, hain txikia izanik, gauza hain handia egin zuelako. Nire uztez Iqbal gende askorentzako oso pertsona inportatea izango dela, eta normala iruditzen zait.
Iqbal Masih 1983n urriaren 1an jaio zen, Pakistanen, eta 1995en akatu zuten. Iqbal Masih egunean 12 ordu lan egiteko esklaboa izan zen, alfonbrak egiten zituen gizon batentzat. egun batean gizon bat ezagutu zuen eta egiten ari zena legez kanpokoa zela esan zion, eta bere adinean ez zuela lanik egin behar, orduan, egun batean, Iqbalek lanetik alde egin zuen eta gertatzen ari zenaren berri eman zuen, joan zen gizonaren berri eman zuenean. kartzela eta Iqbal eta ume guztiak libre zeuden. Egun batean Iqbal lagun batzuekin bizikletan zihoan, baina momentu batean gizon bat gelditu zuten, gizon hori iqbal akatu zuen.
Neri istorio hau oso gogorra iruditzen zait, nere uztet ume hauek ezin dute lanik egin, debekatuta egongo behar luke, baina oraindik herrialde batzuetan ez dago debekatuta.
Iqbal Masih haur pakistandar bat zen, haurren lanaren aurka borrokatu zuena. 1983an jaio zen, familia pobre batean, eta pobreziak 4 urte baino ez zituenean lan egitera eraman zuen, baldintza oso txarretan ordutegi luzeekin eta oso soldata baxuarekin. 10 urterekin, Iqbalek lan egiten zuen alfombra fabrikatik ihes egitea lortu zuen, eta, azkenean, haur ezklabo talde batekin elkartu zen, haurren esklabotzaren aurka borrokan. Iqbal ume esklabuen erreferente izan zen.
Esan dezakegu beraren bizitza emankorra izan dela, gauza produktibo asko egin zituelako gizartearekiko, 12 urteko mutil honek egindako lanei atentzioa jarri beharko genioke. Haur hau gizateriaren heroi bat da.
Iqbal Pakistanen jaio zen 1983an. Bere familia oso pobrea zen, baina egun batean enpresario bat joan zen bere gurasoen etxera. Honek esan zuen prestamo bat emango ziola, 800 rupia (16euro). Baina horren ordez, iqbal lana egin behar zuen bere fabrikan. Hor 5 urte egon zen, ez zitzaion gustatzen hor egotea, berak ikasi nahi egin zuen eta gazte arrunt bat izatea nahi zuen. Egun batean gizon bat etorri zen, eta fabriketako umeei esan zien eskubidea dutela ikasteko eta lana ez egiteko. Iqbal hori kontutan hartuta, lana utzi zuen eta herriko umeei esan zieten lanik ez egiteko eta eskubidea dutela ikasteko. Azkenian, Iqbal sariak lortu zituen, umeen eskubideak bultzateagatik, baina bere herrira bueltatu zenean, pistola batekin hil egin zuen, 12 urterekin.
Iqbal Masih historiara pasatu zen umeen eskubideak ezagutarazi zituen mutila bezala ezagutzen.
Iqbal Masih
Pakistanen jaio tak mutil honek eragina handia izan da munduan.
Ain txikikoen (lan baldintzak) hobetzeko. Familiaren zorrasen esklaboa izan zen.
Bai, bere…
Pakistanen jaio tak da 1983an,
Bere baldintzak hobetzen nahi du.
Bekeleko lan ta Arshad Ghullah 807 sopila da urte batean, zorra guztie ordaintzeko.
Iraozetakio duzue inazetat esklaboa ezelue izan.
Kristau zen.
Jesusi gertatutakoa zitzaiona ezagutzen zuen.
Estijako testu liburuan biditzaren laburpena egokia da hausnarketa
Iqbal Masih 1983an jaio zen, urtarrilaren 1ean Pakistanen. Mutiko honek gauza garrantzitsuak egin zituen haurren eskubideen alde, baina zoritxarrez, 12 urte zituela hil egin zuten.
Egun batean, Iqbal etxean zegoela, alfonbren fabrikako jabea joan zen bere etxera, eta bere gurasoek saldu egin zuten, ordaindu gabeko zergak zituztelako, orduan, Iqbal lanean hasi zen.
Egunero 12 ordu egiten zituen lan, astean 6 egunez, eta egoera txarrean. Batzuetan, jabeak jo eta dena egiten zuen bere gustukoa ez zen zerbait eginez gero. Lan gehiegi egiten zuen eta oso nekatuta iristen zen etxera, adibidez, bere arrebak jolasteko eskatzen bazion, ezin zuen eta ohean gelditzen zen.
Egun batean Iqbalek eta beste pare bat mutikok alde egitea onena izango zela pentsatu zuten, ez zen horrela izan. Egun bat libre igaro eta gero, gau hartan, Iqbalen amak esan zion fabrikako jabea bere bila zebilela. Hurrengo egunean, jabeak Iqbal eta beste mutikoak kateekin lotu zituen.
Beste egun batean Iqbalek berriro alde egin zuen, bere lankidea nola tratatu zuten ikusi ondoren jabea salatu beharra zeukan. Baina poliziak ez zion kasurik egin eta fabrikara itzuli zuen.
Egun batzuk geroago, Iqbalen anaiordeak ezkondu egin behar zuen eta jabeak egun batzuk libre eman zizkion egun berezi hura ospatzeko. Baina lanera itzuli zenean, lan gehiago egin behar zuela esan zion, galdutakoa errekuperatzeko, eta orain gainera diru gehiago zor zuen.
Egun batean gizon batek fabrikako haurrei esan zien bilera bat zegoela eta beraien egoerarekin lagunduko ziela, baina laster, jabeak esan zien zerbait txarra gertatuko zitzaiela bilera hartara joanez gero. Azkenean, Iqbal bakarrik joan zen, bertan, hitzaldi txiki bat eman zuen eta gero gizon batek askatasun gutuna eman zion, jabeari erakusteko esanez. Baina hark barre egin zion eta ondoren, dokumentua erditik apurtu zuen.
Zorionez, denbora gutxira, bilerako gizonak fabrikako jabeari kontra egin zion eta Iqbal askatu zuen. Haserre zegoen ordea. Iqbal eskolara joaten hasi zen, baita munduko toki desberdinetan hitzaldiak ematen ere, haur langileei lagundu nahian. Eskola bat ere sortu zuen, eta sari desberdinak jaso zituen.
Egun batean bere herrira itzuli zen, Pazko Igandea zela eta. Bere senide batzuekin zihoala bizikletan, gizon bat agertu zen, eta ikusi zuenean Iqbal Masih zela tiro egin zion, hil egin zuen. Albistea mundu guztira zabaldu zen. Esaten da hil zuen gizon hura alfonbren negozioko mafia bateko parte izango zela.
Oso istorio interesgarria iruditzen zait hau, baina haur asko esplotatuta bizi direla pentsatzea oso tristea iruditzen zait, Iqbalek lan handia eta garrantzitsua egin zuen ume hauen alde eta ez da bidezkoa 12 urte bakarrik zituela hil izana.
Iqbal Masih pakistandar mutil bat izan zen, umeen lanaren eta gazteen esplotazioen aurkako borrokaren ikur bihurtu zena. 1983an jaio zen, oso familia pobre batean, Punjab probintzian. Hiru urterekin, gurasoek ehungintza tailerrean aprendiz gisa kontratatu zuten, non bere lana ez baitzen nahikoa tailerra martxan mantentzeko. Bost urte zituela, Iqbalen aitak bere semea alfonbra fabrikatzaile bati saltzea erabaki zuen, eta horrela, Iqbal-ek baldintza ez-gizakietan lanean hasi zen bertan, beste haurrekin batera. Benetan ehuntzen ari zen alfonbra ondoan, mutil hau tranpa-alfonbra batean ari zen lanean, eta horrek zapaltzen ausartzen zen pertsona harrapatu zuen.
Hamar urte zituela, Iqbalek ihes egin zuen eta haurren eskubideak defendatzen zituen erakunde batean sartu zen. Erakunde horrekin, kausaren bozeramaile bihurtu zen. Iqbal Masih haur lanaren infernua bizi izan zuen eta, haur sakratu baten bidean, giza eskubideen defendatzaile izatea erabaki zuena.
Iqbal Masih ume esklabu pakistandar bat izan zen. Lau urte zituela, bere gurasoek zorrak zituztenez erabaki zuten Iqbal fabrika batera saltzea, beraien zorrak konpondu ahal izateko. Iqbalek lan asko egiten zuen, eta oraindik umea izan arren bere gorputz eta aurpegia zaharkituta ikusten ziren. Jertseak egiten zituzten tailer batean egiten zuen lana, eta bere buruzagiak ez zuen ongi tratatzen. Jo egiten zuen eta bere lan baldintzak ez ziren batere onak. Iqbal nazkatuta zegoen hori guztiarekin. Horregatik erabaki zuen fabrikatik alde egin eta esklaboak ziren umeengatik borrokatzea.
Iqbalek umeen esklabotasunaren aurka borrokatu nahi zuen, eta lortu egin zuen. Fabrikatik alde egin zuenean, Ehsan Khan ezagutu zuen, Fronte bat antolatuta zeukan, eta Iqbal bezala umeen esklabutzaren aurka borrokatzen zuen mutil bat. Hark asko lagundu zion Iqbali, hainbat kontu desberdinekin. Iqbalek berak aukeratu zuen Ehsanen ereduari jarraitzea, eta horrela ehuntegietako umeen lan baldintzak salatzen hasi zen. Herrian oso maitatua bihurtu zen, baina agintariek ez zuten nahi horrelako pertsona bat egoterik, beraien honorea zikinduko zuen pertsona bat. Iqbalek esaten zuen handitan zuzenbide-ikasketak egin eta borroka horrekin jarraituko zuela, baina zortixarrez ezin izan zuen. 1995eko apirilaren 16an hil zuten.Pakistango mafiak tiro egin ziotela esaten da. Orduan hamabi urte zituen eta bere hilketarekin batera eman arren borroka hori guztia amaitu egin zela, bere arimak hor jarraitu zuen. Hainbat sari eman zizkioten bere heriotzaren ondoren, eta ordundik hilketaren egun hori umeen esklabotasunaren aurkako borrokaren nazioarteko egun gisa erabiltzen da.
Iqbalen heriotza oso gogorra izan zen arren, onartu beharra dago ez zela alferrik izan. Bera hil eta gero jende asko konturatu zen umeen lan baldintzak ez zirela justuak, eta horrela Iqbalek hasi zuen borroka beste pertsona horiek jarraitzea lortu zuten.
Iqbali buruz esan dezakegun beste gauza interesgarri bat kristaua zela da. Guretzat normala izan arren, bera bizi zen lekuan (Pakistan) mundu guztia musulmana zen, baina Iqbalek kristaua izatea erabaki zuen. Hori da Iqbalen borroka eta heriotzaren beste arrazoietako bat. Iqbalek umeen esklabotasunaren aurka borrokatu arren, kristaua zen, eta Pakistanen ez zegoen ongi ikusita musulmana ez zen pertsona bat izatea.
Honek guztiak kristautasunarekin zerikusi handia duela esango nuke. Iqbalek modu batera edo bestera bere bizia eman zuen beste ume guztiengandik, Jesusek gugandik eman zuen bezala. Horregatik da Iqbal eredu oso garrantzitsu bat kristau jende guztiarentzat, baina kristau mundutik haratago, munduko pertsona guztiontzat.
Iqbal Masih borrokatzeagatik hil zuten mutiko bat zen. Pakistanen jaio zen 1983ko urtarrilaren 1ean. Pakistanen kristau asko ez badago ere, Iqbal ume kristau bat zen.
Mutila famili pobre batean jaio zen eta ez zuten dirurik beraien zergak ordaintzeko. Bere gurasoak Iqbalek lau urte zituela saldu zioten fabrika bateko jabeari eta esklabu bezala eraman zuten. Bera eta bera egoeran zeuden beste ume esklabu guztiak astean sei egunez hamabi orduz egiten zuten lan. Oso lan gogorra egiten zuten eta ia ez zuten atseden hartzeko denborarik. Oso gaizki tratatzen zituzten.
Iqbal umeen esklabutzaren eta umeenganako tratu txarren kontra zegoen eta horren kontra borrokatzen erabaki zuen. Berak bazekien bere bizia arriskuan jarriko zuela haurren esklabutzaren kontra borrokatzean baina berdin izan zitzaion eta ez zuen atzera egin.
Borrokatzen hasi zen eta ez zuen amore emateko asmorik. Bera nolakoa zen ikusita abokatua izan nahi zuela konturatu zen eta bide batez, hasi zen borrokarekin jarraitu. Azkenean, 1995eko apirilaren 16an tiroz hil zuten.
Iqbal Masih pasatu zitzaion istorioa benetazkoa da.
Iqbal Masih Pakistanen pobrea den famili batean jaio zen 1983, behin batean empresario dirudun bat hauen etxean sartu eta proposamen bat proposatu zuen Iqbalen amari, enpresarioak galdetu zuen dirurik ahal zeukan eta amak begibistaz baietz esan zuen, orduan empresarioak gauz bat proposatu zion Iqbalen amari, 800 euroko prestamoa emango zihoala Iqbal Masih beraiekin lana egitera joaten bazen prestamo osoa pagatu arte, eta amak nola esango zion ezetz. Horrela 4 urteko ume bat esklaboa bihurtu zen alfombra fabrika baten beste ume batzuekin batera, umeen esklabitudekin diru asko irabazten zuten empresarioek, umeak lan gehiegi egiten dute ia gizonen bezelakoa eta diru gutxi ordaintzen diote. Adibidez Iqbal astean zehar 6 egun 12 ordu eta enkadenatuta egiten du lan, batzuetan ere lo egiten du lana bitartean baina bere jefea jo egiten dio lana egiten segitzeko, Umeak gaizki sentitzen dira eta ez dakite nola irten esklabuak izeteagatik.
Sortezko egun batean Iqbal mutil jator bat ezagutzen du Ehsan Ullah Khan izenekoa, BLLF sindikatuko presidentea, Frontea esklaboak askatzekoa, eta esaten dio umeei… Inork ezin zaituzte behartu. Eskubidea duzue askatasunari. Umeek ez duzue lanik egin behar, eskolara joan baizik! Hori entzun eta gero Iqbal Masih beste umeekin batera fabriketatik ihes egin zuen eta horrela eskolara joaten hasi zen, abokatua izateko nahi zuen ikasi eta beste umee batzuei laguntzeko.
Niri asko gustatu zait historia hau azkenean kontatzen duelako nola Iqbal Masih-ek borrokatu zuen bere eskubideen alde. Gizaki guztiok ditugulako eskubideak ez bakarrik dirudunak, zuriek edo beltzek (izaki guztiok ditugu eskubideak).
Aspaldi batean umeak esklabutzat bidaltzen ziren beste herrialdeetara dirua lortze arren. Iqbal Masih-ek umeen eskubideen alde borroka handia egin zuen eta horren ondorioz munduak bira bat eman zuen eta azkenean urte batzuk pasa eta gero umeak ez ziren esklabutzat ibiltzen. Baina Iqbal Masih hil egin zuten gertakari honengatik.
Iqbal Masih pakistaneko haur bat da eta herri txiro batean jaio zen. Egun batean, bere familia bidali zioten alfombra-lantegi batera lana egitea eta dirua lortzea lau urtekin.
Iqbal 12 orduko lana egin behar izan zuen; lan egin, jan eta lo egunero, harrezkero, esklabo bat bihurtu zen. Egun batean lortu zuen ihes egitea eta beste haur batzuk ezagutu zuen, eta beraiek batera haur-esklabotza aurka borrokatu zuten, Iqbal oso ezaguna bihurtu zen munduan haurren eta giza eskubidearen aldeko borrokagatik eta sari asko irabazi izan zuen. Iqbal Masih hil egin zen 1995eko apirilaren 16an Ehsan izeneko pertsona horrengatik. Data hori gauregun erabiltzen da Esklabotzaren kontrako Nazioarteko eguna ospatzeko bere omenez. Nire ustez, iqbal haur oso ausarta zen eta besteak laguntzea eta haur-esklaboak atera nahi zuten eta hori oso ondo iruditzen zait.
Iqbal Masih asko borrokatu zuen umeen askatasunaren gaitik zeren eta garai horietan umeak esklabutzat erabiltzen ziren. Azken batean Iqbal Masih hil egin zuten baina berak nahi zuena lortu zuen; berak umeen esklabutzarik ez egotea nahi zuen. Nire uztez oso ondo borrokatu zuen Igbal Mashik denen askatasunaren gatik.bal Masihik asko borrokatu zuen umeen askatasunaren gaitik zeren eta garai horietan umeak esklabutzat erabiltzen ziren. Azken batean Iqbal Masih hil egin zuten baina berak nahi zuena lortu zuen; berak umeen esklabutzarik ez egotea nahi zuen. Nire ustez oso ondo borrokatu zuen Iqbal Masihk denen askatasunaren gatik, azkenean denok ditugulako giza eskubideak eta gaizki egongo litzateke umea delako ez izatea giza eskubideak. Eta oso gaizki dago bere eskubideen alde borrokatzeagaitik hiltzea bere eskubideen barru sartzen delako.
Iqbal Masih Pakistanen jaio zen eta bere bizia sakrifikatu zuen munduko ume guztiek ez bizitzeko esklabizatuta. Iqbal Masihben familia zorretan bizi zen eta horren erruz esklabo izan zen, bere helburua ume guztien eskubideengatik bizia arriskuan jarri zuen. Sari batzuk eta dirua jaso zuen, eta diru horrekin umeentzako eskola bat egin zuen. Egun batetik bestera Iqbal Masih hil egin zuten, baina gure erregerente bezala geratu da eta berari esker umeek eskugide gehiago dituzte eta ez dira bizi esklabizatuta.
Ikbal Masih izan zen oso ume rebolutsua garaierako. Berak Pakistanekoa zen, 4 urte egin zituenean, bere familia saldu zioten lana egiteko ez zaukatelako dirurik. Ikbal lana asko egiten zuen eta denbora luzeetan, eta bakarrik irabasten zuen 16$, esklabo bezala zegoen. Bere inguruko ia denak musulmanak ziren, baino berak kristaua bihurtu zen. Eskola bat egitea nahi zuen bere kondizio umeentzeako, Ikbal hiltzearekin amenazatuta zegoen, baino bere bihotza eta boluntatea askoz handiagoa zen beldurra baino.
Azkenean, Ikbal Masih hil zuten 12 urterekin disparo batekin, berak hilgo zen, baino bere ametsak eta promesak behintzat ez. Ikbal Masih izan da beste mila eta mila umeek, bizitzen ari duten aurpegia. Espero dut gauzak onera aldatzea esklabo eta miseria estatukin.
Iqbal Masih txikitatik esklabo izan behar zuen umea zen, alfonbrak egiten zuen lana, ezin atera edo eskolara joan eta hori guztia bere familiak zituen zorrengatik.Jabeak oso gaizki tratatzen zituzten, astean 6 egunetan 12 orduz lan egiten dute eta egun bakarra zuten atseden, eta batzuetan ez hori ere, lanean lo hartzen baziren gizonak jo egiten zien, ihes egiten saiatzen zen beti, baina beti harrapatu eta zigortzen zuten.
Egun batean, azkenean, BLLF erakundearen laguntzaz, ihes egiten lagundu zioten eta lanean utzi eta ikasteko aukera eman zioten.Haur guztiei laguntzen hasi zen ihes egin zezaten eta ikasten hasi zen, handitu zenean abokatua izan nahi zuenez, inork bere egoeratik pasa ez zedin, azkenean ume askori laguntzen hasi zen.Etsai asko zituen baina laguntzen jarraitu zuen, egun batean 12 urte zituela hil zuten arte, baina bere legatua bizirik dago.
Nire iritziz,oso ondo dago Iqbalek egin zuena,ume honek egin duen guztia oso miresgarria da,erakusten digu egoera gogorra izan arren justiziaren alde beti egin behar da,eta haur honi esker, gaur egun leku askotan debekatuta dago haurrak esklabo izatea
Iqbal Masih oso pertsona garrantzitsua izan zen. Pakistanen jaio zen, eta oso gaztea zela esklabo bihurtu zuten bere familiaren zorren erruz. Egunean ordu asko lan egiten zituen alfonbrak egiten, ia atsedenik gabe. Hala ere, bere askatasunaren alde borrokatu zuen. Handik aurrera, beste umeen eskubideak defendatzeko lana egin zuen, nahiz eta jakin horrek arrisku handia ekarriko ziola.
Kristaua zen. Sari batzuk irabazi zituen bere borroka aitortzeko, baina diru guztia umeentzako eskolak eraikitzeko erabili zuen. 12 urte zituela hil zuten. Iqbal Masih oso pertsona eredugarria izan zen mundu osoarentzat. Haren istorioa oso hunkigarria iruditzen zait.
Iqbal Masih Pakistanen jaio zen 1983an, eta bere familia oso pobre zegoen. 4 urte zituela, lan egitera behartu zuten, alfombra fabriketan, non oso baldintza gogorrak eta ordutegi luzeak zituzten. Haren bizitza oso zaila izan zen, lan asko egin behar zuen eta oso gutxi ordaintzen zioten.
Baina 10 urterekin, Iqbalek lortu zuen fabrikatik ihes egitea. Hori egin ondoren, haur esklaboen aurka borrokatzeko erabaki bat hartu zuen. Haur esklabotzaren aurka borrokatzen zuten beste haurrekin elkartu zen eta horrela mundu osoan haurren eskubideak defendatzeko ahalegin handiak egin zituen.
Iqbal 12 urterekin oso ezaguna egin zen, bere borroka eta lana munduan zabalduz. Haur guztiek eskola joateko eta bizitza hobea izateko eskubidea dutela defendatzen zuen, eta horregatik, gaur egun heroi bat bezala gogoratzen dugu. Bere bizitza adibide bat da, nola, haur bat izanik ere, aldaketa handiak ekar ditzakegula munduan.
Iqbal Masih ume bat izan zen, indian beste milaka ume bezala esklaboa izan zen. Txikia zenean bere familiak lanera bialdu zuen esklabu bezela sor bat ordaintzeko. Beste ume asko bezala esklaboa zen baina Iqbalek zerbait desberdina zeukan. Bere herrian guztiak musulmanak izan arren Iqbal kristaua zen. Txikitatik egin zuen lan ume esklabutzaren kontra. Gauz asko lortu zituen: empresak ixtea, ume asko askatzea, bi sari ere lortu zituen eta esate zuen abokatua izan nahi zuela. Sarien diruarekin eskola bat iriki zuen. Borroka honetan hasi zenetik berak garbi zuen bere ekintzen arriskua, hala ere, aurrera jarraitu zuen beste umeak berak bizi zuena bizi ez zezaten. Honek eriotza ekarri zion, 1995eko apirilaren 16an hil egin zuten. Lantegietako ume esklabuen nagusiak, Iqbal akatzera bialdu zuten.